Με 55 χρόνια ζωής η ELFE βρίσκεται σήμερα στο χείλος του γκρεμού και κάποιοι προσπαθούν να κερδίσουν «βουλιάζοντας» μία από τις μεγαλύτερες χημικές βιομηχανίες της χώρας, στέλνοντας στην ανεργία εκατοντάδες ανθρώπους.
Το 1961 ιδρύεται η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων (ΒΦΛ) από τον όμιλο της Εμπορικής Τράπεζας και το 1965 ξεκινά η λειτουργία της εταιρείας στην περιοχή της Νέας Καρβάλης στην Καβάλα.
Το 2000 οι δύο πλέον σημαντικές βιομηχανίες του χώρου, η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων και οι Χημικές Βιομηχανίες Βορείου Ελλάδος ΑΒΕΕ, συγχωνεύονται, σχηματίζοντας μία από τις μεγαλύτερες χημικές βιομηχανίες της χώρας, με ετήσιο τζίρο εκατοντάδων εκατομμυρίων.
Το 2009 –μια χρονιά – σταθμός– ξεκινάνε οι περιπέτειες μια και πραγματοποιείται η εξαγορά της εταιρείας ELFE SA από τον όμιλο Alapis του -τότε- κραταιού Κύπριου επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και μετονομάζεται σε «Ελληνικά Λιπάσματα- ELFE».
Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή, με τον Όμιλο Λαυρεντιάδη να διαλύεται, με τον ιδιοκτήτη της να φυλακίζεται και την ELFE να καταρρέει…
Τον Ιούνιο του 2015 και στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης σε μια προσπάθεια σωτηρίας της άλλοτε ισχυρότατης βιομηχανίας, η ELFE δημιουργεί 2 νέες εταιρείες: την ΕΛΛΑΓΡΟΛΙΠ και την PFIC LTD, στις οποίες ουσιαστικά μεταβίβασε τόσο το δικαίωμα εκμετάλλευσης της δραστηριότητας της επιχείρησης όσο και τον μηχανολογικό εξοπλισμό ενός τμήματος του εργοστασίου.
Το περίεργο είναι ότι η ELFE «δάνεισε» το σύνολο των εργαζομένων, δηλαδή 340 υπαλλήλους, στις δύο εταιρείες –80 στην ΕΛΛΑΓΡΟΛΙΠ και 260 στην PFIC LTD– που δημιούργησε μέσω μίας τρίτης, της CENTROFARO SERVICES LTD.
Η CENTROFARO SERVICES LTD είναι «εργολαβική εταιρεία συντήρησης βιομηχανιών» και πιθανότατα στόχος είναι όλοι οι εργαζόμενοι να περάσουν στην παραπάνω εταιρεία, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα ελεύθερων απολύσεων, όταν δεν υπάρχουν εργολαβίες. Να πούμε δε, ότι σήμερα όλοι οι εργαζόμενοι είναι σε διαθεσιμότητα.
Ο «δανεισμός» των εργαζομένων στις εταιρείες ΕΛΛΑΓΡΟΛΙΠ και PFIC LTD τυπικά έληξε στις 30 Ιουνίου 2016. Παρόλα αυτά, με τη λήξη της μετενέργειας της ΣΣΕ στις 27 Μαρτίου του 2016, η ELFE επέβαλε ατομικές συμβάσεις 14μηνης διάρκειας με μειώσεις μισθών και αφού πρώτα ο κάθε εργαζόμενος υπέγραψε εθελουσία παραίτηση!
Η εταιρεία είναι βουτηγμένη στα χρέη και γι’ αυτόν τον λόγο δημιουργήθηκαν οι άλλες τρεις εταιρείες οι οποίες προς το παρόν είναι «καθαρές». Και οι 4 εταιρείες είναι συμφερόντων Λαυρεντιάδη, στον οποίο έχει επιβληθεί δέσμευση λογαριασμών και κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων, απόρροια του σκανδάλου της Proton Bank.
Η τακτική της δημιουργίας θυγατρικών, η μετακίνηση προσωπικού και η παραχώρηση δραστηριοτήτων αλλά και εξοπλισμού σε νεοσύστατες εταιρείες, θα μπορούσε να δείχνει την πρόθεση για δόλια πτώχευση, αν σκεφτεί κανείς την οικονομική κατάσταση αλλά και το ιδιοκτησιακό καθεστώς της μητρικής εταιρείας.
Μέχρι στιγμής, η διοίκηση της εταιρείας δεν έχει απαντήσει σε βασικά ερωτήματα όσον αφορά στη μεταβίβαση και τον δανεισμό των εργαζομένων μια και από τη μέχρι τώρα αλληλογραφία προκύπτουν κάποιες παράνομες πράξεις, κάτι που φυσικά αρμόδια να κρίνουν είναι τα διοικητικά δικαστήρια.
Το βέβαιο είναι ότι –πριν να είναι πάρα πολύ αργά– θα πρέπει να επιληφθούν της κατάστασης τόσο οι υπουργοί όσο και οι αρμόδιες υπηρεσίες των υπουργείων Ανάπτυξης και Οικονομικών.
Ποιος είναι ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης
Έως έναν βαθμό είναι ο αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας ο οποίος στα 18 του χρόνια έχασε τον πατέρα του, Βασίλη,και ανέλαβε τη μικρή εταιρεία Νεοχημική, η οποία εδρεύει στο Αιγάλεω.
Από εκείνη τη στιγμή στο πλευρό του βρέθηκε –ως δεύτερος πατέρας του– ο επιστήθιος φίλος του πατέρα του, Πέτρος Κυριακίδης, ένας άνθρωπος που τον βοήθησε να αντιμετωπίσει την πολύ σοβαρή ασθένεια που έχει μέχρι σήμερα, τη νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Η εταιρεία του (διανομή χημικών προϊόντων) αναπτύσσεται και μεγαλώνει. Εξαγοράζει αρκετές επιχειρήσεις, όπως η Hoechst και η Henkel, και τελικά μπαίνει στο Χρηματιστήριο το 2003. Το 2008, η Νεοχημική πωλείται στην CarlyleGroup αντί 700 εκατ. ευρώ, με την τιμή της μετοχής να φτάνει τα 19 ευρώ, την ώρα που είχε εισαχθεί αρχικά στο Χρηματιστήριο με τιμή 1,39 ευρώ.
Το 2005, «μπαίνει» κόσμο των φαρμάκων, συγχωνεύοντας τέσσερις μικρές εταιρείες (Veterin, ΕΒΙΚ, LamdaDetergent και Elpharma), για να δημιουργήσει την Alapis. Τρία χρόνια μετά, η Alapisείναι η πιο κερδοφόρα εταιρεία του κλάδου, με τζίρο 1 δισ. ευρώ.
Παντοδύναμος πλέον, ο Λ. Λαυρεντιάδης–πάντα «παρέα με τον Πέτρο Κυριακίδη– αγοράζει ό,τι κινείται στον χώρο των ΜΜΕ –συνήθως προβληματικών και ζημιογόνων–, ενώ συζητήθηκε πολύ το ενδεχόμενο αγοράς του Ολυμπιακού, αφού προηγουμένως είχε αγοράσει το 50% της εταιρείας που εκμεταλλεύεται το στάδιο «Καραϊσκάκη» από τον επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη.
Με αρχή τη δημιουργία της εφημερίδας «Σφήνα», το 2009, η σημαντικότερη κίνησή του στον χώρο των ΜΜΕ ήταν η εξαγορά σημαντικού ποσοστού της εταιρείας Πήγασος από την οικογένεια Μπόμπολα, μέσω της οποίας ο επιχειρηματίας ήθελε να αποκτήσει και πρόσβαση στο Mega.
Από εκεί και πέρα η συμμετοχή του στα ΜΜΕ ήταν ολοκληρωτική: Η αγγλόφωνη εφημερίδα «AthensNews» και το περιοδικό «Free»,οι εφημερίδες «Espresso» και «Ισοτιμία», μια σειρά περιοδικών, ο ραδιοφωνικός σταθμός Flash και το κανάλι TV Magic, το 49% της εφημερίδας «Veto», το κανάλι 10 και μειοψηφικό πακέτο του ΣΚΑΪ.
Η υπόθεση «ProtonBank» σήμανε το τέλος της αυτοκρατορίας, μια και οι δικαστικοί λειτουργοί αποφάσισαν να του απαγγείλουν πέντε κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος: Σύσταση και διεύθυνση συμμορίας, απάτη κατ’ εξακολούθηση και από κοινού περί καταχραστών του Δημοσίου, απάτη κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια, υπεξαίρεση σε βαθμό κακουργήματος, «ξέπλυμα» μαύρου χρήματος.
Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης προφυλακίστηκε αλλά αποφυλακίστηκε λόγω του προβλήματος υγείας που έχει και σήμερα βρίσκεται στο σπίτι του με εξαιρετικά σκληρούς περιοριστικούς όρους, ενώ ο Πέτρος Κυριακίδης καταζητείται ακόμα.
