Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2020. Στην αίθουσα της οδού Αινιάνων συνεδριάζει το Περιφερειακό Συμβούλιο Στερεάς Ελλάδας.
Περιφερειακοί Σύμβουλοι με τους φακέλους ανά χείρας παίρνουν τις θέσεις τους μπροστά στα μικρόφωνα και η συνεδρίαση άρχεται με το σοβαρό θέμα της δομής φιλοξενίας προσφύγων που κατά τα λεγόμενα, στις προθέσεις της κυβέρνησης είναι να στηθεί στη Μαυρομαντήλα.
Παρουσία διαμαρτυρόμενων κατοίκων, το Περιφερειακό Συμβούλιο, ακούει, βαθυστοχάζεται, τοποθετείται, σε ένα από τα πιο σοβαρά θέματα, που καλείται να διαχειριστεί.
Λίγη ώρα και πολλές βαρύγδουπες δηλώσεις αργότερα, η συζήτηση έχει ολοκληρωθεί και περνάμε στο επόμενο θέμα!
Θέμα 5o Ορισμός ενός Περιφερειακού Συμβούλου με τον αναπληρωτή του ως εκπροσώπου της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας στο Πειθαρχικό Συμβούλιο Κουρέων – Κομμωτών και Τεχνιτών Περιποίησης Χεριών & Ποδιών
Εισηγητής Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας κ. Φάνης Σπανός
Είναι η στιγμή που εκατοντάδες απορίες σκάνε σαν βεγγαλικά, παρενοχλώντας το δημοσιογραφικό δαιμόνιο.
Είναι δυνατόν να ασχολείται το Περιφερειακό Συμβούλιο με τις απείθαρχες κομμώτριες και μανικουρίστες;
Και πως ακριβώς γνωμοδοτεί;
Αν για παράδειγμα μια αστοχία στο ξανθό σαντρέ της πελάτισσας οδηγήσει σε αντιεπαγγελματική συμπεριφορά τον κομμωτή καλείται ο «αρμόδιος» περιφερειακός σύμβουλος να εξετάσει το ατόπημα και να γνωμοδοτήσει για την τιμωρία του;
Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο Περιφερειακός Σύμβουλος που θα οριστεί θα πρέπει πλέον να γνωρίζει απέξω και ανακατωτά, κάθε τι που αφορά σε μπούκλα, βαφή, φιλάρισμα, κούρεμα, περμανάντ, ανταύγειες, φλασάκια, φράντζες, αφέλειες, κουπ, μιζανπλί, σινιόν…
Να γνωρίζει επίσης λεπτομερώς τι εστί μανικιούρ πεντικιούρ, ημιμόνιμο, nail bar κτλ…
Τι τραβάς και εσύ εκλεγμένε μου αντιπρόσωπε στην αυτοδιοίκηση!
Και βέβαια το θέμα μπορεί να ακούγεται αστείο, όμως σκέψου, πως είναι δομημένο αυτό το κράτος, ώστε ο ίδιος άνθρωπος την ίδια στιγμή να κρατάει στα χέρια του (στην ψήφο του) τη μοίρα της πατρίδας, του πρόσφυγα, του απελπισμένου ντόπιου, και της μανικιουρίστας που έκοψε στραβά τα πετσάκια στο αριστερό νύχι της πελάτισσας.
Σκέψου επίσης σε πόσα συλλογικά όργανα που καμία ουσιαστική σχέση δεν έχουν με την αυτοδιοίκηση, υπάρχουν εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης και μάλιστα γνωμοδοτούν; Και πόσοι άνθρωποι αναγκάζονται να κινούνται στη λογική…. «να τα έχουμε καλά με αυτόν, τον έχουμε ανάγκη, γιατί ποτέ δεν ξέρεις…»
Εν τέλει, όποια πέτρα και αν σηκώσεις, με κάποιο τρόπο –χρήσιμο ή και παντελώς άχρηστο- θα βρεις από κάτω έναν από τους κυρίους ή τις κυρίες που εκλέγονται (με την ελπίδα των ψηφοφόρων) να πάνε μπροστά την πόλη ή την περιφέρεια και σίγουρα όχι για να ασχοληθούν με το παράπτωμα του κουρέα της γειτονιάς.
Και όσο πιο ψύχραιμα το σκεφτεί κανείς, τόσο πιο μπούκλες τα νεύρα του….
