Mία διαφορετική μέθοδο διδασκαλίας χρησιμοποιεί η Μαριάνθη Αρβανιτίδου, προκειμένου οι μαθητές της στο 1ο Δημοτικό Κομοτηνής να κατανοήσουν την απαιτούμενη ύλη. Συγκεκριμένα, μέσα από τη μέθοδο του «artful thinking» η κυρία Αρβανιτίδου χρησιμοποιεί έργα εικαστικής τέχνης και μουσικής, ενισχύοντας έτσι τη σκέψη των μαθητών και μαθητριών της και προσεγγίζοντας το μάθημα με τραγούδια και ζωγραφιές. Η προπαίδεια του 4 και του 5 για παράδειγμα δεν διδάσκεται βγάζοντας μία κόλλα χαρτί και κάνοντας υπολογισμούς αλλά με παιχνίδια μέσα στην τάξη και με τραγούδια που δίνουν το ζητούμενο αποτέλεσμα.
Η κυρία Αρβανιτίδου βρίσκεται στην εκπαίδευση από το 2001, όπου ξεκίνησε τη θητεία της ως εκπαιδευτικός στα μακρινά Ψαρά της Χίου. Έπειτα από πέντε χρόνια συνεχούς διδασκαλίας αποφάσισε ότι έπρεπε να βρει διαφορετικούς τρόπους να υλοποιήσει το εκπαιδευτικό της έργο, ώστε να κεντρίσει το ενδιαφέρον των μαθητών και μαθητριών της.
«Προσπάθησα να τους δώσω κίνητρα ώστε να έχουν όρεξη για τα βιβλία, για το διάβασμα. Αυτό που κυρίως με ενδιέφερε ήταν το πρωί που ξυπνούσαν να σηκώνονται με ευχαρίστηση για να έρθουν στο σχολείο», λέει η ίδια στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Σκοπός της είναι να διαμορφώσει προσωπικότητες, καθώς -όπως αναφέρει- μία προσωπικότητα αποτελείται από δύο στοιχεία, από το ορατό και το αόρατο. «Ο δάσκαλος δουλεύει το αόρατο, την ψυχή, δηλαδή. Το αόρατο κινεί τα πάντα κι αποτελεί και το μέλλον. Δουλεύω πάνω στο μέλλον των παιδιών, να τους δημιουργήσω, κίνητρα, όνειρα, αγάπη για τον εαυτό τους, να βρουν τις δυνατότητές τους και τις ικανότητές τους», επισημαίνει η κυρία Αρβανιτίδου.
Στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Κομοτηνής διδάσκει για 12 χρόνια και προσπαθεί κάθε χρόνο να εντάσσει καινούριες ιδέες για τη διεξαγωγή «του μαθήματος». Μία από αυτές είναι το e-twinning. Πρόκειται για μία ευρωπαϊκή δράση μέσω της οποίας σχολεία από διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες, κάνοντας χρήση εργαλείων τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνιών συνεργάζονται ώστε να αποκομίσουν παιδαγωγικά, κοινωνικά και πολιτισμικά οφέλη. Η δράση e-Twinning δίνει στα σχολεία την ευκαιρία να μάθουν μαζί, να μοιραστούν τις απόψεις τους και να δημιουργήσουν καινούργιες φιλίες.
«Κάθε Σεπτέμβριο ένας εκπαιδευτικός επιλέγει ένα θέμα, θέτοντας προγραμματισμό και στόχους γύρω από αυτό. Στη συνέχεια έρχεται σε συνεννόηση με εκπαιδευτικούς άλλων ευρωπαϊκών χωρών και τους καλεί να δουλέψουν όλοι μαζί γύρω από αυτή τη θεματική οργανώνοντας συνεργατικές δράσεις μέσω της εκπαιδευτικής διδασκαλίας. Για παράδειγμα πριν κάποια χρόνια είχαμε υλοποιήσει ένα πρόγραμμα που ονομαζόταν ο «ο άνθρωπος με την πράσινη βαλίτσα», και εστίαζε στις ανθρώπινες αξίες μέσα από τα παραμύθια και τη ζωγραφική», επισημαίνει η κυρία Αρβανιτίδου.
Η προσπάθειά της να δώσει πνοή στον τρόπο διδασκαλίας της ύλης δεν σταματάει ποτέ, καθώς όπως εξηγεί, μπορεί μέσω ενός λογοτεχνικού κειμένου να διδαχθεί, γλώσσα, ιστορία ακόμη και μαθηματικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για εκείνη ήταν μία μέρα που έπρεπε να διδαχθεί η μόλυνση του περιβάλλοντος και συγκεκριμένα των θαλασσών. Η κ. Αρβανιτίδου δεν χρησιμοποίησε το «κλασσικό» βιβλίο αλλά διάβασε στην τάξη το βιβλίο του Λουίς Σεπούλβεδα «Ο γάτος που έμαθε το γλάρο να πετάει». «Πρέπει ο εκπαιδευτικός να προσαρμόζεται στις ιδέες, στις αντιλήψεις, στην ηλικία του παιδιού και στα βιώματα. Θέλει φαντασία διότι τα ίδια τα παιδιά έχουν πολύ φαντασία. Αν ο δάσκαλος δεν εκμεταλλευτεί αυτή τη φαντασία, τα όνειρα και τις σκέψεις των παιδιών δεν θα μπορέσει να κάνει αυτή την προσαρμογή της ύλης και του προγράμματος σπουδών. Τα παιδιά ζουν σε μία ψηφιακή εποχή άρα πρέπει να τους δώσουμε πολλά ερεθίσματα από αυτό», αναφέρει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
