Το νευραλγικής σημασίας υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης αποφάσισε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης να αναθέσει στον πρώην δήμαρχο Τρικκαίων (Τρικάλων), Δημήτρη Παπαστεργίου. Και είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η συγκεκριμένη επιλογή, όχι μόνο διότι ο κ. Παπαστεργίου τυγχάνει εξωκοινοβουλευτικός παράγοντας.
Ο 50χρονος σήμερα Δημήτρης Παπαστεργίου, ηλεκτρολόγος μηχανικός και μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών με πτυχίο από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, με μακρά και επιτυχημένη επαγγελματική εμπειρία, γεννήθηκε και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στα Τρίκαλα. Εξελέγη δήμαρχος το 2014 και επανεξελέγη το 2019, ενώ από το 2019 ασκούσε επίσης καθήκοντα προέδρου στην Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση, μιας και ο πατέρας του είχε διατελέσει και εκείνος δήμαρχος.
Η υπουργοποίηση Παπαστεργίου είναι, αναμφίβολα, άξια ιδιαίτερης προσοχής. Κυρίως σαν ένα καινοφανές, ασυνήθιστο υπόδειγμα συμμετοχής στην άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας από δύο απόψεις τουλάχιστον: Το πρόσωπο και το έργο, καθώς ο Δημήτρης Παπαστεργίου αποτελεί σπάνια εξαίρεση για τα ελληνικά δεδομένα, της τοπικής αυτοδιοίκησης -και όχι μόνο. Παραδόξως, είναι περισσότερο γνωστός για το έργο παρά με το πρόσωπό του.
Διότι, ενώ είναι βέβαιο πως υπάρχει πλήθος Ελλήνων πολιτών στους οποίους το όνομα Παπαστεργίου λέει από απολύτως τίποτα έως ελάχιστα, ταυτόχρονα όμως είναι εξίσου απίθανο να υπάρχει σήμερα Έλληνας ή Ελληνίδα που να μην έχει ακούσει κάτι πχ για «τον δήμαρχο που έφερε λεωφορεία χωρίς οδηγό στα Τρίκαλα», «τον δήμαρχο που έκοψε το κάπνισμα στους Τρικαλινούς», «τον δήμαρχο που έκανε τα Τρίκαλα την πιο ‘έξυπνη’ πόλη στην Ελλάδα» κ.ο.κ., εισάγοντας καινοτομίες στην θεσσαλική γενέτειρά του οι οποίες ακούγονταν σαν ανέκδοτο. Πολλώ δε μάλλον την περίοδο που κατόρθωσε, ενάντια σε κάθε απαισιόδοξη πρόγνωση, να τις ενσωματώσει στην καθημερινότητα των συμπολιτών του.
Επομένως, η ανάδειξή του κ. Παπαστεργίου σε, τρόπον τινά, «Πιερρακάκη στη θέση του Πιερρακάκη» είναι ένα μεγάλο στοίχημα, αφ’ ενός για τον ίδιον και αφ’ ετέρου για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ακριβώς επειδή το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής αναλαμβάνει να κάνει πράξη μία από τις βασικές προεκλογικές δεσμεύσεις του πρωθυπουργού και της Νέας Δημοκρατίας -την ολοκλήρωση της διεργασίας ψηφιοποίησης και απλοποίησης του ελληνικού δημοσίου, προς όφελος του πολίτη και εις βάρος της γραφειοκρατίας.
Επίσης, ο Δημήτρης Παπαστεργίου καλείται να αναμετρηθεί απευθείας με τον προκάτοχό του. Ο κ. Πιερρακάκης θεωρήθηκε, με εντυπωσιακή ομοφωνία μάλιστα και υπερκομματικά σχεδόν, ως εξαιρετικά επιτυχημένος. Σε βαθμό που η μορφή του ταυτίστηκε με τη θέση του στο προηγούμενο υπουργικό συμβούλιο, αλλά και με κάθε νέα εφαρμογή του .gov που επί των ημερών του έμοιαζε να δημιουργείται, ως εκ θαύματος, αυτόματα μόλις παρουσιαζόταν η σχετική ανάγκη.
Ο ρόλος τον οποίον αναλαμβάνει να ενσαρκώσει τώρα ο Δημήτρης Παπαστεργίου είναι αυτός του υπουργού που δεν λέει ποτέ «όχι, αυτό δεν γίνεται». Τουναντίον, ο Πιερρακάκης έμοιαζε να απαντά παγίως «ΟΚ, το ‘χουμε. Γίνεται». Οπότε, ο Παπαστεργίου παραλαμβάνει ένα υπουργείο που, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της πανδημίας και των lockdown, καλλιέργησε την εντύπωση ότι έχει ανακαλύψει τη θεραπεία για την επάρατη αρτηριοσκλήρωση και παραλυσία των κρατικών υπηρεσιών στη χώρα μας.
Από την άλλη, σε υποστήριξη της επιλογής Παπαστεργίου στέκει η έως τώρα διαδρομή του, καθώς και μια ορισμένη μεθοδολογία -ή μάλλον νοοτροπία, χάρη στην οποία κατόρθωσε να υλοποιήσει τα δικά του, τολμηρά οράματα ως δημάρχου μιας επαρχιακής πόλης. Βεβαίως, πριν από τον Παπαστεργίου τα Τρίκαλα δεν ήταν διάσημα μόνο επειδή σε κάποιους φανοστάτες τους είχαν κρεμάσει το ’45 τα κομμένα κεφάλια του Βελουχιώτη και του Τζαβέλλα.
Όπως έχει επισημάνει ο ίδιος ο Παπαστεργίου σε παλαιότερη συνέντευξή του «τα Τρίκαλα ήταν όμορφα και πριν από εμένα. Τα Τρίκαλα ήταν έξυπνα και πριν από εμένα. Πήρα κάποια στοιχεία από τους προκατόχους μου και τα κράτησα. Φερ’ ειπείν η ιδέα να χρησιμοποιήσουμε την καινοτομία και την τεχνολογία προϋπήρχε, με την αναπτυξιακή του δήμου ‘e-Trikala’. Αυτή ήταν η αρχή και αποδείχθηκε πως υπάρχουν πόλεις οι οποίες μπορούν να σκεφτούν διαφορετικά. Εμείς φέραμε την τεχνολογία στα μέτρα των ανθρώπων της κοινωνίας. Αλίμονο αν αναλύσουμε την έξυπνη πόλη και μας μείνει ένας υπολογιστής και πέντε καλώδια. Η έξυπνη πόλη είναι μια νοοτροπία».
Και επ’ αυτού ο κ. Παπαστεργίου τονίζει χαρακτηριστικά ότι τα Τρίκαλα ήταν ώριμα ώστε να υιοθετήσουν προωθημένες τεχνολογικές λύσεις, ψηφιακές και μη, εφόσον οι δήμαρχοι που προηγήθηκαν είχαν φροντίσει να μην διχάσουν την τοπική κοινωνία, διαχέοντας τοξικότητα κατά των αντιπάλων δημοτικών παρατάξεων.
Έτσι, όταν ο Δημήτρης Παπαστεργίου αποτόλμησε να φέρει τα περιβόητα λεωφορεία χωρίς οδηγό στα Τρίκαλα, προκαλώντας αίσθηση στο πανελλήνιο, ίσως και διεθνώς, οι όποιες αντιστάσεις των δύσπιστων κάμφθηκαν εύκολα. Σύμφωνα με τη διήγηση του κ. Παπαστεργίου, «για τα λεωφορεία χωρίς οδηγό ακούσαμε λίγη μουρμούρα, του τύπου ‘δήμαρχε, αυτά τα λεωφορεία θα κόψουν τη δουλειά σε οδηγούς’. Απάντησα σε κάποιον που μου έστειλε ένα σχετικό e-mail: ‘Αδελφέ μου, μη στέλνεις e-mail. Γιατί κάποιος ταχυδρόμος μόλις έχασε τη δουλειά του’».
Το CV του νέου υπουργού
Με τις δικές του λέξεις, ο Δημήτρης Παπαστεργίου αναφέρεται στον εαυτό του ως εξής: «Γεννήθηκα στα Τρίκαλα το 1973, όπου και τελείωσα το Λύκειο. Σπούδασα Ηλ. Μηχανικός & Μηχανικός Η/Υ στο ΕΜΠ από επιλογή και αγάπη για την ηλεκτρονική και τον προγραμματισμό. Παράλληλα ασχολήθηκα ιδιωτικά με τη μελέτη και κατασκευή ενεργειακών έργων.
» Ο δρόμος της συμμετοχής είναι μονόδρομος αν θέλουμε να αλλάξουμε τις ζωές μας, γι’ αυτό από τα 29 μου συμμετέχω στην Τοπική Αυτοδιοίκηση από διάφορες θέσεις.
» Το 2014 και το 2019, ως επικεφαλής του συνδυασμού ‘Επανεκκίνηση Τώρα’, εκλέχθηκα Δήμαρχος Τρικκαίων, ενώ το 2019 οι συνάδελφοί μου, με εξέλεξαν πρόεδρο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ).
» Σταθμοί στην αυτοδιοικητική μου πορεία είναι οι πρωτοβουλίες που πήραμε για το city branding των Τρικάλων, η δημιουργία μιας smart city, η εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου, η διαχείριση του προσφυγικού, η αλλαγή της νοοτροπίας μας.
» Στόχος μου είναι να δημιουργήσουμε πραγματικά έξυπνες και βιώσιμες πόλεις, με ισχυρούς και σύγχρονους Δήμους.
»Είμαι παντρεμένος με την Πολιτικό Μηχανικό Σούλα Μπράκη και έχουμε τρία παιδιά.
» Μετακινούμαι με ποδήλατο, επειδή είναι τρόπος ζωής».
Πέραν των προηγουμένων, στα αυτοβιογραφικά κομμάτια των συνεντεύξεών του, ο Δημήτρης Παπαστεργίου, αναφέρεται ξεχωριστή συμπάθεια στην ενασχόλησή του με τα ΜΜΕ, στην αρχή σαν ραδιοερασιτέχνης. Παραθέτουμε εδώ ένα εύγλωττο απόσπασμα από συνέντευξή του στο tedxauth.com και την συντάκτρια Ελένη Στραγάλη: «Στα 17 μου περίπου, έφυγα από τα Τρίκαλα για σπουδές στο Πολυτεχνείο της Αθήνας. Είχα τρέλα με το ραδιόφωνο, οπότε δήλωσα μόνο σχολές της Αθήνας, γιατί σχεδίαζα να συνδυάσω και μια άλλη σχολή με το ραδιόφωνο –κάτι που όντως έκανα.
» Στο Πολυτεχνείο ήμουν… χαλαρά, γιατί είχαμε ανοίξει τότε το ραδιόφωνο ‘Hot Mix’ στα Τρίκαλα και ακολούθησα περίπου την πορεία που ακολουθούν όλοι. Τελείωσα μάλλον αργά το Πολυτεχνείο, αλλά δεν βιαζόμουν και ιδιαίτερα, γιατί έκανα άλλα πράγματα που ήθελα πολύ. Είχα ξεκινήσει ήδη να ασχολούμαι με τον προγραμματισμό, είχα βγάλει ένα δικό μου πρόγραμμα, ένα software για ραδιόφωνα, το οποίο πουλούσα.
» Ακολούθησε ο στρατός, η επιστροφή στα Τρίκαλα, ο ιδιωτικός τομέας. Ενδιάμεσα, το 2002 και το 2006 εκλέχθηκα δημοτικός σύμβουλος. Στη συνέχεια ίδρυσα εταιρεία με φωτοβολταϊκά και κάποια στιγμή ήρθε η ώρα να κάνω αυτό που όντως είχα στο μυαλό μου από κάποια ηλικία και μετά. Δηλαδή, να βρω ανθρώπους, να δημιουργήσουμε μια μεγάλη ομάδα και να ασχοληθώ με τα κοινά. Θεωρώ πως ενδόμυχα έπαιξε μεγάλο ρόλο το γεγονός ότι δύο χρόνια αφότου γεννήθηκα, ο πατέρας μου είχε εκλεγεί δήμαρχος.
Δεν ντρέπομαι να το πω, παρότι ξέρω πως στην Ελλάδα υπάρχει οικογενειοκρατία, αλλά νομίζω πως είναι κάτι που με επηρέασε. Από την άλλη, ο καθένας μας καθημερινά αποδεικνύει αν είναι προϊόν οικογενειοκρατίας ή εάν πραγματικά αξίζει να είναι εκεί που είναι. Από μικρός ένιωθα ότι δεν μπορείς να γκρινιάζεις για πράγματα που δεν σου αρέσουν χωρίς εσύ ο ίδιος να ασχολείσαι. Εγώ ήμουν από τα κλασικά παιδιά που ασχολούνται με τα 15μελή, μου άρεσε να εμπλέκομαι».
protothema.gr
