ΕΛΜΕ Φθιώτιδας: “Η σημερινή κυβέρνηση έσπασε όλα τα κοντέρ – Η λέξη διάλογος έχει σβηστεί από το λεξιλόγιο”

Οι κυβερνήσεις συνηθίζουν αρκετά νομοσχέδια να τα καταθέτουν στη Βουλή σε χρόνους όπου τα σχολεία να είναι κλειστά και οι συλλογικές διαδικασίες να μην μπορούν να απαντήσουν σ’ αυτά. Η σημερινή όμως κυβέρνηση έσπασε όλα τα κοντέρ. Ενώ η χώρα είναι σε υποχρεωτική καραντίνα κι ενώ «με βαρειά καρδιά» περιέστειλε συνδικαλιστικές,πολιτικέςκαι ατομικές ελευθερίες , καταθέτει ένα αντιδραστικό και σαρωτικό πολυνομοσχέδιο , για να γίνει «διαβούλευση» (sic).

Ένα πολυνομοσχέδιο που επιδιώκει να πλήξει τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικώνεπιφέρονταςένα ακόμη κτύπημα στο δημόσιο σχολείο, με αποτυχημένες πολιτικές του παρελθόντος διανθισμένες με νέες νεοφιλελεύθερες επιλογές.

Το νομοσχέδιο που περιέχονται:Η εισαγωγή των υποχρεωτικών εσωτερικών κανονισμών λειτουργίας των σχολείων με τη συμμετοχή του Συλλόγου Γονέων και την άμεση εμπλοκή της Τοπικής Διοίκησης έρχεται ως επιστέγασμα στη λειτουργία ενός σχολείου υποχρηματοδοτούμενου, που αναζητά «χορηγούς» και «χρηματοδότες». Ενός σχολείου κατηγοριοποιημένου και διαφοροποιημένου.

Ο Σύλλογος Διδασκόντων σε συνεργασία με τους γονείς θα καλείται να διαχειριστεί τη φτώχεια από την ελλιπή κρατική υποχρηματοδότηση. Οι διατάξεις για την αντιδραστική αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση αποτελούν και τους δείκτες ελέγχου όλων των παραπάνω αντιεκπαιδευτικών κατευθύνσεων. Η κυβέρνηση αξιοποιεί και επεκτείνει το πλαίσιο που είχουννομοθετήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Διατηρεί τον πυρήνα του και προχωρά πολλά βήματα παρακάτω, τοεξειδικεύει και το συγκεκριμενοποιεί.

Η αξιολόγηση δεν αντιμετωπίζει τις σύγχρονες ανάγκες των παιδιών για ουσιαστική μόρφωση. Δεν έχει καμία σχέση με την επίλυση των προβλημάτων των σχολείων , αλλά και του ίδιου του έργου του εκπαιδευτικού. Επί της ουσίας γίνεται ακόμα πιο βαθιά η κατηγοριοποίηση σχολείων και μαθητών με διάφορα κριτήρια και ειδικά με τα «εκπαιδευτικά αποτελέσματα».

Ενοχοποιούνται οι εκπαιδευτικοί και τα σχολεία, οι ίδιοι οι μαθητές και οι οικογένειές τους, για ό,τι δεν πάει καλά στην εκπαιδευτική διαδικασία και από την άλλη στόχος είναι να αθωώνονται οι αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων. Πολιτικές πουδιαχρονικά έχουν«αξιολογηθεί» και παίρνουν κάτω από τη βάση.Διατήρηση του Λυκείου–εξεταστικού κέντρου, ενίσχύσή του και προχωράει σε ακόμα πιο βαθιές και αντιδραστικές αλλαγές.

Εισάγει την Τράπεζα Θεμάτων (που οδήγησε στην πρώτη εφαρμογή της πριν καταργηθεί σε σχολική αποτυχία περίπου το 1/4 των μαθητών) από την Α ́ Λυκείου για τα ΓΕΛ και τα ΕΠΑΛκαι αυξάνει τα γραπτώςεξεταζόμενα μαθήματα στο Λύκειο.

Μίνι πανελλαδικές για κάθε τάξη (με την Τράπεζα Θεμάτων) συν τις πανελλαδικές για την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Το Λύκειο μετατρέπεται σε «εξεταστική αρένα», υψώνονταςνέους ταξικούς φραγμούς, θέτοντας νέα εμπόδια στην προσπάθεια των μαθητών να μορφωθούν, να περάσουν στα Πανεπιστήμια.

Με τη ρύθμιση για ανώτερο ηλικιακό όριο εγγραφής στα ΕΠΑΛ τα 17 έτη κλείνει ο δρόμος για χιλιάδες μαθητές να συνεχίσουν τη φοίτησή τους στην ειδικότητα της επιλογής τους με πρόσχημα τον περιορισμό των παραβατικών συμπεριφορών.

Το μέτρο καταργεί το δικαίωμα χιλιάδων μαθητών άνω των 17 (απόφοιτοι ΓΕΛ ή ΕΠΑΛ πουεπιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους επιλέγοντας τομέα η ειδικότητα στο ΕΠΑΛ) σπρώχνοντάς τους στην κατάρτιση, σε ΙΕΚ, ΚΕΚ κ.ά. Διώχνει ουσιαστικά το 1/3 περίπου των φοιτούντων στα ΕΠΑΛ , ώστε να καταργήσει χιλιάδες τμήματα ΕΠΑΛ ανά τη χώρα, να συγχωνεύσει,καταργήσει ειδικότητες αλλά και ολόκληρα σχολεία με ό,τι συνέπειες κι αν έχουν στη μόρφωση των μαθητών και το εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σε αυτά(κατάργηση χιλιάδων οργανικών θέσεων).

Μέσα σ’ όλα αυτά το διαγωγή «κοσμιότατη» είναι ένα από τα απαραίτητα στοιχεία που πρέπει ναέχει τυπωμένο το απολυτήριο κάθε μαθητήκαι οι πολυήμερες αποβολές θα αναγκάσουν τους μαθητές να πειθαρχούν.

Όμως η συνειδητή πειθαρχία, η συμμετοχή στην εκπαιδευτική διαδικασία, η αλληλεγγύη, η αγάπη για τη μάθηση είναι αξίες που καλλιεργούνται μέσα από το ίδιο το περιεχόμενο του σχολείου, τους στόχους και τις αξίες που καλλιεργεί. Αντί δε για ουσιαστικά μέτρα καταπολέμησης του σχολικού εκφοβισμού εισάγουν «τον καθηγητή εμπιστοσύνης», ρίχνοντας στάχτη στα μάτια, αφού δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο για την ενίσχυση υποστηρικτικών δομών στο σχολείου και τη στελέχωσή τους με το αντίστοιχο προσωπικό (κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι κλπ.).

Τιμωρία για μια ακόμα φόρα των αναπληρωτών, που επί 20 και πλέον χρόνια έχουν πάρει στις πλάτες τους τη λειτουργία των δημόσιων σχολείων. Αντί να παρθούν ουσιαστικά μέτρα στήριξης της διαβίωσής τους, εκτός του τόπου μόνιμης κατοικίας τους, τιμωρούνται με διετή ή τριετή αποκλεισμό από τους πίνακεςσε περίπτωση μη ανάληψης υπηρεσίας.

Η διάταξη για την «κατά προτεραιότητα κάλυψη των πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων» ομολογεί με τον πιο επίσημο τρόπο πως το κράτος και το Υπουργείο Παιδείας θα αφήνει ακάλυπτα χιλιάδες κενά σε όλες τις υπόλοιπες τάξεις και τις ειδικότητες. Οι διατάξεις για κατά προτεραιότητα κάλυψη στην Ειδική Αγωγή των κενών στα Ειδικά Σχολεία φανερώνουντην πρόθεση της κυβέρνησης να αφήνει χιλιάδες κενά σε Τμήματα Ένταξης, Παράλληλης Στήριξης κ.ά. ακάλυπτα.

Ιδιαίτερα στον ευαίσθητο χώρο της Ειδικής Αγωγής χρειάζεται όλοι οι μαθητές από την πρώτη μέρα του σχολείου να έχουν τον εκπαιδευτικό δίπλα τους. Το νέο πλαίσιο λειτουργίας των Πρότυπων και Πειραματικών Σχολείων οδηγεί στην ακόμα μεγαλύτερη διαφοροποίηση στην εκπαίδευση. Οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών.

Αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τάξη σε Δημοτικό και Νηπιαγωγείο, καθώς και του ελάχιστου αριθμού για τη δημιουργία τμήματος. Αντί μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, για τη δημιουργία σύγχρονων και υγιεινών σχολικών τάξεων, με αφορμή και τις σημερινές συνθήκες λόγω κορονοϊού, μεγάλες τάξεις, συγχωνεύσεις, καταργήσεις και υποχρεωτικές μετακινήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών.Στο Νηπιαγωγείο, όπου τα νήπια και προνήπια δεν έχουν κατακτήσει ακόμα τη χρήση της μητρικής γλώσσας , εισάγεται το αντικείμενο των Αγγλικώνκαι ανοίγει ο δρόμος για νέες επικίνδυνες αλλαγές που αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία της Προσχολικής Αγωγής.

Την ίδια στιγμή αρνούνται να πάρουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την πλήρη και ουσιαστική εφαρμογή της Δίχρονης Υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής σε όλη την Ελλάδα με σύγχρονους όρους και προϋποθέσεις, να ενισχύσουν τα Νηπιαγωγεία με όλο το απαραίτητο βοηθητικό (π.χ. τραπεζοκόμους) και επιστημονικό προσωπικό (π.χ. ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς).

Ούτε ένα μέτρο δεν υπάρχει με παιδαγωγικό πρόσημοούτε ένα μέτρο που να δείχνει ότι το υπουργείο και η κυβέρνηση αφουγκράζονται τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών και της κοινωνίας, και μάλιστα σε μια εποχή πολύ δύσκολη που όλοι δοκιμαζόμαστε από την πανδημία και τις συνέπειές της σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Όλα τα μέτρα οδηγούν με βεβαιότητα στην υπονόμευση του δημόσιου σχολείου, τον αποκλεισμό ολόκληρων κοινωνικών ομάδων και την κατηγοριοποίηση των σχολείων και των εκπαιδευτικών.Οι μαθητές και οι οικογένειές τους είναι οι πρώτοι που πλήττονται με την αύξηση του ανταγωνισμού και την αύξηση της παραπαιδείας, στρεφόμενοι σε μια εκπαίδευση δεξιοτήτων και όχι μόρφωσης, με ακόμα μεγαλύτερη ψυχολογική και οικονομική επιβάρυνση.

Απορρίπτουμε το περιεχόμενο του νομοσχεδίου ως απαράδεκτο, αναχρονιστικόκαι αντιδραστικό, απαιτούμε την απόσυρσή του και καταγγέλλουμε την ίδια την πολιτική επιλογή της κατάθεσής του εν μέσω πανδημίας ως βαθιά αντιδημοκρατική.

Πολλά πράγματα αποφασίζονται το τελευταίο χρονικό διάστημα και ελέω κορονοϊού με ιδιαίτερα αυταρχικό τρόπο. Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και «απειλές» των εκπροσώπων της κυβέρνησης σ’ ένα παγκόσμιο δυστοπικό τοπίο είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Η λέξη διάλογος έχει σβηστεί από το λεξιλόγιο και μέτρα για τις περισσότερες κοινωνικές τάξεις αποφασίζονται χωρίς τη συμμετοχή τους ποσώς δε τις προτάσεις τους.Αντίστοιχη πραγματικότητα υπάρχει και στην εκπαίδευση.

Απότομο κλείσιμο των σχολείων και των σχολών όλων των βαθμίδων αλλά διαρροές για το άνοιγμά τους. Μεγάλο ιϊκό φορτίο μπορούν να κουβαλήσουν τα παιδιά για το κλείσιμο,το αντίθετο τώρα για το άνοιγμα. Από κοντά και τα μεγάλα ΜΜΕ να υπερθεματίζουν για την «υπευθυνότητα» και την «καλή διαχείριση» της πανδημίας από την κυβέρνηση αλλά και την «απαραίτητη» αυστηρότητα που δείχνει. Επιπλέον,στήριξη τουαφηγήματοςτης ατομικής ευθύνης έναντι της κρατικής ανεπάρκειας.

Είναι δεδομένο ότι είναι απαραίτητο να ανοίξουν κάποια στιγμή τα σχολεία πρώτα και κύρια για τους ίδιους τους μαθητές για κοινωνικούς και ψυχολογικούς λόγους. Η απότομη απομόνωση, η διακοπή των κοινωνικών σχέσεων εντός και εκτός σχολείου, η έλλεψη της καθημερινής δραστηριότητας, η καθήλωση μπροστά σε υπολογιστές, tablet, κινητά και κάθε λογής οθόνες δεν είναι αυτά που «πρέπει» να προσαρμοστούν τα παιδιά. Ούτε η αντικατάσταση μιας «ζωντανής» διδασκαλίας με την εξ αποστάσεως διαδικασία. Βασικό όμως μέλημα θα πρέπει να είναι η υγεία όλων (μαθητών, εκπαιδευτικών και των οικογενειών όλων). Ασφαλώς και όλο αυτό δεν αφορά την «ύλη». Τίποτα δεν θα είναι όπως πριν, ούτε θα λύσουν κάποιο πρόβλημα οι ελάχιστες σελίδες που μπορεί να καλυφθούν.

Υπάρχουν όμως οι όροι και οι προϋποθέσεις ώστε ανοίγοντας τα σχολεία να μπορούν να λειτουργούν καλύπτοντας προβλήματα που αφορούν στην ασφάλεια τόσο των μαθητών και των εκπαιδευτικών όσο και των οικογενειών τους;

Τα περισσότερα σχολεία λειτουργούν στα όρια (ή και παραπάνω) του αριθμού των μαθητών που μπορούν να χωρέσουν.

Διαθέσιμοι χώροι για να χωριστούν τα τμήματα βάσειτων κανόνων για τις αποστάσεις που πρέπει τηρούνται δεν υπάρχουν.Οι περισσότερες τάξεις λειτουργούν με πολλούς μαθητές αλλά και με την «απαραίτητη» προσαύξηση 10%. Αν χωριστούν τα τμήματα ή λειτουργήσουν με βάρδιες οι εκπαιδευτικοί δεν επαρκούν.Πως θα αποτραπεί ο συγχρωτισμός των μαθητών στα διαλείμματα; Πώς να ελεγχθούν τα παιδιά στις υπάρχουσες υποδομές υγιεινής (βρύσες, τουαλέτες); Αν λειτουργεί το κυλικείο πώςθα γίνει αυτό ακριβώς;

Πως θα γίνεται ο καθαρισμός των σχολείων όταν οι καθαρίστριες είναι ελάχιστες, ωρομίσθιες και δεν επαρκούν για την ιδιαίτερη διαδικασία των απολυμάνσεων;Αρκετοί μαθητές μετακινούνται με αστικά και ΚΤΕΛ. Ποια η πρόνοια γι αυτό;Τι θα γίνει με τους μαθητές που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες είτε οι ίδιοι είτε μέλη των οικογενειών τους;Τι θα γίνει με τους εκπαιδευτικούς που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες είτε οι ίδιοι είτε μέλη των οικογενειών τους;

Ποια η μέριμνα για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς; Ποια η μέριμνα για τους εκπαιδευτικούς που μετακινούνται σε 3, 4, και 5 σχολεία;Τι θα γίνει με τα ειδικά σχολεία;Και έστω ότι το θέμα των οδηγιών υγιεινής και αποστάσεων στα μεγάλα παιδιά μπορεί να έχει μια εφαρμογή στα μικρότερα και πολύ περισσότερο των δημοτικών και των νηπιαγωγίων πως μπορεί να επιλυθεί;Θα καλύψουν τις ανάγκες σε μέσα ατομικής προστασίας (μάσκες, γάντια, αντισηπτικά) μαθητών και εκπαιδευτικών όπου και όσο είναι απαραίτητα;

Αντίστοιχα προβλήματα θα υπάρχουν και στις σχολικές μονάδες που θα οριστούν εξεταστικά κέντρα για τις πανελλήνιες εξετάσεις (θεωρείται δεδομένο ότι δεν θα υπάρχουν μεγάλα εξεταστικά κέντρα, αλλά περισσότερα και μικρότερα και θα αποφεύγονται οι μετακινήσεις των μαθητών) αλλά και στα βαθμολογικά κέντρα με την συγκέντρωση σε αυτά πλήθος εκπαιδευτικών αλλά και εξεταζόμενων φυσικώς αδυνάτων μαθητών.Παράλληλα θα πρέπει να είναι γνωστό σε όλους τι θα γίνει στην περίπτωση κρούσματος κατά την διάρκεια των εξετάσεων σε σχέση με τον ή τους μαθητές, την αίθουσα ή το εξεταστικό κέντρο, τους επιτηρητές και την επιτροπή, τον τρόπο διεξαγωγής κτλ.

Η κυβέρνηση έχει την απόλυτη ευθύνη να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να εξασφαλιστούν ταυτόχρονα τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και η κανονική εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και η υγιεινή ή ασφάλεια και η προστασία των εκπαιδευτικών και των μαθητών.

Να δοθεί τώρα έκτακτη χρηματοδότηση από το κρατικό προϋπολογισμό, να μειωθεί ο αριθμός μαθητών ανά τάξη, να διαμορφωθούν υγιεινές συνθήκες εργασίας σε κάθε σχολείο κοκ. Αν όλα τα παραπάνω εφαρμοστούν τότε η ημερομηνία δεν είναι το πρόβλημα.

ΥΓ1:Η εμπειρία από τα νοσοκομεία και η αντιμετώπιση των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού από την κυβέρνηση (καμία «επένδυση» στα νοσοκομεία, κανένας διορισμός) δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για όλα τα παραπάνω.

ΥΓ2:Από τα συμφραζόμενα «ειδικών» και πολιτικών προσώπων αφήνεται να εννοηθεί ότι το άνοιγμα των σχολείων περισσότερο έχει να κάνει με την «αποδέσμευση» των γονέων –εργαζόμενων ώστε να «επανεκκινήσει» η οικονομία παρά ιατρικοί και παιδαγωγικοί λόγοι. Ίσως περισσότερο ως «πείραμα» για ελεγχόμενη «αγέλη» μέσω των μαθητών και των εκπαιδευτικών…

ΤΟ ΔΣ