Ο χρυσαυγίτης δολοφόνος Ρουπακιάς που πριν από τρεισήμισι χρόνια σκότωσε τον Παύλο Φύσσα αποφυλακίζεται στις 18 Μαρτίου «λόγω παρέλευσης του ανωτάτου εκ του νόμου επιτρεπτού ορίου προσωρινής κράτησης».
Μια δολοφονία που προκάλεσε σεισμό στην κοινωνία και τον πολιτικό κόσμο ύστερα από 35 μήνες σέρνεται ακόμα στη Δικαιοσύνη. Τα λάθη πολλά. Η επιλογή της αίθουσας, οι… λιγοστές συνεδριάσεις και η αποχή των δικηγόρων.
Και σε πιο απλές καθημερινές υποθέσεις, όμως, η κατάσταση είναι πάνω κάτω η ίδια. Κάποιες φορές περνούν τόσα χρόνια ώσπου να ολοκληρωθεί μια δικαστική διαμάχη, ώστε είναι πιο πιθανό να σου πέσει το… τζόκερ παρά να υπάρξει τελεσίδικη απόφαση.
Τα ίδια συμβαίνουν και στον πολύπαθο χώρο της Παιδείας. Εδώ δεν τίθεται θέμα χρόνου, αλλά ποιότητας. Η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες στον πλανήτη όπου η φοίτηση των μαθητών σε φροντιστήρια θεωρείται… υποχρεωτική. Στην Παιδεία μπορεί να αποτύχαμε, αλλά στην παραπαιδεία αποτελούμε πρότυπο. Και ενώ έχουμε αναγάγει σε θέσφατο την «ιδιωτική πρωτοβουλία» σε επίπεδο γυμνασίου – λυκείου, οι «προοδευτικές» δυνάμεις αντιδρούν στην ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Για τέτοια «προοδευτικότητα» μιλάμε…
Εδώ δεν φταίνε τα μνημόνια. Δεν φταίνε οι πολιτικές λιτότητας. Ούτε οι ξένοι «κατακτητές». Η ευθύνη είναι μοιρασμένη. Σε πολιτικούς, δικαστές, δικηγόρους, εκπαιδευτικούς και στην αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία.
Δεν θυμάμαι ποτέ να «έκλεισαν» δικαστήρια και σχολεία με σκοπό να βελτιωθεί η ποιότητα των υπηρεσιών. Αντιθέτως, κάθε φορά που οι συγκεκριμένοι κλάδοι διεκδικούν χρήματα τότε αμέσως αποφασίζονται δυναμικές κινητοποιήσεις. Σε αυτούς τους τομείς χρειάζονται γενναίες μεταρρυθμίσεις. Και τις μεταρρυθμίσεις αυτές μπορούν να τις «επιβάλουν» μόνο οι ίδιοι οι λειτουργοί.
Στα σχολεία, υποτίθεται, παρέχεται μόρφωση στις επόμενες γενιές. Και στα δικαστήρια κρίνονται αποφάσεις που θα καθορίσουν τις ζωές ανθρώπων. Η πλειοψηφία όσων ασκούν δύο από τα σημαντικότερα λειτουργήματα δείχνει να μην κατανοεί πως αν κατάφερναν να εξαλείψουν τις παθογένειες των κλάδων τους θα έχτιζαν μια νέα Ελλάδα, η οποία στο μέλλον δεν θα είχε ανάγκη από μνημόνια. Γιατί αν έχεις Παιδεία και Δικαιοσύνη όσα οικονομικά προβλήματα κι αν υπάρχουν τα ξεπερνάς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΠΡΟΥΝΗΣ
