Αυτοκόλλητα επιθέματα, μαλακτικές κρέμες, διπλές κάλτσες, γάζες, βαμβάκια. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούμε για να προστατεύουμε το δέρμα των ποδιών από τις φουσκάλες είναι πολλές και διαφορετικές.
Ωστόσο, ο πιο αποδοτικός, ως φαίνεται, είναι ένας τρόπος που οι περισσότεροι ούτε καν έχουν σκεφθεί: η ταπεινή, αυτοκόλλητη χάρτινη ταινία με την οποία στερεώνουμε τις γάζες, σύμφωνα με τα ευρήματα μιας νέας μελέτης.
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε υπερμαραθωνοδρόμους διότι, ει μη τι άλλο, είναι η πληθυσμική ομάδα που συχνότερα απ’ όλες έρχεται αντιμέτωπη με πολλές επώδυνες, γεμάτες υγρό φυσαλίδες στην επιφάνεια του δέρματος των ποδιών.
Την ιδέα για την πραγματοποίησή της είχε ο δρ Γκραντ Λίπμαν, αναπληρωτής καθηγητής Επείγουσας Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, ο οποίος πριν από μία δεκαετία ήταν ιατρικός σύμβουλος δρομέων ανώμαλου δρόμου, οι οποίοι συμμετείχαν σε πολυήμερους αγώνες σε διάφορες χώρες, από την Κίνα έως τη Χιλή.
Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες και τη σωματική καταπόνηση, το πιο συχνό παράπονο που άκουγε από τους δρομείς αυτούς ήταν πόσο πολύ τους πονούσαν και τους εμπόδιζαν να τρέξουν οι φουσκάλες στα πόδια τους.
Για να τις αποφύγουν οι αθλητές δοκίμαζαν τα πάντα, ακόμα και ταλκ, αφιδρωτικά προϊόντα, λιπαντικές ουσίες, αυτοκόλλητα και επιθέματα, αλλά όταν ο δρ Λίπμαν εξέτασε την επιστημονική βάση πίσω από αυτές και πολλές άλλες μεθόδους, με έκπληξη ανακάλυψε ότι ήταν ελλιπής.
Στο πέρασμα του χρόνου άκουσε κατ’ επανάληψιν από στρατιωτικούς γιατρούς ότι το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπιζαν οι φαντάροι με τις αρβύλες τους, για τους οποίους επίσης πάσχιζαν να βρουν λύση, ενώ συζητώντας το θέμα με συναδέλφους του συνειδητοποίησε ότι το πρόβλημα ήταν πολύ πιο δύσκολο απ’ ό,τι νόμιζε.
«Οι ερευνητές έκαναν πειράματα επί 30 και 40 χρόνια για να βρουν έναν τρόπο να αποτρέπουν τις φουσκάλες, αλλά ουδέποτε είχαν βρει κάτι απλό και αποδοτικό» δήλωσε. «Ετσι, αποφασίσαμε να εξετάσουμε διεξοδικά το θέμα και να βρούμε επιτέλους μια λύση».
Η μελέτη
Από τις ανέκδοτες μαρτυρίες συγγενών, φίλων, συναδέλφων και ασθενών τους, ο δρ Λίπμαν και οι συνεργάτες του από το Στάνφορντ και το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον είχαν ακούσει ότι μια μάλλον αποτελεσματική μέθοδος είναι η χάρτινη αυτοκόλλητη ταινία για τις γάζες. Οι ερευνητές αποφάσισαν να τη μελετήσουν σε 128 υπερμαραθωνοδρόμους οι οποίοι συμμετείχαν σε αγώνα 248 χιλιομέτρων και ήταν βέβαιο ότι μέχρι να τελειώσουν θα έβγαζαν φουσκάλες, αφού αυτές οφείλονται στην πίεση και την τριβή του δέρματος με το παπούτσι.
Οπως εξηγούν οι ερευνητές στην «Κλινική Επιθεώρηση Αθλητιατρικής» (CJSM), κόλλησαν μικρά κομμάτια χάρτινης ταινίας σε διάφορα σημεία του ενός ποδιού κάθε αθλητή, ώστε να συγκρίνουν την αποδοτικότητά τους με τις τυχόν φουσκάλες που θα έβγαζε στα υπόλοιπα σημεία του ίδιου ποδιού και στο άλλο πόδι.
Η ταινία κολλήθηκε είτε στα σημεία όπου συνήθως έβγαιναν φουσκάλες είτε, αν δεν είχαν τέτοιο ιστορικό, σε τυχαία σημεία. Επειδή εξάλλου ο αγώνας διήρκεσε επτά ημέρες, οι ερευνητές αφαιρούσαν κατά διαστήματα την ταινία και την αντικαθιστούσαν με καινούργια.
Αποτέλεσμα: οι 98 από τους 128 αθλητές δεν έβγαλαν καμία φουσκάλα στα σημεία όπου ήταν κολλημένη η ταινία, αλλά οι 81 έβγαλαν φουσκάλες στα ακάλυπτα σημεία των ποδιών τους.
«Η διαφορά είναι τεράστια και μοιάζει λίγο με αστείο» τόνισε ο δρ Λίπμαν. «Μιλάμε για μια ταινία που είναι εξαιρετικά φθηνή, υπάρχει παντού και, επειδή είναι χάρτινη, ακόμα κι αν αναπτυχθεί φουσκάλα, δεν θα σπάσει την ώρα που θα την ξεκολλάει κανείς».
Εσπευσε, ωστόσο, να επισημάνει ότι η καλή φροντίδα των ποδιών εξακολουθεί να είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την προστασία τους – και αυτή συμπεριλαμβάνει να μη φοράμε παπούτσια που μας χτυπάνε (μια συμβουλή ιδιαιτέρως σημαντική για πάσχοντες από νοσήματα όπως ο διαβήτης).
Πηγή: tanea.gr
