Tο να ακούς από τα χείλη του ίδιου πως αυτή είναι η τελευταία του χρονιά δεν είναι -σίγουρα- ότι πιο ευχάριστο. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης μετράει αντίστροφα για το “αντίο” στη δράση και μιλάει στο Euroleague Greece για όσα έχει να θυμάται, αυτά που θέλει να ξεχάσει αλλά και την ερώτηση που… βαρέθηκε να ακούει.
Η συζήτηση έγινε στη διάρκεια της media day του Παναθηναϊκού για την Euroleague και ξεκίνησε με την πιο… απλή ερώτηση.
Η τελευταία φορά που περνάς όλο αυτό. Κάπως περίεργο ε; “Ναι, είναι η τελευταία φορά. Δεν είναι βέβαια κάτι περίεργο. Είναι κομμάτι της δουλειάς, η επαφή με τους δημοσιογράφους και όλα αυτά. Η media day δεν έχει άγχος, παρά μόνο κούραση γιατί είσαι για ώρες όρθιος για να κάνεις κάποια πράγματα”, απαντά για να τον ρωτήσουμε εν συνεχεία αν θυμάται τίποτα από την πρώτη του προετοιμασία με την πράσινη φανέλα: “Έχουν περάσει τόσα πράγματα που δεν θυμάμαι πολλά, για να είμαι ειλικρινής (γελάει)”.
Αλήθεια, έχει νιώσει ποτέ άγχος για κάτι; Πριν από ένα κρίσιμο παιχνίδι ή πριν πάρει ένα μεγάλο σουτ; “Φυσικά κι έχω άγχος”, απαντά αμέσως, πριν προσθέτει: “Πριν τα μεγάλα παιχνίδια υπάρχει άγχος, αυτό είναι φυσιολογικό. Πρέπει να το κρύβεις όμως, δεν μπορείς να το αποβάλλεις. Νομίζω ότι όσο παίζεται ο αγώνας το ξεπερνάς λεπτό με το λεπτό και επικεντρώνεσαι σε όσα γίνονται στο γήπεδο”, σχολιάζει πριν η κουβέντα πάει σε πράγματα που αφορούν περισσότερο το παρελθόν και το μέλλον του.
Έχει καθόλου στο μυαλό του ότι μετρά ουσιαστικά αντίστροφα για να αποχωρήσεις από τη δράση; “Δεν το σκέφτομαι έτσι. Κάνω ό,τι έκανα και πριν. Δεν σκέφτομαι κάτι άλλο, ότι είναι τα τελευταία μου παιχνίδια ή κάτι τέτοιο. Απλά προσπαθώ να το απολαμβάνω πιο πολύ, να το ευχαριστιέμαι όσο γίνεται περισσότερο”, αναφέρει πριν τον ρωτήσουμε ποια φθορά είναι η μεγαλύτερη στο πέρασμα όλων αυτών των χρόνων: η ψυχολογική ή η σωματική; “Και τα δύο”, απαντά για να εξηγήσει πως “η ψυχολογική κούραση είναι πολύ σημαντική. Είναι ψυχοφθόρο όλο αυτό και πολλές φορές ξεπερνάει και το σωματικό”.
Στην ερώτηση για το πότε αποφάσισε να πως ήρθε η ώρα να πει το “αντίο” στη δράση, είπε: “Το καλοκαίρι. Σίγουρα έπαιξε ρόλο και το κομμάτι της οικογένειας”. Για να τον αναρωτηθούμε, εν συνεχεία, τι είναι αυτό που θα του λείψει περισσότερο.
“Να σου πω τι δεν θα μου λείψει; Τα ταξίδια”, λέει γελώντας για να εξηγήσει πως “έχω και δύο παιδιά πλέον. Το πιο σημαντικό για μένα είναι η οικογένεια και τα παιδιά μου. Δεν θέλω να χάνω στιγμή. Να είμαι κοντά τους, να περνάμε χρόνο μαζί και να τα βλέπω να μεγαλώνουν”.
Αλήθεια, έχει σκεφτεί την επόμενη μέρα; Αυτή κατά την οποία δεν θα είναι πλέον αθλητής. “Δεν την έχω καθόλου στο μυαλό μου. Δεν αισθάνομαι ακόμη βετεράνος. Προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικός για να βοηθήσω την ομάδα και να πετύχουμε τους στόχους μας”, αναφέρει για να ξεκαθαρίσει πάντως πως “δεν θα γυρίσω στην Καστοριά. Εκεί είναι οι γονείς και οι φίλοι μου βέβαια, αλλά δεν πρόκειται να γυρίσω εκεί. Ίσως όσο περνάει ο χρόνος να σκέφτομαι λίγο πιο έντονα το τι θα κάνω μετά το καλοκαίρι. Προς το παρόν πάντως δεν υπάρχει κάτι σχετικό στο μυαλό μου, που να με απασχολεί”.
Παρεμπιπτόντως, πρέπει να έχει κουραστεί να ακούει διαρκώς ερωτήσεις για το πως νιώθει που εγκαταλείπει τη δράση, σωστά; (γελάει) “Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι το πιο ωραίο γιατί αισθάνομαι σα να έχω ήδη τελειώσει. Είναι η τελευταία μου χρονιά, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι. Σου είπα, θέλω να είμαι ανταγωνιστικός για να βοηθήσω την ομάδα το δυνατόν περισσότερο”, απαντά, για να συνεχίσει αναφερόμενος στους παίκτες με τους οποίους είχε πιο στενή επαφή όλα αυτά τα χρόνια:
“Με πολλά παιδιά έχω ιδιαίτερη επαφή, κρατάμε σχέσεις. Με τον Νίκο (Χατζηβρέττα) είμαστε φίλοι από πολύ παλιά. Ποιον άλλον να πω; Τον Μάικ (Μπατίστ), τον Σάρας (Γιασικεβίτσιους); Είναι πολλά τα παιδιά με τα οποία κρατάω επαφή”.
Εν συνεχεία, τον ρωτήσαμε για το αν έχει νιώσει ποτέ πως έχει αποτύχει. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού απαντά πως “υπάρχουν στιγμές που ένιωσα την αποτυχία, με την έννοια ότι χάσαμε κάτι. Είτε ένα παιχνίδι, είτε ένα τίτλο. Ευτυχώς δεν έχω περάσει κάποιον σοβαρό τραυματισμό. Εντάξει, ήττες που έχουμε κάνει σε κρίσιμα παιχνίδια φέρνουν άσχημες αναμνήσεις, αλλά όχι ότι πονάς. Έτσι είναι ο αθλητισμός”, για να κλείσει αναφερόμενος στα δύο του παιδιά: “Δεν θέλω να τους πω κάτι συγκεκριμένο. Δεν χρειάζεται νομίζω να πω κάτι συγκεκριμένο για την καριέρα μου, εκτός κι αν με ρωτήσουν. Αυτό δεν με ενδιαφέρει πάντως”.
Pamesports
