Στην κοινωνία καταναλωτισμού που ζούμε μαθαίνουμε ότι το χρήμα μπορεί να μας αγοράσει πολλά πράγματα. Γι’αυτό όταν βλέπουμε χρήματα πεταμένα κάπου, το πρώτο πράγμα που κάνουμε ενστικτωδώς είναι να τα αρπάζουμε και να τρέχουμε
Αν υπάρχει ένα απλό κέρμα στο πεζοδρόμιο, δεν θα διστάσει κανείς να το σηκώσει και να το ρίξει στην τσάντα του. Στην τελική δεν θα μπορέσει να βρει τον ιδιοκτήτη του. Όπως λένε, όποιος το βρήκε, το κρατάει κιόλας!
Υπάρχει ακόμα ένα μέρος όπου μπορεί κανείς να βρει κέρματα, αλλά εκεί σίγουρα δεν επιτρέπεται να τα αγγίξει. Είναι από τα πιο ασεβή πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς!
Στα νεκροταφεία της Αμερικής έχει αρχίσει να γίνεται τάση να αφήνει κανείς κέρματα σε συγκεκριμένους τάφους. Δεν τα άφησε ο νεκροθάφτης εκεί. Στην πραγματικότητα υπάρχει ένας ξεχωριστός λόγος για τον οποίο βρίσκονται αυτά τα κέρματα εκεί.
Από την αρχαιότητα ο κόσμος τιμά τους νεκρούς του. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, για παράδειγμα, τους έχτιζαν τεράστιες πυραμίδες. Μερικούς αιώνες πριν, οι απλοί χωρικοί ήλπιζαν σε ένα απλό τάφο στο χώμα. Στην τελική, δεν μετρά το μέγεθος του τάφου, το κόστος ή το πόσοι άνθρωποι έρχονται στην κηδεία και πόσα λουλούδια αφήνουν. Γιατί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλοι στο χώμα καταλήγουμε.
Αυτό που κάνουν οι ζωντανοί όταν έχουμε φύγει είναι που τιμά την ζωή και την μνήμη μας. Μπορεί να δυσκολεύεστε να το πιστέψετε, αλλά ένα απλό κέρμα μπορεί να πει περισσότερα για την τιμή ενός νεκρού από χιλιάδες πυραμίδες.
Οι άντρες και οι γυναίκες που υπηρέτησαν την Αμερική στον πόλεμο είναι πολύ στενά δεμένοι μεταξύ τους. Όταν ένας στρατιώτης φεύγει για την άλλη ζωή, η στρατιωτική του οικογένεια συνεχίζει να τον τιμά στην γη.
Οι πεσόντες στρατιωτικοί δεν κερδίζουν πυραμίδες, αλλά κάτι καλύτερο – τον αιώνιο σεβασμό και την αγάπη των αδερφών τους στον στρατό. Και αυτό αξίζει περισσότερο από κάθε θησαυρό. Μπορεί να κέρματα να μην έχουν μεγάλη χρηματική αξία, αλλά αυτό δεν μειώνει τον συμβολισμό τους. Η πραγματική τους αξία έγκειται στο ότι βοηθάνε να ανακουφιστούν οι καρδιές των οικογενειών που θρηνούν.
Όταν ο Dave Malenfant επισκέφτηκε το Εθνικό Κοιμητήριο στο Holly του Michigan, παρατήρησε μερικά κέρματα τοποθετημένα πάνω στις ταφόπλακες. Συγκινήθηκε και αμέσως κατάλαβε ενστικτωδώς ότι υπήρχε κάποιο βαθύτερο νόημα γι’αυτή την χειρονομία. Αυτό που ανακάλυψε είναι συναρπαστικό!
“Ένα κέρμα αφημένο σε μια ταφόπλακα ενημερώνει την οικογένεια του νεκρού στρατιώτη ότι κάποιος σταμάτησε και έδειξε τον σεβασμό του στον τάφο.” Κάθε νόμισμα μάλιστα έχει την δική του σημασία.
Δείτε τι σημαίνει κάθε κέρμα:
Μία πένα σημαίνει ότι κάποιος επισκέφτηκε τον τάφο του στρατιώτη-φίλου του. Ένα νόμισμα των 5 σεντς δείχνει ότι αυτός που το άφησε πήγε στο ίδιο στρατόπεδο εκκίνησης ή σε κάποια άλλη εκπαιδευτική αποστολή με τον φίλο του.
Κάποιος που έχει υπηρετήσει με τον στρατιώτη αυτό, αφήνει μια δεκάρα. Το επόμενο θα σας κάνει να κλάψετε! “Το νόμισμα των 25 σεντς είναι πολύ σημαντικό, γιατί σημαίνει ότι αυτός που το αφήνει ήταν μαζί με τον στρατιώτη όταν πέθανε.”
Η παράδοση αυτή δεν έχει επικυρωθεί επίσημα από τον στρατό. Λέγεται ότι ξεκίνησε από τον πόλεμο του Βιετνάμ. Λόγω του μεγάλου διχασμού της χώρας εκείνη την περίοδο, ένα απλό νόμισμα ήταν ένας διακριτικός τρόπος να δείξει ένας βετεράνος τον σεβασμό του προς την οικογένεια του πεσόντος.
Τα νομίσματα αυτά συγκεντρώνονται και διατίθενται για καλό σκοπό. Βοηθάνε στην συντήρηση των νεκροταφείων ή πληρώνουν ακόμα και κάποια από τα έξοδα των άπορων βετεράνων.
