Δύσκολες ώρες περνά ο Χρήστος Μάστορας, καθώς έφυγε από τη ζωή η αγαπημένη του γιαγιά, Αμαλία Μάστορα.
Ήταν όταν ο Χρήστος Μάστορας είχε ταξιδέψει στο Βοδίνο, το χωριό στο οποίο περνούσε τα καλοκαίρια των παιδικών του χρόνων με τους παππούδες και τις γιαγιάδες του. Με αυτή την αφορμή είχε δημιουργήσει ένα ασπρόμαυρο, πολύ συγκινητικό, βίντεο, το οποίο είχε δημοσιεύσει στο Ιnstagram. Έγραφε τότε:
“Το δέντρο που έχει βαθιά τις ρίζες, δε φοβάται το Βοριά.(παραποίησα λίγο το ξένο γνωμικό έτσι για το αλατοπίπερο)
Μια βόλτα στο Βοδίνο, το μπαλκόνι της Δρόπολης, το χωριό μου, το μέρος που φιλοξενούσε τα καλοκαίρια μου όταν ήμουν παιδί, είναι ένα ταξίδι στο παρελθόν. Όπως πολύ όμορφα το έθεσε η κα Χριστίνα Μίχου(μητέρα του αδερφικού φίλου μου Χριστόφορου) σε μια κουβέντα που είχαμε για τον Ray Radbury που έδινε αυτή την εξήγηση σε κάποιο από τα βιβλία του, οι «μηχανές του χρόνου» υπάρχουν και είναι οι γέροντες.
Οι παππούδες μας, που μας λένε ιστορίες γεμάτες σοφία και διδάγματα, είναι μηχανές του χρόνου. Αν έχουμε τα αφτιά μας ανοιχτά είναι εύκολο να ταξιδέψουμε προς τα πίσω για να πάρουμε λίγη φόρα για το μπροστά μας. Εκεί ανατρέχω όταν χρειάζομαι λίγη φόρα για το μπροστά μου…
Οι ρίζες μου , η γιαγιά μου η Αμαλία και ο παππούς ο Χρήστος που είναι εκεί και με υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες όλα αυτά τα χρόνια αλλά και αυτοί που έφυγαν άλλα πρόλαβαν να με ποτίσουν με την αγάπη και τις γνώσεις τους όταν ήμουν μικρός, ο παππου-Βαγγέλης και η μάνα-Τσαντα(Αλεξάνδρα) όπως τους φωνάζαμε, είναι οι δικές μου «μηχανές του χρόνου”.
O Χρήστος Μάστορας, σε ένδειξη πένθους, έχει βάλει μια μαύρη φωτογραφία για εικόνα προφίλ στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram.
enikos.gr
