Βαρύ φόρο πληρώνει η Μαγνησία από το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, έως τις 18 Ιανουαρίου, συνολικά 570 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τον θανατηφόρο ιό, κατατάσσοντας τον νομό στην έκτη θέση σε αριθμό θανάτων πανελλαδικά και στη δεύτερη σε επίπεδο Θεσσαλίας.
Ανάμεσά τους γονείς παιδιών, που έμειναν ορφανά από τον ένα ή και τους δύο γονείς τους και που καλούνται να διαχειριστούν το πένθος της απώλειας. Τα ορφανά παιδιά μέσα στις σχολικές τάξεις είναι πλέον η νέα συνθήκη στα σχολεία και των δύο βαθμίδων εκπαίδευσης, με δασκάλους και καθηγητές να είναι αντιμέτωποι με την πρόκληση της στήριξης των μαθητών τους, οι οικογένειες των οποίων έχουν πληγεί.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Πανελλαδικά και μόνο από την αρχή του έτους και έως τις 18 Ιανουαρίου έχασαν τη ζωή τους 1.500 άνθρωποι, που προσβλήθηκαν από κορονοϊό. Στη Μαγνησία χάθηκαν 570 ζωές, με τον νομό να συγκαταλέγεται στη λίστα των περιοχών με θλιβερά «πρωτεία» σε θανάτους, πίσω από τη Θεσσαλονίκη με 4.011 θανάτους, τη Λάρισα με 765, τις Σέρρες με 708, την Πέλλα με 679, την Αχαΐα με 602. Ακολουθούν η Πιερία με 562 θανάτους, η Ημαθία με 530, η Καβάλα με 415, η Δράμα με 412, το Κιλκίς με 364, η Κοζάνη με 356, η Καρδίτσα με 331 και η Αιτωλοακαρνανία με 330 θανάτους.
Ανάμεσα σε όσους βιώνουν την απώλεια και παιδιά, τα οποία έμειναν ορφανά από τον έναν ή και τους δύο γονείς τους. Χωρίς να υπάρχουν επίσημα καταγεγραμμένα επιδημιολογικά στοιχεία, η επίκουρη καθηγήτρια εκπαιδευτικής ψυχολογίας του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Χριστίνα Ρούση – Βέργου, μιλά για τουλάχιστον 15 μαθητές στον Βόλο, οι οποίοι έχουν μείνει ορφανοί από τον έναν ή και τους δύο γονείς, εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού. «Τα ορφανά παιδιά στις σχολικές τάξεις είναι η νέα συνθήκη, που διαμορφώνεται στα σχολεία», παρατηρεί η ίδια.
Σύμφωνα με την κ. Ρούση – Βέργου, τουλάχιστον 20 εκπαιδευτικοί και των δύο βαθμίδων εκπαίδευσης ανέφεραν ότι έχουν περιστατικό παιδιού στο τμήμα τους, που βιώνει την απώλεια του γονιού του εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού. «Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν τουλάχιστον 15 παιδιά στα σχολεία που θρηνούν την απώλεια γονιών τους. Δεν είναι εύκολο να αποτυπωθεί πόσες οικογένειες έχουν πληγεί, ωστόσο μιλάμε για μία νέα πρόκληση στα σχολεία», εξηγεί η ίδια.
Οπως αναφέρει, οι εκπαιδευτικοί καλούνται να διαχειριστούν τη νέα συνθήκη που διαμορφώνεται στις τάξεις. «Δεν είναι μόνο η απώλεια που βιώνουν τα ορφανά παιδιά. Πρόκληση συνιστά και η διαχείριση του συναισθήματος της απειλής για την υγεία. Δηλαδή, οικογένειες που έχουν βιώσει την απώλεια, μπορεί εξαιτίας του φόβου για την υγεία τους, που νιώθουν να απειλείται, να εκδηλώσουν υπερπροστατευτικές συμπεριφορές ή τα ίδια τα παιδιά να διακατέχονται από το άγχος μήπως νοσήσουν ή πεθάνουν οι δικοί τους. Υπάρχει βεβαίως και ένα τρίτο επίπεδο, της ανάπτυξης ακραίων συμπεριφορών εξαιτίας της απειλής που νιώθουν και αυτό να εκφράζεται με κοινωνική απομόνωση, μη συμμετοχή των παιδιών σε ομαδικές δραστηριότητες, όπως σπορ ή εκδρομές», σημειώνει η κ. Ρούση – Βέργου.
Καθοριστικός ο ρόλος του εκπαιδευτικού
Απέναντι στην πληροφορία που υπάρχει, στο άγχος που καλλιεργείται εξαιτίας της απειλής που νιώθουν για την υγεία τους αλλά και στο αίσθημα της απώλειας, ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι καθοριστικός, σύμφωνα με την κ. Ρούση – Βέργου.
Εκπαιδευτικοί ευαισθητοποιημένοι απέναντι στη σύγχρονη πρόκληση εν μέσω πανδημίας, έχουν απευθυνθεί στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, αναζητώντας στήριξη. Δυσκολεύονται να διαχειριστούν μαθητές τους σε πένθος, υπεραγχωμένες οικογένειες.
«Με τη σχέση εμπιστοσύνης που έχουμε καλλιεργήσει με την εκπαιδευτική κοινότητα, βλέπουμε ότι υπάρχουν ευαισθητοποιημένοι εκπαιδευτικοί, που δεν επαναπαύονται αν το παιδί που πενθεί εξακολουθεί να πηγαίνει στο σχολείο. Παρακολουθούν τυχόν συμπεριφορές απόσυρσης των μαθητών, δηλαδή να μην τρέφονται σωστά, να μη συμμετέχουν σε δραστηριότητες και θέλουν να τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουν», αναφέρει η κ. Ρούση – Βέργου.
Εχουν και οι ίδιοι τις πληγές τους
Σημαντικό είναι το γεγονός ότι και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί έχουν τις δικές τους πληγές, είτε λόγω απώλειας που βιώνουν και οι ίδιοι στο συγγενικό και οικογενειακό περιβάλλον τους, είτε στο σχολικό περιβάλλον τους όχι μόνο εξαιτίας του κορονοϊού, αλλά και άλλων ασθενειών.
Το 2021 η εκπαιδευτική οικογένεια στα γυμνάσια και λύκεια του νομού, θρήνησε την απώλεια επτά καθηγητών είτε από κορονοϊό, είτε από την επάρατο νόσο.
Ομάδα συμβουλευτικής για τη διαχείριση της απώλειας λόγω COVID – 19 στην τάξη
Η νέα πρόκληση και τα μηνύματα από εκπαιδευτικούς στάθηκαν αφορμή για το Εργαστήριο Ψυχολογίας και Εφαρμογών στην Εκπαίδευση του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, να έχει σε συνεργασία με τη Γραμμή Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης 10306 του ΕΚΠΑ (επιστημονική ευθύνη Α΄ Ψυχιατρική Κλινική, Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ) και με την υποστήριξη των Διευθύνσεων της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας, βιωματικές ομάδες εκπαίδευσης και εποπτείας εκπαιδευτικών για την υποστήριξη των παιδιών και των εφήβων στο τραύμα και στην απώλεια στις συνθήκες της πανδημίας COVID-19.
Στις ομάδες συμμετέχουν οκτώ εκπαιδευτικοί. Βασικό κριτήριο για την αξιολόγηση της προτεραιότητας για τη συμμετοχή στις ομάδες είναι η εμπειρία του εκπαιδευτικού με έκθεση σε τραυματική εμπειρία λόγω του Covid-19 στο σχολικό πλαίσιο.
Την ευθύνη για τις ομάδες της συμβουλευτικής υποστήριξης έχουν οι Θεοδώρα Σκαλή, μέλος ΕΔΙΠ Ψυχολογίας, MSc, PhD, της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, με γνωστικό αντικείμενο «Αναπτυξιακή Ψυχολογία, Αναπτυξιακή Ψυχοπαθολογία και Δυναμική Ομάδας» και ψυχοθεραπεύτρια, ECP, GCP, Ντίνα Μπεζιούλα, ψυχολόγος, MSc, με ειδίκευση στην θεραπεία οικογένειας στην ψύχωση και την πρώιμη θεραπευτική παρέμβαση βρεφών και νηπίων και Χριστίνα Ρούση, επίκουρη καθηγήτρια Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας, ΠΤΕΑ, ΠΘ.
Οι συναντήσεις γίνονται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, απογευματινές ώρες, έως και τις 25 Φεβρουαρίου.
«Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα πλέγμα προστασίας. Οι εκπαιδευτικοί να έρθουν σε επαφή με όσα τους απασχολούν και να ενισχυθούν, ώστε ενδυναμωμένοι να μπορέσουν με τη σειρά τους να γίνουν πολλαπλασιαστές, ενδυναμώνοντας την εκπαιδευτική κοινότητα, τους μαθητές, αλλά και τους γονείς», σχολιάζει η κ. Ρούση – Βέργου.
taxydromos.gr
