Cult στιγμές στη Λαμία! Αχ ΠΑΣΟΚ, ωραία χρόνια

Δεν μιλάμε για το νέο ΠΑΣΟΚ του σύντεκνου Νίκου Ανδρουλάτση αλλά για το ΠΑΣΟΚ παλιό, το καλό, το βαθύ, το ορθόδοξο.

Το ΠΑΣΟΚ το οριτζινάλ!

Αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο της cult πολιτικής σκηνής που έγραψε ιστορία και γέννησε ατάκες, στιγμές και πρόσωπα που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό σε ένα στιγμιότυπο που κατέγραψε με τον φακό του ο εκδότης – δημοσιογράφος  Γιώργος Παλαμιώτης , κάπου, κάπως, κάποτε…

Κρίνοντας από τα πλατάνια εικάζω πως  πρόκειται για συγκέντρωση γύρω στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 στην γραφική πλατεία Λαού κάπου δίπλα ή απέναντι από το άγαλμα του Άρη Βελουχιώτη. Κρίνοντας επίσης από το ότι οι παριστάμενοι κοιτάζουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις, υποψιάζομαι πως απέναντί τους και πίσω από τον φωτογράφο συνέβαιναν πολλά και ενδιαφέροντα πραγματάκια, οπότε «συνελήφθησαν» να κοιτούν αλλού ντ’ αλλού.

Στην αρχή της φωτογραφίας, απολαμβάνοντας τη λεμονάδα του με το μπεγλέρι στο χέρι, ο εκλιπών Λάμπρος Παπαδήμας, γιατρός,  δήμαρχος, βουλευτής, υπουργός,. Ο άνθρωπος που άφησε τη σφραγίδα του στην πόλη. Ίσως (καθαρά προσωπική άποψη) ο μοναδικός που κατάφερε να πάει την πόλη λίγο πιο ψηλά. (Ας με συγχωρέσουν οι υπόλοιποι μετέπειτα δήμαρχοι αλλά επικαλούμαι το ελαφρυντικό της υποκειμενικότητας μιας και θα τον θυμάμαι πάντα σαν τον γλυκό μπαμπά του πρόωρα αδικοχαμένου Ηλία)

Στο πλάι του ο Ανδρέας Ξάνθης, Μηχανικός, πρόεδρος του ΤΕΕ  και αυτοδιοικητικός σφράγισε και εκείνος όχι μόνο με τις ιδέες του για την πόλη αλλά και με τις κατασκευές του, ένα κομμάτι της ταυτότητας της Λαμίας. Εύστροφος και δημιουργικός ως το τέλος του.

Δίπλα του ο Νότης Μαριάς, στέλεχος τότε του ΠΑΣΟΚ (σήμερα κάνει σόλο πολιτική καριέρα ως αντιμνημονιακός) με ανοιχτό πουκάμισο και στάση χαλαρά ΠΑΣΟΚ. Η ημι-μπούκλα και η ελαφρά ανασηκωμένη φράντζα στο μαλλί τύπου τόλμη και γοητεία ενισχύει τις υποψίες μου ότι πρόκειται ξεκάθαρα για φωτογραφία του ’90 κάτι.

Με πορτοκαλοκόκκινο σακάκι συνδυασμένο με μαύρο τοπ και μαύρη φλατ (έτοιμη για αφισοκόλληση)  γόβα η Τόνια Αντωνίου, που νομίζω γεννήθηκε στο ΠΑΣΟΚ και εκεί παραμένει όσα ονόματα, σήματα, σύμβολα και προέδρους και αν το κίνημα έχει αλλάξει. Κάτι σαν «μια φορά πρόσκοπος, πάντα πρόσκοπος»

Ο τελευταίος κύριος με τα μπλε μου είναι άγνωστος πλην όμως από το παρουσιαστικό θα τον έκανα για υφυπουργό άντε το πολύ Υπουργό. Ίσως…

Στο βάθος (ανάμεσα στην κ. Αντωνίου και την ξανθιά κυρία με το ασπρόμαυρο ριγέ (η πρώην δήμαρχος Στυλίδας Α. Σχορτσιανίτη) ο Κώστας Γουβάλας, αντιδήμαρχος κάποτε στη Λαμία, αργότερα πρόεδρος του ΟΠΑΠ και μετά χάνονται τα ίχνη του σε μια πράσινη άχνη ενώ πίσω από τον Λάμπρο Παπαδήμα ο Θωμάς Στάικος. Περιφερειάρχης, περιφερειακός σύμβουλος και επικεφαλής συνδυασμού της αντιπολίτευσης ως σήμερα, γεννημένος ΠΑΣΟΚ όντας γιός του βουλευτή του παλαιού ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Στάϊκου. Εμπλεκόμενος με την πολιτική παιδιόθεν, στη συγκεκριμένη φωτο πρέπει να είναι λίγο πιο μεγάλος από 20χρονών. Από μικρός στα βάσανα..

Στο μπακ ράουντ το ζωντανό κοινό, οι πασοκάρες της εποχής, περιμένουν υπομονετικά την έναρξη του κομματικού event. Με το φραπέ στο πλαστικό και το αυθεντικό σημαιάκι στο χέρι. Στάνταρ, λίγη ώρα αργότερα θα φώναζαν ρυθμικά ΠΑΣΟΚ και νεολαία για μια Ελλάδα νέα και θα τραγουδούσαν δυνατά, ο ήλιος ο πράσινος, ο ήλιος που ανατέλλει….