Η διαχείριση της ψυχολογίας μας κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού και κυρίως του lockdown, είναι ένα από τα πιο δύσκολα στοιχήματα που καλούμαστε πάση θυσία να κερδίσουμε.
Τι μπορούμε να κάνουμε όταν όλα γύρω μας δυσκολεύουν, όταν υπάρχει ανεργία, οικονομική δυσπραγία και έχουμε χάσει κάθε ελπίδα; Γιατί ο κόσμος νιώθει τόση μοναξιά και τι μπορεί να κάνει για αυτό; Ο ψυχίατρος Δημήτρης Σούρας, απαντάει στο newsit.gr για το πόσο δύσκολο είναι για τους Έλληνες να αντιμετωπίσουν έναν ακόμη εγκλεισμό εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού και πώς μπορούν να το διαχειριστούν.
Έχουμε μία αύξηση στις καταθλίψεις εξαιτίας του εγκλεισμού
«Είναι δύσκολο για όλους, δεν είναι κάτι το πάρα πολύ εύκολο, αλλά παλεύουμε με έναν ιό που δεν τον ξέρουμε, παλεύουμε με έναν ιό που θα τον νικήσουμε, αλλά θέλει υπομονή και χρόνο. Είναι δύσκολο, αλλά στη ζωή μας, δε μας τυχαίνουν κι άλλες δυσκολίες; Οι αρρώστιες που περνάμε, δεν είναι δυσκολίες μέχρι να γίνουμε καλά; Τα οικονομικά μας, τα οποία πολλές φορές είναι καλά, άλλες δεν είναι, δεν είναι μία μεγάλη δυσκολία; Το να μεγαλώσεις ένα παιδί, να του μεταδώσεις την γνώση και όχι μόνο, αλλά και όλες τις ηθικές αξίες που έχεις, δεν είναι δύσκολο πράγμα; Πολλές φορές, αναγκαζόμαστε να κάνουμε πράγματα που δε μας αρέσουν, αλλά τα επιβάλει ο χρόνος, ο τόπος και η στιγμή. Είναι δύσκολο, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο, γιατί μέσα από αυτή τη διαδικασία θα ξαναβρούμε πολλές ανθρώπινες σχέσεις. Η οικογένεια, θα είναι μαζί, τα παιδιά θα έρθουν πιο κοντά, θα μπορέσουμε “να τα ελέγξουμε”. Να μιλήσουμε μαζί τους, να τα βοηθήσουμε, κι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι. Αν έχεις μάθει να ζεις στο δρόμο, είναι πανδύσκολο, αν έχεις μάθει να ζεις και στο δρόμο και στο σπίτι σου, δεν είναι τόσο υπερβολικά δύσκολο, παραμένει όμως δύσκολο. Γι’ αυτό τον λόγο, έχουμε και μια αύξηση διαφόρων διαταραχών, πχ το άγχος, η διαταραχή του άγχους, έχει αυξηθεί. Όπως έχουμε μία αύξηση στις καταθλίψεις. Άνθρωποι οι οποίοι δεν είχανε περάσει ποτέ κατάθλιψη, παρουσιάζουν συμπτώματα, ευτυχώς όχι βαριάς κατάθλιψης. Πάρα πολλοί άνθρωποι που ήταν άρρωστοι, αναγκάζονται να αυξήσουν τα φάρμακα τους και αν τα διακόψουν έχουν υποτροπή. Αυτές είναι οι δύο βασικές διαταραχές, δηλαδή οι καταθλιπτικές και αγχώδεις διαταραχές, που έχουν παρουσιαστεί στην ζωή μας με τον εγκλεισμό στο σπίτι», εξηγεί ο κ. Σούρας.
Γιατί χτυπάει το τηλέφωνό μου
«Το τηλέφωνο μου χτυπάει από ανθρώπους που έχουν ψυχική κούραση, γιατί πολλά άτομα δεν αντέχουν και έχουν βγάλει ψυχοσωματικά προβλήματα, όπως κεφαλαλγίες, δύσπνοιες, ζαλάδες, μουδιάσματα, πόνο στην καρδιά, στο στομάχι, κομάρες και άλλα. Και επίσης το τηλέφωνο μου χτυπάει, γιατί όλα αυτά τα ψυχοσωματικά έχουν ως αφορμή την καραντίνα, αλλά ως πραγματική αιτία, έχουν την οικονομική ανασφάλεια. Αυτό είναι το σημαντικό πρόβλημα που υπάρχει. Δηλαδή, ο κόσμος δεν ξέρει πως θα ξαναγυρίσει στη δουλειά, αν ξαναγυρίσει στη δουλειά ποιες είναι οι συνθήκες, πως δηλαδή θα τα βρεις τη δουλειά του και αν θα ισχύουν τα παλιά δεδομένα ή θα υπάρχουν καινούργια. Γιατί δυστυχώς πολλά επαγγέλματα δεν θα είναι όπως πριν. Να σας φέρω ένα παράδειγμα, στη γειτονιά μου στο κέντρο της Αθήνας έχουνε κλείσει 40 εστιατόρια», λέει χαρακτηριστικά.
Τι μπορώ να κάνω όταν όλα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο – Πως πρέπει να το διαχειριστώ
«Προτείνω στον άνθρωπο που βιώνει την ανεργία ή το κλείσιμο μιας επιχείρησης, να πενθήσει για μία εβδομάδα και μετά να βρει τη δύναμη να ξανά παλέψει. Δεν υπάρχει άλλη λύση, από αυτό που λέω. Εγώ, συμβουλεύω τους ανθρώπους να ψάξει ο καθένας μέσα του. Ο καθένας από εμάς, κρύβει αποθέματα ψυχικής δύναμης, που ούτε καν τα έχει φανταστεί. Να ζητήσει βοήθεια από τους δικούς του ανθρώπους, δηλαδή από αυτούς που είναι γύρω του, πλάι του, δίπλα του. Και να βάλει μέσα στο μυαλό του το ότι δε φταίει αυτός για όσα συμβαίνουν, είμαστε σε μία πανδημία. Είμαστε σε μία κατάσταση, που δεν μπορούμε να την ελέγξουμε. Αυτό λέω και στη δική μου οικογένεια, δεν κάνατε κάτι κακό και κλειστήκατε μέσα, δεν πήγατε να κολλήσετε μια αρρώστια και τώρα τιμωρείστε, δεν σπαταλήσατε τα χρήματα σας και τώρα δεν έχετε να φάτε! Είμαστε όλοι σε μία πανδημία. Οφείλουμε να το καταλάβουμε, είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και με τις ψυχικές δυνάμεις ο καθένας και με τη βοήθεια των άλλων να προχωρήσει. Ας λειτουργήσει και το κομμάτι της αλληλοβοήθειας, ας το θυμηθούμε λιγάκι, να μου δώσεις το χέρι να σου δώσω το χέρι και μαζί να δημιουργήσουμε. Με αυτά θα μπορέσουμε να καταπολεμήσουμε το μέγα τον μεγάλο εχθρό».
Ο κόσμος νιώθει απέραντη μοναξιά
«Η μοναξιά δεν έχει σχέση με νούμερα δεν έχει σχέση με ανθρώπους» καταλήγει ο κ. Σούρας. «Η μοναξιά είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση. Κάτω από αυτές συνθήκες που ζούμε και με όλα αυτά τα ηλεκτρονικά μέσα που έχουμε σιγά-σιγά, αν εμείς το θελήσουμε, η λέξη μοναξιά δεν θα υπάρχει. Πάρα πολλοί άνθρωποι νιώθουν μόνοι, αλλά στην πραγματικότητα αν σηκώσουν ένα τηλέφωνο για να επικοινωνήσουν οποιονδήποτε τρόπο με κάποιον άνθρωπο, θα δουν ότι απέναντι τους και τις περισσότερες φορές δίπλα τους, υπάρχει κάποιος, έτοιμος να μιλήσει, να ασχοληθεί και να ανοίξει την αγκαλιά του».
