Χρυσή Αυγή: Ώρα δικαιοσύνης

Λες και δεν έφταναν τα Χρυσαυγίτικα ντοκουμέντα που είναι υμνητικά, όχι απλώς απολογητικά, της κτηνωδίας του υστερικού Χίτλερ , του παραληρηματικού Γκέμπελς, του ψυχοπαθούς Γκέρινγκ και λοιπών λατρεμένων τους καθαρμάτων του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού; Λες και δεν αρκούσαν για τη πιστοποίηση της ταυτότητας τους οι φαντασιώσεις των ντόπιων φυρερίσκων της οργάνωσης για την υιοθέτηση από τα μέλη της μιας κολεξιόν των ναζί; Με τη καφέ στολή των «Στούρμαμπταϊλουνγκ», των διαβόητων ταγμάτων εφόδου δηλαδή, τα περιβραχιόνιο με τον αγκυλωτό σταυρό, τα αιχμηρά πηλήκια των Ες Ες, όλα στη πένα για παρελάσεις σε πασαρέλες με το βήμα της χήνας υπό το ρυθμό εμβατηρίων του Γ’ Ράιχ. Αν οι αφιονισμένοι προσήλυτοι τους ήταν και ξανθομάλληδες δεν θα τους χαλούσε καθόλου. Ωστόσο ο αρχηγός δεν ονειρευόταν κακέκτυπα ρομποτικά υποκατάστατα για τη περιθωριακή του οργάνωση. Στο φανατικό κρεσέντο του ο Μιχαλολιάκος, προειδοποιούσε το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας για το «τι σημαίνει να ακονίζονται οι ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια». Και με το κιτάπι του Χιτλερικού βιβλίου «Ο Αγών μου» παραμάσχαλα εξέφραζε τη «σιχασιά και την αηδία» του για το Κοινοβούλιο.

Στα πλαίσια της βίαιης εμμονής του εναντίον όσων θεωρούσε «εχθρούς» ή, στη δική του φρασεολογία, «υπανθρώπους», εγκατέλειψε και τον τάχα. «Άρειο» ελιτισμό του. Στρατολογήθηκαν στην οργάνωση του κάθε καρυδιάς καρύδι. Νταήδες με ξυρισμένα κεφάλια και μαυρομπλουζάκηδες με μούσκουλα φουσκωμένα από αναβολικά , ντεθάδες και σατανιστές με άρβυλα και στολές παραλλαγής, λουμπεναριό με τατουάζ σβάστικες και αλυσίδες , μπράβοι με σιδερογροθιές και μαχαίρια. Κι όμως οι εκπρόσωποι αυτού του παρακμιακά βάρβαρου ασκεριού βρέθηκαν στη Βουλή και την Ευρωβουλή σε μια Ελλάδα που δεν λησμόνησε ποτέ τις κακουχίες και τα δεινά του ολέθριου περάσματος των ναζί ινδαλμάτων τους από τη ΄χωρα. Μια μερίδα οργισμένων ψηφοφόρων , στη περίοδο της κρίσης «μάσησε» στην προσχηματικά αλληλέγγυα ρητορική των νοσταλγών του Φύρερ που καμουφλάριζε τον ελεεινό ρατσιστικό «ακτιβισμό» τους. Παραμυθιάστηκε από το δήθεν πατριωτισμό της Χρυσής Αυγής ,ι βαυκαλίσθηκε από τις υποτιθέμενες αντισυστημικές της υποσχέσεις και παραδόθηκε στις παροξυσμικές ύβρεις της κατά του πολιτεύματος. Πάλι καλά που οι παρασυρμένοι υποστηρικτές τους δεν προσήλθαν στις κάλπες με ναζιστικό χαιρετισμό με τεταμένη την παλάμη του δεξιού χεριού, προσβάλλοντας τον εαυτό τους και τη δημοκρατία. Γιατί με Χρυσαυγίτικο καθεστώς δεν θα ξανάβλεπαν κάλπες ούτε σε Μουσείο.

Από ο τη μεριά τους οι εκλεγμένοι Χρυσαυγίτες αναγκάστηκαν να υποδυθούν τους βουλευτές και υποχρεώθηκαν καμαρωτοί να ορκιστούν πίστη στη δημοκρατία. Στάχτη στα μάτια για την περεταίρω αποθράσυνση τους. Ξεσάλωσαν τόσο οι ίδιοι όσο και τα τσιράκια τους. Το βάναυσο συνονθύλευμα τους, εκμεταλλευόμενο τη δημοκρατική ανεκτικότητα, ή και την θεσμική αμεριμνησία, επιδόθηκε σε ξυλοδαρμούς εμπρησμούς, λιντσαρίσματα, στοχοποίησεις, απειλές, εκβιασμούς και δολοφονίες σαν εκείνη στα Πετράλωνα του 27χρονου πακιστανικής καταγωγής μεροκαματιάρη Σαχζάτ Λουκμάν. Η βία δεν ήταν το μέσο για την επίτευξη κάποιου στόχου, ήταν αιμοβόρος αυτοσκοπός. Μιλούσαν για αίμα και τιμή αλλά άφηναν ύπουλα και ανέντιμα μόνο κόκκινους ανθρώπινους λεκέδες στο πεζοδρόμιο. Δυο χρόνια μετά την είσοδό τους στη Βουλή και δεκάδες οργανωμένα περιστατικά αιματηρών επιθέσεων ο εισαγγελέας Εφετών Ισίδωρος Ντογιάκος, ανέπτυξε μέσα σε δεκάδες σελίδες το σκεπτικό του ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση που δρα υπό τον μανδύα πολιτικού κόμματος.

Είχε ήδη κουρελιαστεί κάθε υποκριτικό προσωπείο κοινοβουλευτικού κόμματος μετά την άνανδρη θανατηφόρα μαχαιριά στο αντιφασίστα ράπερ Παύλο Φύσσα από το Χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά, τις πρώτες πρωινές ώρες της 18ης Σεπτεμβρίου 2013. Η συνταγματική τάξη, οι δικαιικές αρχές, ο ηθικός πυρήνας της δημοκρατίας πληττόταν με ιταμή σκαιότητα από το νεοναζιστικού μόρφωμα. Η αντίφαση να μετέχει η Χρυσή Αυγή ως κόμμα στον θεσμοθετημένο πολιτικό διάλογο και ταυτόχρονα να ασκεί βίαιη εγκληματική δράση έπρεπε να αρθεί με άμεση απάντηση της έννομης τάξης και του κοινοβουλευτισμού. Η τότε κυβέρνηση Σαμαρά έδρασε ακαριαία . Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας απέστειλε στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αναφορά στην οποία περιελάμβανε κατά συρροή περιστατικά επιθέσεων, και άλλων, μελών της Χρυσής Αυγής που είχαν καταγραφεί σε όλη την χώρα, ζητώντας να ενταχθούν στις προβλέψεις του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα για τη σύσταση και δράση εγκληματικής οργάνωσης. Είχε ανοίξει ο δρόμος για τις συλλήψεις με την αυτόφωρη διαδικασία, του αρχηγού της οργάνωσης, βουλευτών , στελεχών και λοιπών ζόμπι του κόμματος για τη παραπομπή τους σε δίκη . Όπως και έγινε με ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής της περιόδου 2012–2015 να κατηγορείται για ένταξη και διεύθυνση σε εγκληματική οργάνωση.

Σήμερα πεντέμισι περίπου χρόνια μετά την έναρξη της δίκης η οργάνωση Χρυσή Αυγή σχεδόν δεν υπάρχει. Ντροπιασμένη η μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων της την εγκατέλειψε στις τελευταίες εθνικές κάλπες. Λογικά οι πρώην υποστηρικτές της δεν ήθελαν πια να νταραβερίζονται με «φίδια που εκκολάπτουν τα αυγά τους». Προκειμένου να βασανίζονται, έρποντας από τύψεις ας γίνονταν όλα ομελέτα. Ηττημένη πολιτικά, εξοβελισμένη κομματικά από το Κοινοβούλιο, και τριχοτομημένη πλέον από τις δύο διασπάσεις που ακολούθησαν την εκλογική πανωλεθρία, στη ξεπουπουλιασμένη Χρυσή Αυγή ξέμεινε να κάνει παρέα στην αποσύνθεση της η προσποίηση. Να βρυχάται με την απελπισμένη, τελευταία φράση του Γιόζεφ Γκαίμπελς «θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη». Και σε παρόμοιο ύφος ο αμετανόητος αρχηγός της έξω από τα δικαστήρια μετά την απολογία του να κραυγάζει «Ζήτω η Νίκη», μια μετάφραση του χιτλερικού «Sieg Heil». Σύνθημα με το οποίο έκλεινε τις ομιλίες του ο ορίτζιναλ Φύρερ. Στη πραγματικότητα αμφότεροι οι λεονταρισμοί ερμηνεύονται ως εν κενώ απατηλές υποσχέσεις ή μάταιες ελπίδες. Με δυο λόγια «παρηγοριά στον άρρωστο (ώσπου να βγει η ψυχή του)». Άλλωστε τα στοιχεία εις βάρος της οργάνωσης που παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο είναι τόσο συντριπτικά σης ώστε κανείς δεν μπορεί πλέον να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει τη δράση της . Υπάρχουν φυσικοί και ηθικός ή ηθικοί αυτουργοί.

Απομένει η απόδοση δικαιοσύνης να σφραγίσει την ηθική απαξίωση στην οποία έχει περιέλθει το ναζιστικό μόρφωμα στα μάτια της κοινωνίας και των πολιτών. Πέρα όμως από τη αναμενόμενη δικαίωση των θυμάτων της βίας και του μίσους από την δράση της Χρυσής Αυγής, η επερχόμενη κρίση του δικαστηρίου, όποια κι να είναι, δεν μπορεί να υποδεικνύεται προκαταβολικά από κόμματα ή πολιτικούς Η Δικαιοσύνη απονέμεται από τα όργανά της σύμφωνα με τη δημοκρατική λειτουργία της διάκρισης των εξουσιών. Αυτή τη θεμελιώδης αρχή του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας. αμφισβητούσε, αρνούνταν και πολεμούσε με τα ολοκληρωτικά ιδεολογήματα της η Χρυσή Αυγή. Κι αν τώρα είναι σκορπισμένη σε θρύψαλα, δεν χρειάζονται πρόθυμοι συγκολλητές για τα κομμάτια και τα αποσπάσματα της. Τζάμπα κόπος. Τα ρήγματα της βαθαίνουν καθημερινά με τα αλληλοκαρφώματα των άλλοτε επιφανών στελεχών της.