Ελάχιστες βιομηχανίες επλήγησαν περισσότερο από αυτή του τουρισμού εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού. Ξενοδοχεία, αεροπορικές, εταιρείες ταξιδίων αλλά και τα κρουαζιερόπλοια βρέθηκαν να θρηνούν απώλειες δισεκατομμυρίων τη στιγμή που η πανδημία «θέριζε» τον πλανήτη. Μερικές ιστορίες, όμως, «χάνονται» μέσα στον κυκεώνα των ιστορικών γεγονότων
Ελάχιστες βιομηχανίες επλήγησαν περισσότερο από αυτή του τουρισμού εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού. Ξενοδοχεία, αεροπορικές, εταιρείες ταξιδίων αλλά και τα κρουαζιερόπλοια βρέθηκαν να θρηνούν απώλειες δισεκατομμυρίων τη στιγμή που η πανδημία «θέριζε» τον πλανήτη. Μερικές ιστορίες, όμως, «χάνονται» μέσα στον κυκεώνα των ιστορικών γεγονότων, αλλά κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως δεν είναι το ίδιο δραματικές, ιδιαίτερα γι αυτούς που επηρεάζουν άμεσα. Κάτι τέτοιο συνέβη στα έγκατα των κατά τα άλλα λουξ κρουαζιερόπλοιων. Τη στιγμή που ο περισσότερος πλανήτης κλεινόταν στα σπίτια του λόγω των περιορισμών μετακίνησης, οι εργαζόμενοι των κρουαζιερόπλοιων έπλεεαν χιλιάδες μίλια μακριά από τους αγαπημένους τους, κεκλεισμένων των θυρών, σε πλοία-φαντάσματα που είχαν αδειάσει από επιβάτες, λόγω καραντίνας.
Οι ψυχολογικές επιπτώσεις της καραντίνας, της κοινωνικής απόστασης η οποία απλά δεν είναι μέρος του ανθρώπινου είδους, και της απουσίας επαφής με τους αγαπημένους μας, έχουν γίνει τεράστιο θέμα μετά από μήνες κεκλεισμού. Πόσο μάλλον όταν αυτές οι επιπτώσεις αφορούν τους «φυλακισμένους» εργαζόμενους σε κρουαζιερόπλοια. Οπως μπορεί να φανταστεί κανείς, αρκετές ήταν οι φορές που αυτοί οι αποκλεισμένοι άνθρωποι, νέοι σε ηλικία, χωρίς προηγούμενα προβλήματα ψυχολογικής υγείας, οδηγήθηκαν στην τελική τους πράξη. Την αυτοκτονία.
Ο Γιόσεφ Σιάλερ ήταν ένας από αυτούς. Εργαζόταν στο Carnival Breeze, κρουαζιερόπλοιο της Carnival Corp από τον Ιανουάριο. Στις 9 Μαΐου, μετά από μερικές ημέρες χωρίς ίχνος ζωής προς τους συνεργάτες του, τον ανακάλυψαν στην καμπίνα του κρεμασμένο από μια ζώνη…
Στη μακρινή Ουγγαρία, πολύ μακριά από το αγκυροβόλιο του πλοίου, οι γονείς του Γιόσεφ, Βίλμος και Ιλντίκο, δεν μπορούσαν να πιστέψουν τι έγινε. Ο γιος τους ήταν ένας χαμογελαστός νέος ο οποίος ήταν υπεύθυνος των εξορμήσεων των επιβατών του κρουαζιερόπλοιου, και ποτέ δεν είχε ψυχολογικά προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά, ο κοινωνικός αποκλεισμός, με τα κρουαζιερόπλοια να περιμένουν μήνες για προσάραξη σε κάποιο λιμάνι λόγω των νέων περιοριστικών κανονισμών, τον οδήγησε σε αυτή την πράξη.
Το παράδειγμα του Γιόσεφ είναι κάτι το οποίο ο Δρ. Ντέιβιντ Κέιτς, του πανεπιστημίου της Νεμπράσκα, αποκαλεί «μια πανδημία εν μέσω της πανδημίας». Τα στοιχεία του CDC (Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ) αναφέρουν πως ένα τεράστιο ποσοστό του 11% των 5.470 ερωτηθέντων ενηλίκων τον Αύγουστο, ανέφερε πως είχε σκεφτεί σοβαρά την αυτοκτονία, σε σχέση με αντίστοιχο δείγμα του 2018, της τάξεως του 4,3%. Ο Κέιτς υπογραμμίζει πως εκτός από τους 100 περίπου θανάτους λόγω κορωνοϊού σε κρουαζιερόπλοια, υπάρχουν τουλάχιστον 6 αυτοκτονίες πληρώματος λόγω της ψυχολογικής καταρράκωσης του αποκλεισμού σε μια μικρή καμπίνα χωρίς παράθυρο για μήνες ολόκληρους. Ο 28χρονος Γιόσεφ δεν ήταν το μόνο θύμα αυτοχειρίας.
(Από επάνω: Μαράια Τζόκσον, Γιόσεφ Σιάλερ, Εβγκένια Πανκρούσινα, Κένεξ Μπουνταόν)
Η Μαράια Τζόκσον, μια νεαρή σερβιτόρα του Harmony of the Seas, η οποία πάντα ονειρευόταν τη θάλασσα, δεν άντεξε μετά τόσο καιρό. Ο πατέρας της θυμάται πως η κόρη του του άλλαζε συνέχεια την ημερομηνία επιστροφής της, βάσει των αντικρουόμενων στοιχείων που τους έδιναν οι εργοδότες της. Ο Κένεξ Μπουνταόν, από την πλευρά του, σύμφωνα με τους συνεργάτες του, ήταν πάντα ένας πολύ χαλαρός, ορεξάτος ταξιδιώτης και μέλος του πληρώματος. Η Εβγκένια Πανκρούσινα, σερβιτόρα στο Regal Princess, είχε πάντα ένα πανέμορφο χαμόγελο στα χείλη της, και ήταν ευγενική. Αυτοί είναι μερικοί από τους νέους ανθρώπους που έδωσαν τέλος στη ζωή τους, αποκλεισμένοι στα καράβια και ξεχασμένοι από τις κυβερνήσεις.
Μερικοί εργαζόμενοι σε κρουαζιερόπλοια δεν υπέφεραν αγόγγυστα. Το πλήρωμα του Navigator of the Seas ξεκίνησε απεργία πείνας για να πιέσει την εταιρεία προς επιτάχυνση της επιστροφής τους στα σπίτια τους. Στο Majesty of the Seas, το πλήρωμα ανέβασε πανό (κύρια φωτό), το οποίο έγραψε χαρακτηριστικά: «πόσες άλλες αυτοκτονίες χρειάζεστε;».
Μερικά θύματα του κορωνοϊού, μπορεί να μην οφείλονται σε αυτόν, αλλά είναι χρέος μας, να μην τα ξεχάσουμε ποτέ.
πηγή newmoney.gr
