Η πρόσφατη επίθεση με βιτριόλι εναντίον της άτυχης 34χρονης Ιωάννας, στις 20 Μαΐου 2020 συγκλόνισε στην κυριολεξία το πανελλήνιο. Την Πέμπτη 11 Ιουνίου 2020 και αφού είχαν διατυπωθεί αμέτρητες εικασίες συνελήφθη μια 35χρονη που φέρεται ως δράστιδα (σημ: σύμφωνα με το ‘’Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών’’ η λέξη απαντά και στον τύπο ο, η δράστης αλλά και σπανιότερα στον τύπο η δράστιδα, συνεπώς κάποια σχόλια που διαβάσαμε ότι η λέξη δράστιδα δεν υπάρχει είναι ακριβή) της ειδεχθούς αυτής επίθεσης. Δεν θα ασχοληθούμε περισσότερο με το θέμα καθώς διαβάσαμε αμέτρητα σχόλια στο protothema.gr.
Υπάρχει μία συνήθεια στους Έλληνες και τις Ελληνίδες να σχολιάζουν ως ειδήμονες θέματα ευρέως φάσματος: από την ερωτική ζωή ανθρώπων που δεν τους έχουν δει ούτε στον δρόμο μέχρι το τι γίνεται στα υπόγεια του Λευκού Οίκου και λεπτομέρειες από μάχες που έγιναν πριν από 200 ή 1.000 χρόνια και οι οποίες δεν αναφέρονται σε καμία πηγή σαν να είχαν πολεμήσει σ’ αυτές.
Το 2019 ο κορυφαίος Έλληνας αστυνομικός συντάκτης (ή ρεπόρτερ) των τελευταίων δεκαετιών Πάνος Σόμπολος εξέδωσε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ ένα βιβλίο με τίτλο ‘’ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΓΕΝΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ’’ στο οποίο περιγράφονται με συγκλονιστικές λεπτομέρειες εγκλήματα των οποίων πρωταγωνίστριες ήταν γυναίκες. Είτε ως φυσικοί είτε ως ηθικοί αυτουργοί. Πρόκειται για εγκλήματα που είχαν σαν αποτέλεσμα τον θάνατο ανθρώπων είτε τις βαριές σωματικές τους βλάβες.
Να σημειώσουμε ότι σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε με το άρθρο αυτό να κατηγορήσουμε τις εκπροσώπους του ωραίου φύλου και να αγιοποιήσουμε τους άνδρες οι οποίοι φυσικά είναι υπεύθυνοι για πολύ περισσότερες εγκληματικές ενέργειες: από πολλαπλές δολοφονίες έως χειροδικίες σε βάρος γυναικών. Ακόμα και η λεκτική βία που χρησιμοποιούν συχνά οι άντρες κατά των συντρόφων τους γυναικών ή και άλλων με τις οποίες δεν έχουν ιδιαίτερες σχέσεις είναι απαράδεκτη και καταδικαστέα.
Η συμμορία ‘’Ροκαμβόλ’’
Θα ξεκινήσουμε όμως την αφήγησή μας με μια μεικτή συμμορία που έδρασε στην Αθήνα τη δεκαετία του 1920 και την οποία αναφέρει χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες ο κύριος Σόμπολος στο βιβλίο του. Πρόκειται για τη ‘’συμμορία Ροκαμβόλ’’. Το περίεργο όνομά της οφείλεται στον ομώνυμο ήρωα (‘’Rocambole’’) που δημιούργησε ο Γάλλος συγγραφέας Pierre Alexis Ponso deTerrail(1829-1871). Πρωτοεμφανίστηκε στο βιβλίο του ‘’Les Drames de Paris’’ το 1857. Τελευταίο βιβλίο που έγραψε ο deTerrail με ήρωα τον Ροκαμβόλ ήταν το ‘’Le Cord du Pendu’’ (1870), το οποίο όμως δεν ολοκλήρωσε καθώς τον πρόλαβε ο θάνατος. Η δημοφιλία και η απήχηση του Ροκαμβόλ όμως ήταν τόσο μεγάλη ώστε κατά καιρούς κυκλοφόρησαν ιστορίες με τον Ροκαμβόλ γραμμένες φυσικά από άλλους συγγραφείς.
Το πρώτο από αυτά γράφτηκε το 1875 από τον Contant Gueroult(‘’Le Retouret la Finde la Rocambole’’), από ένα βιβλίο έγραψαν οι Jules Cardoze(1886) και ο Πορτογάλος Fransisco Leite Bastos μάλλον προς τα τέλη της δεκαετίας του 1880 (δυστυχώς δεν βρήκαμε ακριβή ημερομηνία) το σίκουελ του ημιτελούς βιβλίου του deTerrail ‘’Le Cord du Pendu’’, οκτώ βιβλία έγραψε μεταξύ 1922 και 1933 με θέμα τον Ροκαμβόλ ο Frederic Valadeκαι άλλα πέντε από το 2002 ως το 2005 ο Γάλλος Michel Honaker. Ο Ροκαμβόλ έγινε ήρωας εφτά ταινιών (από το 1914 ως το 1963), τηλεοπτική σειρά στη Γαλλία (1964-1965) από 26 δεκαπεντάλεπτα επεισόδια και ήρωας κόμικς.
Μετά την τεράστια αυτή παρένθεση ας έρθουμε στην ελληνική ‘’συμμορία Ροκαμβόλ’’ που έδρασε από το 1926 ως το 1929. Μέλη της ήταν τα αδέλφια Ανδρέας και Κούλα Χριστοφιλέα και συνεργοί τους ο Θανάσης Ντούνης, ο φερόμενος ως εραστης της Κούλας, Φώτης Αναγνωστόπουλος και η Άννα, ερωμένη του Θ. Ντούνη. Το όνομα της συμμορίας προήλθε από το ότι το 1926 ο εγκέφαλος της ομάδας Α. Χριστοφιλέας άρχισε να στέλνει επιστολές με την υπογραφή Ροκαμβόλ σε διάφορους παραλήπτες απαιτώντας από αυτούς χρήματα. Ως τη σύλληψή τους (1929) τα μέλη της Ροκαμβόλ διέπραξαν μία δολοφονία και πολλές κλοπές και ληστείες. Ο Ανδρέας και η Κούλα Χριστοφιλέα καταδικάστηκαν δις σε ισόβια για τη δολοφονία του οδηγού ταξί Σ. Τσάγκα. Η ίδια ποινή επιβλήθηκε και στον Θ. Ντούνη, ενώ για τον Φ. Αναγνωστόπουλο δεν στοιχειοθετήθηκε κατηγορία. Το ίδιο και για την ερωμένη του Ντούνη, Άννα. Η Κ. Χριστοφιλέα αποφυλακίστηκε στις 13 Αυγούστου 1941 ενώ ο αδελφός της μεταφέρθηκε στις φυλακές Χανίων και πιθανότατα δραπέτευσε κατά τη μάχη της Κρήτης. Το τραγικό στοιχείο που αποκαλύφθηκε στη δίκη είναι ότι ο πατέρας του Ανδρέα και της Κούλας είχε σεξουαλικές σχέσεις με τα παιδιά του τα οποία πιθανότατα είχαν και αιμομικτικές σχέσεις μεταξύ τους…
Ο Κώστας Μισαηλίδης εμπνεύστηκε από την ιστορία της σατανικής συμμορίας και έγραψε το τραγούδι ‘’Η Κούλα’’.
Καημένε Αθανασόπουλε…
Μια δολοφονία σίγουρα γνωστή στους παλαιότερους που απασχόλησε ακόμα και ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης ,ήταν αυτή του εργολάβου οικοδομών Δημήτρη Αθανασόπουλου στις 4/1/1931 στην Αθήνα. Ο Αθανασόπουλος και η Σοφία (Φούλα) Κάστρου παντρεύτηκαν το 1921 και απέκτησαν τέσσερα παιδιά από τα οποία το πρώτο ,ένα κοριτσάκι πέθανε λίγους μήνες μετά τη γέννησή του. Στην αρχή το ζευγάρι περνούσε πολύ καλά, σύντομα όμως άρχισαν να καυγαδίζουν λόγω της άστατης ζωής του Αθανασόπουλου. Μαζί με το ζευγάρι έμεναν η μητέρα της Φούλας Άρτεμις Κάστρου 45 ετών, ο ανιψιός της Δημήτρης Μοσκιός 18 ετών και η οικιακή βοηθός Γιαννούλα Μπέλλου 35 ετών. Το βράδυ της 4ης Ιανουαρίου 1931 ένας συζυγικός καβγάς οδήγησε στη δολοφονία του Δ. Αθανασόπουλου. Μάνα και κόρη ώθησαν τον Μοσκιό που «είχε προσβληθεί από τύφον και η νόσος είχε επιδράσει επί του νοός του ώστε να μην δύναται να έχει πλήρη συνείδησιν των πράξεων του» να σκοτώσει με δύο πυροβολισμούς τον Αθανασόπουλο. Το επόμενο πρωί αφού η Φούλα, μία πανέμορφη γυναίκα σημειωτέον και η μητέρα της με τη βοήθεια του Μοσκιού και του Μπέλλου επιχείρησαν να κάψουν το πτώμα το τοποθέτησαν στο πλυσταριό. Είχε ήδη νυχτώσει και η σατανική Κάστρου σκέφτηκε μια άλλη μακάβρια λύση για να απαλλαγεί απ’ τη σορό του γαμπρού της.
Έβαλε τον Μοσκιό να κόψει το κεφάλι και τα πόδια του Αθανασόπουλου με χασαπομάχαιρο και αφού τελείωσε το μακάβριο έργο του, αγόρασαν χασαπόχαρτο, δύο σακιά και ένα σπάγκο. Το διαμελισμένο πτώμα του Αθανασόπουλου, τοποθετήθηκε στα σακιά και δέθηκε με σπάγκο. Στο δύσκολο έργο της μεταφοράς της σορού, βοήθησαν ο εραστής της Κάστρου, ίσως και της Φούλας, Σπύρος Μαγουλόπουλος, ο ανιψιός του Αντώνης Μαγουλόπουλος και ο καραγωγέας Γιώργος Κορναράκης, ο οποίος πληρώθηκε με 1.500 δραχμές. Οι συνεργοί των δολοφόνων, μετέφεραν με προφυλάξεις τα σακιά στον Κηφισό, πετώντας τελικά τα τσουβάλια σε σημείο όπου δεν περνούσε νερό.
Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς τα Θεοφάνια του 1931, δύο μέρες αργότερα, ο μικρός Γιάννης Γκαβές, βρήκε τυχαία τα δύο σακιά και στη συνέχεια ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τους δολοφόνους. Το πτώμα του Αθανασόπουλου, αναγνωρίστηκε από τον γιατρό Α. Καρτσώνη, στενό φίλο και κουμπάρο του Αθανασόπουλου και τον Σ. Γυφτέα, αδελφό του συνέταιρου του. Αρχικά, ύποπτος θεωρήθηκε ο γιατρός Καρτσώνης ο οποίος και διαπομπεύθηκε από τις εγημερίδες. Το ισχυρό άλλοθι όμως του γιατρού, οδήγησε τους αστυνομικούς να τον αφήσουν ελεύθερο. Στη συνέχεια, οι υποψίες στράφηκαν στην οικογένεια του άτυχου εργολάβου. Από τις ανακρίσεις των αστυνομικών, οι δύο γυναίκες άρχισαν να πέφτουν σε αντιφάσεις. Καθοριστική ήταν και η ανεύρεση κομματιών χασαπόχαρτου όμοιου με αυτό που είχε τυλιχθεί το πτώμα, καθώς και κηλίδων αίματος στην αυλή του σπιτιού όπου διέμενε το ζευγάρι (Θησέως 101, στην περιοχή της Καλλιθέας, τραγική σύμπτωση σχετικά κοντά με το κτίριο όπου δέχτηκε την επίθεση με το βιτριόλι η άτυχη Ιωάννα!). Τελικά οι τρεις γυναίκες και ο Μοσκιός, ομολόγησαν την πράξη τους.
Η πολύκροτη δίκη – Οι ποινές των ενόχων
Η δίκη των κατηγορουμένων ξεκίνησε το πρωί της Πέμπτης 18/2/1932. Τη δίκη παρακολούθησαν όχι μόνο Έλληνες αλλά και ξένοι δημοσιογράφοι που έφτασαν απ’ όλη την Ευρώπη! Η αίθουσα του κακουργιοδικείου (τότε στην οδό Σανταρόζα), ήταν γεμάτη κάθε μέρα, ενώ πλήθος κόσμου συγκεντρωνόταν και έξω από τα δικαστήρια. Μετά την όλη ακροαματική διαδικασία που διήρκεσε περίπου 1 μήνα, η απόφαση εκδόθηκε στις 3.30 π.μ. της Πέμπτης 24/3/1932. Η πεθερά και η σύζυγος του Αθανασόπουλου καταδικάστηκαν σε θάνατο. Η οικιακή βοηθός σε ισόβια, ο ανιψιός (Μοσκιός) σε κάθειρξη 20 ετών και ο Φώτης Μαγουλόπουλος σε 18 μήνες φυλάκιση, ενώ οι Αντώνιος Μαγουλόπουλος και Γεώργιος Κορναράκης αθωώθηκαν.
Οι τρεις γυναίκες οδηγήθηκαν στις φυλακές Αβέρωφ. Ο διευθυντής των φυλακών ερωτεύθηκε σφοδρά την όμορφη Φούλα με αποτέλεσμα αυτή να περνάει πολύ καλά σαν έγκλειστη.
Μάλιστα την ζήτησε σε γάμο. Στις φυλακές, γνώρισε και την Κούλα Χριστοφιλέα, της «Ροκαμβόλ», στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω. Στα μέσα Ιουλίου 1941, το Συμβούλιο Χαρίτων έδωσε χάρη σε πολλούς φυλακισμένους. Ανάμεσά τους και όλοι οι καταδικασθέντες για την δολοφονία Αθανασόπουλου. Η Φούλα, αν και είχε υποσχεθεί στον διευθυντή των φυλακών ότι θα τον παντρευτεί, δεν τήρησε την υπόσχεσή της. Αγάπησε και παντρεύτηκε έναν Συνταγματάρχη με σπουδαία πολεμική και εθνική δράση, με τον οποίο έζησαν ευτυχισμένοι ως τον θάνατό της από ανακοπή καρδιάς το 1974. Η μητέρα της πέθανε το 1956 μετά από βαριά ασθένεια, ο Μοσκιός απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1936 στο «Σωτηρία» από φυματίωση. Τέλος, η υπηρέτρια Γιαννούλα Μπέλλου, με τη μεσολάβηση της Άρτεμης Κάστρου, παντρεύτηκε έναν μεσήλικα Κεφαλλονίτη με τον οποίο έζησαν ευτυχισμένοι.
Η πολύκροτη δολοφονία Αθανασόπουλου, ενέπνευσε τον Ιάκωβο Μοντανάρη να γράψει το τραγούδι «Κακούργα Πεθερά» (ή «Καημένε Αθανασόπουλε») το οποίο αποτελείται από 46 στίχους!
Ο ίδιος έγραψε και τη μουσική του τραγουδιού που έγινε μεγάλη επιτυχία. Μάλιστα ακόμα και σήμερα ακούγεται σε κάποια ρεμπετάδικα. Το τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία στην δεύτερη ερμηνεία του από τον Αντώνη Διαμαντίδη (Νταλγκά). Κλείνουμε την ιστορία αυτή, με κάτι άσχετο με την υπόθεση που μας έκανε μεγάλη εντύπωση. Ο πατέρας του μικρού Γιάννη Γκαβέ που βρήκε τα σακιά με το διαμελισμένο πτώμα του Αθανασόπουλου, υπηρετούσε το 1931 ως αγροφύλακας στον Κηφισό! Ήταν τεράστια η έκπληξη μας όταν το διαβάσαμε, καθώς δεν μπορούσαμε να φανταστούμε αγροφύλακες στον Κηφισό πριν 90 χρόνια…
Οι τέσσερις γυναίκες που εκτελέστηκαν στην Ελλάδα καθώς καταδικάστηκαν ως ένοχες για δολοφονίες
Πολλά άτομα που κρίθηκαν ένοχα για τη διάπραξη μίας ή περισσότερων δολοφονιών στη χώρα μας, καταδικάστηκαν σε θάνατο κι εκτελέστηκαν. Ανάμεσά τους ήταν και 4 γυναίκες. Ας δούμε τις ιστορίες τους με περισσότερες λεπτομέρειες.
Η «Ύαινα της Μάνης» ή «Δηλητηριάστρια της Μάνης», κατά κόσμο Αικατερίνη σύζυγος Γεωργίου Δημητρέα, το γένος Γεώργιου Λουκαρέα, κάτοικος της Στούπας στη μεσσηνιακή Μάνη, από τις 27 Μαΐου ως τις 6 Σεπτεμβρίου 1962, δηλητηρίασε με παραθείο, τη μητέρα, τον αδελφό της, μια θεία της κι ένα πεντάχρονο αγοράκι, ενώ επιχείρησε να δολοφονήσει κι ένα τετράχρονο κοριτσάκι. Συνελήφθη, ομολόγησε τις πράξεις της και καταδικάστηκε 4 φορές σε θάνατο και κάθειρξη 15 ετών (για την απόπειρα).
Εκτελέστηκε στον Υμηττό τα ξημερώματα του Σαββάτου 10 Απριλίου 1965.
Η πρώτη γυναίκα που καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε όσο ίσχυε η θανατική ποινή στην Ελλάδα, ήταν η Σταυρούλα Γκουβούση, γεννημένη το 1897, που έμενε στο Λεωνίδιο Αρκαδίας. Μαζί με τον γιο της Δημήτρη, βασάνισαν την έγκυο νύφη της, την έδεσαν με σχοινί, την πέταξαν ζωντανή σε μια στέρνα και την έπνιξαν (5-6 Ιανουαρίου 1959). Τελικά, συνελήφθησαν, δικάστηκαν απ’ το Κακουργιοδικείο Κυπαρισσίας σε θάνατο. Η Σταυρούλα Γκουβούση, εκτελέστηκε τα ξημερώματα της Παρασκευής 26 Αυγούστου 1960 στον Υμηττό. Στις 2/9/1960, στις 5.35 π.μ. στο Πεδίο Βολής των Αλυκών Ποταμού στην Κέρκυρα, εκτελέστηκε κι ο γιος της. Μάλιστα, την ίδια μέρα, εκτελέστηκαν στην Κέρκυρα ο Χαρίλαος Κουστένης, από τη Δημητσάνα που είχε καταδικαστεί για ληστεία μετά φόνου και ο Ιωάννης Νικολακόπουλος, από την Τρυπητή Ολυμπίας, γιατί στραγγάλισε τη γυναίκα του.
Η τρίτη γυναίκα που εκτελέστηκε στη χώρα στη χώρα μας, ήταν η Αλεξάνδρεα Μέρδη, που δηλητηρίασε τον γαμπρό της Χρήστο Πρεβέντζα με παραθείο, στις 18 Οκτωβρίου 1960, στη θέση Τράπι του χωριού Άγιος Ανδρέας Μακρυνείας στην Αιτωλοακαρνανία. Η Μέρδη, είχε διαφορές με τον γαμπρό της, αν και ήταν μόλις 8 μήνες παντρεμένος με την κόρη της Μαρία. Την ημέρα της δολοφονίας, η πεθερά έστειλε φασολάδα με παραθείο (!), με την κόρη της, στον γαμπρό της που εργαζόταν στα χωράφια. Ο 27χρονος Πρεβέντζας, αφού έφαγε τη δηλητηριασμένη φασολάδα, άρχισε να σφαδάζει από πόνους και τελικά πέθανε. Ένας γιατρός από το Μεσολόγγι που διαπίστωσε τον θάνατο του άτυχου αγρότη, κατάλαβε αμέσως ότι επρόκειτο για δηλητηρίαση. Οι δύο γυναίκες έκλαιγαν κι οδύρονταν για τον αδόκητο χαμό ενός νέου και υγιέστατου άνδρα. Τελικά, 45 μέρες μετά, έφτασαν τα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων στη Χωροφυλακή Μεσολογγίου. Ο Πρεβέντζας δηλητηριάστηκε με παραθείο. Μάνα και κόρη ανακρίθηκαν, συνελήφθησαν και δικάστηκαν στο Κακουργιοδικείο Αμαλιάδας τον Μάιο του 1961. Η Αλεξάνδρα Μέρδη, καταδικάστηκε σε θάνατο, μάλιστα πήρε όλη την ευθύνη πάνω της, ενώ η κόρη της ισχυριζόταν ότι δεν γνώριζε τίποτα. Τελικά, η Μαρία, αθωώθηκε, όμως το δικαστήριο κήρυξε «άκυρον ως πεπλανημένην την ετυμηγορίαν των ενόρκων». Η Μαρία Πρεβέντζου, δικάστηκε εκ νέου στο Κακουργιοδικείο της Πάτρας, τον Μάρτιο του 1962. Καταδικάστηκε σε 15ετή κάθειρξη, πενταετή στέρηση των πολιτικών της δικαιωμάτων και καταβολή 5.000 δραχμών στους συγγενείς του θύματος για ψυχική οδύνη.
Η Αλεξάνδρα Μέρδη, εκτελέστηκε στις 5.40 π.μ. της 4/9/1962 στον Υμηττό.
Τελευταία περίπτωση με εκτέλεση γυναίκας δολοφόνου είναι αυτή της Αθανασίας Αγγελινού. Επρόκειτο για βαθιά θρησκευόμενη γυναίκα. Από τον πρώτο της γάμο, απέκτησε ένα κοριτσάκι. Ο σύζυγός της όμως πέθανε και η Αθανασία παντρεύτηκε τον αυτοκινητιστή Νικόλαο Αγγελινό, με τον οποίο όμως δεν τα πήγαιναν καλά. Το βράδυ της 22ας προς 23η Ιουνίου 1960, ο Αγγελινός έδειξε στη σύζυγό του φωτογραφίες πορνογραφικού περιεχομένου. Εκείνη εξοργίστηκε. Το θρησκευτικό της συναίσθημα θίχτηκε. Πήρε χάπια και κοιμήθηκε. Μετά τις 3 π.μ. ξύπνησε και με μία αξίνα προκάλεσε πολλά θανατηφόρα πλήγματα στο κρανίο και το στήθος του συζύγου της.
Έπειτα, πήρε κι άλλα χάπια και κοιμήθηκε ως τις 10 το πρωί. Ακολούθως, με μια φίλη και γειτόνισσα της, πήγαν στη Χωροφυλακή (το ζευγάρι έμεινε στην Πεύκη), και είπε στους χωροφύλακες ότι σκότωσε τον άντρα της.
Η Αγγελινού, δικάστηκε στο Κακουργιοδικείο Πειραιά τον Γενάρη του 1961, παρουσία πλήθους μαρτύρων και κόσμου. Το δικαστήριο, δεν της αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό και την καταδίκασε σε θάνατο. Η Αθανασία Αγγελινού, εκτελέστηκε στις 5.25 π.μ. της 10/8/1962 στον Υμηττό. Αν και βαθιά θρησκευόμενη, δεν δέχτηκε να κοινωνήσει των αχράντων μυστηρίων…
Τα στοιχεία του άρθρου, προέρχονται από το βιβλίο του Πάνου Σόμπολου «ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΓΕΝΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ 2019, στο οποίο υπάρχουν περίπου 50 εγκλήματα «γένους θηλυκού», με συγκλονιστικές λεπτομέρειες…
protothema
