Δεν θα μπώ στην ουσία και δη στην πολιτική ουσία του θέματος…
Έχει γεμίσει άλλωστε το διαδίκτυο και οι εκπομπές ανθρωποταχυφαγίας από δηλώσεις, σχόλια και πολιτικές συγκρούσεις της πλάκας και της στιγμής.
Μέχρι και ο Θεοδωράκης αναγκάστηκε να προβεί σε δηλώσεις περί υπερταμείων και πολιτιστικής κληρονομιάς. Αλλά «who gives a f@ck» που λένε και στο χωριό μου ;
Λέει ο Μίκης: «το μακρύ χέρι των άσπονδων φίλων μας είναι πολύ μακρύ»... Αγαπητέ Μίκη όταν το χέρι κάποιου είναι μακρύτερο από όσο πρέπει και είσαι ευνομούμενο κράτος δικαίου και όχι συνονθύλευμα ηλιθίων… του το κόβεις, πόσο μάλλον δεν σκύβεις να του το φιλήσεις !
Οι μισοί όταν άκουσαν την είδηση έφεραν στο μυαλό τους γερμανικές μπολντόζες να ξεριζώνουν τον Παρθενώνα… και οι άλλοι μισοί Γερμανούς και άλλους κακούς Ευρωπαίους να μπαίνουν στον γκισέ της Ακρόπολης και να πουλάνε τα δικά τους εισητήρια στους τουρίστες.
Ελάχιστοι ήταν αυτοί που μπήκαν στην διαδικασία να κρίνουν την καθ’ αυτού πολιτική πράξη της αδιαφορίας, και παράλλειψης όπου τοποθέτησε στο υπερταμείο ακόμη και χιλιάδες μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς. Ελάχιστοι είναι αυτοί που αναρωτήθηκαν πως ένα πολιτικό πρόσωπο μπορεί να «ρίχνει» υπογραφές αβίαστα ακόμη και για εκχώρηση των ιερών και οσίων αυτής της χώρας και στη συνέχεια να πηγαίνει για τον μεσημεριανό cappuccino του στο Κολωνάκι.
Πόσο πιο brutal και πιο luben ταυτόχρονα είναι να φοράς μια εσάρπα… χλαίνη… αρχαιοελληνικής ιστορικής προέλευσης με ετικέτα του οίκου Hermes και να υπογράφεις ως άλλη κομματικά ορφανή γεροντοκόρη την εκχώρηση της πολιτιστικής σου ταυτότητας;
Δεν θα αντισταθώ και θα κλείσω με Μίκη και Ρίτσο, από εκείνον τον ξεχασμένο της δεκαετίας του 60 και του 70… που δεν ξεστόμιζε σαν τον Βούδα αμπελοφιλοσοφίες αλλά που με λίγους στίχους έβαζε όρια και φραγμούς στις οποιεσδήποτε προθέσεις της απολυταρχικής εξουσίας…
Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα
κακιά σκουριά δεν πιάνει
μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού
και στ’ αγεριού το πόδι
Εδώ το φως εδώ ο γιαλός
χρυσές γαλάζιες γλώσσες
στα βράχια ελάφια πελεκάν
τα σίδερα μασάνε
