H αυτοκινητοβιομηχανία έχει πάντα τον τρόπο της να κόβει δεσμούς με τα παλιά και να ανοίγεται σε έναν νέο και γενναίο κόσμο, αν και συχνά πυκνά ψιλοχάνεται στον δρόμο και καταλήγει με επιτηδευμένες δημιουργίες.
Παρά ταύτα, τα δαιμόνια σχεδιαστικά μυαλά δεν σταματούν ποτέ να αναζητούν το επόμενο μεγάλο άλμα, σκαρώνοντας design που αψηφούν κάθε έννοια πρακτικής, ακόμα και μέτρου.
Καθίστε λοιπόν αναπαυτικά και πάμε ένα ταξιδάκι σε έξαλλες τετράτροχες δημιουργίες, αυτές που ακούστηκαν πολύ και όχι πάντα για τους σωστούς λόγους…
Η 42τροχη εξτραβαγκάντσα της BMW
Μπορεί να νομίζετε ότι η παράλογη αυτή «Μπέμπα» είναι έργο κάποιου κολλημένου θαυμαστή της φίρμας, αν και η πραγματικότητα είναι ελαφρώς διαφορετική, καθώς το αμάξι είναι μια ευγενική χορηγία της ίδιας της BMW! Όλα ξεκίνησαν όταν ένας τετράχρονος περιέγραψε στον θείο του το αμάξι των ονείρων του, ο θείος του επικοινώνησε με μεγάλη ιστοσελίδα αυτοκινήτων, η οποία προκήρυξε αντίστοιχο διαγωνισμό.
Διαγωνισμό για γραφίστες φυσικά, τι νομίζατε! Η πλάκα είναι ότι η BMW το πήρε μυρωδιά και έβαλε τα παιδιά της να φτιάξουν στον πιτσιρικά το αμάξι των ονείρων του. Τι παρήγγειλε ο μικρός δαίμονας; Την BMW 4219Eli, η οποία απαιτούσε 42 τροχούς (όλοι τους με κίνηση), 19 μηχανές (και περιέργως όλες από την Porsche), τρεις διαφορετικές θέσεις οδηγού με αντίστοιχα τιμόνια και πεντάλ, ένα πορτμπαγκάζ γεμάτο παιχνίδια και το λογότυπο φυσικά της BMW!
Η BMW του το έφτιαξε στον υπολογιστή και αργότερα η αντιπροσωπεία της εταιρίας στις ΗΠΑ άρχισε να συζητά σοβαρά το ενδεχόμενο να το κατασκευάσει κιόλας. Βλέπουμε…
Το επίγειο ρεκόρ ταχύτητας του 1951
Η αναζήτηση της απόλυτης ταχύτητας έχει αποδώσει μια σειρά από περίεργα design, αν και δύσκολα θα βρείτε πιο περίεργο από αυτό που σχεδιάστηκε, κατασκευάστηκε και οδηγήθηκε από τον Piero Taruffi για να καταρρίψει κάθε ορόσημο ταχύτητας το 1951. Η δημιουργία του είναι γνωστή σήμερα με διάφορα ονόματα, τα οποία περιλαμβάνουν τα «Italcorsa» και «Tarf II», αν και στην Ιταλία είναι γνωστό ως «Bisiluro».
Ο Taruffi ήταν μηχανικός και οδηγός αγώνων και το πάθος του τον έφερε στο βολάν των μεγαλύτερων κατασκευαστών αγωνιστικών της εποχής, καταρρίπτοντας στην πορεία μπόλικα ρεκόρ ταχύτητας. Το δικό του πισωκίνητο Tarf II, εφοδιασμένο με καρδιά μιας Maserati 1.720 κυβικών και 290 αλόγων, δεν άφηνε χώρο για τιμόνι, κι έτσι η διεύθυνση γινόταν με δυο μοχλούς.
Στις 20 Μαρτίου 1951, ο ταχύτατος Ιταλός έσπασε δύο παγκόσμια ρεκόρ με τη δημιουργία του, θέτοντας νέο ρεκόρ στο «ιπτάμενο χιλιόμετρο» με ταχύτητα στα 290,552 χλμ/ώρα! Αφού κατέρριψε άλλα πέντε παγκόσμια ρεκόρ την επόμενη χρονιά, ο οδηγός απέσυρε το αμάξι του στα τέλη του 1952…
Έτσι επιβιώνεις με στιλ στην Αποκάλυψη
Μπορεί η Daimler να σκότωσε οριστικά τη Maybach, αλλά η συγκεκριμένη -βασισμένη στην Exelero του 2005- είναι αποφασισμένη να μεταφέρει τη μάχη και στον άλλο κόσμο. Η δημιουργία του ιορδανού σχεδιαστή Khaled Alkayed, που θυμίζει πολύ Mad Max τρέλα, κατάφερε να μετατρέψει το υπερπολυτελές κουπέ των 700 αλόγων σε ένα σκληροτράχηλο και θωρακισμένο όχημα κατάλληλο για κάθε κίνδυνο και απειλή.
Ερπύστριες, διπλά πολυβόλα πίσω προσαρμοσμένα σε ρομποτικούς βραχίονες, πλήρης θωράκιση της καμπίνας, προστατευτικές γρίλιες παντού, ακόμα και ρουκετοβόλο στο καπό έχει!
Ξύλινο supercar και τα μυαλά στα κάγκελα
Το λένε Splinter Wooden Supercar και παραμένει ένα ακραία ασυνήθιστο πλην καινοτόμο όχημα. Κι αυτό γιατί είναι το πρώτο supercar που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε χρησιμοποιώντας το ξύλο ως βασικό υλικό. Κι αν το ξύλο έχει ξαναχρησιμοποιηθεί στην αυτοκινητοβιομηχανία, κανείς άλλος δεν το είχε μετατρέψει στο Νο 1 υλικό.
Το σπουδαστικό έργο μιας ομάδας φοιτητών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα βασίζεται στη χρήση του ξύλου όπου είναι δυνατό, από το σασί δηλαδή και την καμπίνα μέχρι και μηχανικά μέρη! Ένα καλό ποσοστό του συστήματος ανάρτησης και των τροχών είναι ξύλινο. Οι φοιτητές χρησιμοποίησαν ξύλο πορτοκαλιάς ακόμα και σε κινούμενα εξαρτήματα, όταν ανακάλυψαν τις ευέλικτες και ανθεκτικές του ιδιότητες. Ακόμα και οι ρόδες είναι ξύλινες.
Όσο για τα τεχνικά χαρακτηριστικά, μιλάμε για supercharged V8 μοτέρ 4,6 λίτρων…
Ο Γκοτζίλα των δρόμων
Το λένε Rodzilla και είναι μια από τις πιο θεότρελες τετράτροχες δημιουργίες όλων των εποχών! Το κτήνος του 2004 είναι θεόρατο και για να κινήσει το τεράστιο βάρος του είναι αναγκασμένο να διολισθήσει στην υπερβολή. Η μηχανική του καρδιά μετρά έναν 29,3 λίτρων κινητήρα από το άρμα μάχης M-47!
Κι αν αυτό θα ήταν για τα περισσότερα αυτοκίνητα αρκετό, δεν είναι για το Rodzilla, οι κατασκευαστές του οποίου το προικοδότησαν και με διπλά τούρμπο, έτσι για τη φάση! Το σασί του κολοσσού, που έχει πάρει το όνομά του από τον ιδιοκτήτη του, Rodney Rucker, προέρχεται από ένα Studebaker του 1928. Και βέβαια φιλοξενεί στην καμπίνα του τέσσερα αγωνιστικά καθίσματα…
Αυτοκίνητο, όπως λέμε τανκ
Άλλη μια εξαλλοσύνη που ανήκει στο γκαράζ του δημοφιλέστατου αμερικανού παρουσιαστή Τζέι Λένο, το χιλιοτραγουδισμένο Tank Car παραμένει ένα από τα πλέον δυνατότερα αυτοκίνητα που είδε ποτέ ο κόσμος. Το αμάξι φορά την 29λιτρη μηχανή του άρματος μάχης του Β’ Παγκοσμίου, M47 Patton, απ’ όπου αντλεί εξάλλου και το όνομά του.
Ο θηριώδης κινητήρας αποδίδει περισσότερα από 1.600 άλογα και καταφέρνει να κινεί το κτήνος αυτό των 9 τόνων από στάση στα 100 χλμ/ώρα σε μόλις 6,2 δευτερόλεπτα. Εντυπωσιακότατο πραγματικά…
Πόσες ρόδες είναι πολλές;
Ο ιταλός κατασκευαστής Ferruccio Covini κατάφερε να προσθέσει άλλες δυο ρόδες στο supercar του Covini C6W εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1970, αν και τόσο το υψηλό του κόστος όσο και οι ανησυχίες ασφαλείας που έπρεπε να υπερπηδηθούν μόνο πρόσφατα επέτρεψαν την παραγωγή του. Πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες βοήθησαν μάλιστα τον οραματιστή Covini, παρέχοντάς του τεχνογνωσία αλλά και εξαρτήματα για το ιδιαίτερο μοντέλο του.
Το αμάξι χαιρετίστηκε ως υπερεπιτυχημένο σε όρους ασφαλείας, καθώς οι τέσσερις μπροστινοί τροχοί παρέχουν καλύτερα κρατήματα, πρόσφυση αλλά και πέδηση. Όσο για την καρδιά του, φορά ένα V8 μοτέρ 4,2 λίτρων που αποδίδει 420 άλογα…
Το ασχημότερο αυτοκίνητο όλων των εποχών;
Το Aurora Safety Car ήταν μια δημιουργία ενός αμερικανού καθολικού ιερέα (Alfredo Juliano) που το σχεδίασε με μοναδικό γνώμονα την ασφάλεια τόσο των πεζών όσο και των επιβατών. Το αμάξι πυροδότησε αμέσως το διαχρονικό debate για το αν είναι το χειρότερο αυτοκίνητο της Ιστορίας σε όρους αισθητικής!
Όσο για τα μέτρα προστασίας του ιδιαίτερου αυτού οχήματος, περιλαμβάνουν ζώνες ασφαλείας (ασυνήθιστο το 1957), προφυλακτήρες γεμάτους με αφρό, μπάρες προστασίας στην οροφή από πλεξιγκλάς και άλλα τέτοια ανήκουστα στη δεκαετία του 1950…
Για το πάρτι που δεν λέει να τελειώσει ποτέ
Η Ιαπωνία έχει στην αυτοκινητιστική της κουλτούρα τον πειραματισμό και είναι πολλές φορές διατεθειμένη να φτάσει πολύ μακριά για να τσεκάρει νέες μόδες και σχεδιαστικά τολμήματα. Ένα τέτοιο ακραίο τόλμημα έγινε από τη Honda και άκουγε στο όνομα «Fuya Jo», κάτι που μεταφράζεται σε «Πόλη που δεν Κοιμάται».
Η εξεζητημένη δημιουργία προοριζόταν αποκλειστικά και ξενύχτηδες και «party animals που λαχταρούν την πλήρη συγκίνηση της νύχτας». Παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τόκιο το 1999 και σκόπευε να επιτρέπει στους επιβάτες του να στέκονται όρθιοι και να χορεύουν μέχρι να φτάσουν στο επόμενο πάρτι. Με εσωτερικό που παραθυμίζει κλαμπ και τιμόνι που μοιάζει με πικάπ, οι υπαινιγμοί ήταν κάτι παραπάνω από πρόδηλοι…
Όταν η ασφάλεια δεν είναι το πρώτο μέλημα
Το Helicron No.1 ήταν μια εντελώς γελοία σύλληψη που παρουσιάστηκε το 1932, σε μια εποχή δηλαδή που ξεκάθαρα η ασφάλεια των επιβατών και των πεζών ήταν πολύ πιο χαλαρές έννοιες. Όπως βλέπουμε, το Helicron προωθούνταν με τη βοήθεια προπέλας! Φανταστείτε να έπιανε δηλαδή η ιδέα.
Εξαιτίας μάλιστα της θέσης του έλικα, η διεύθυνση γινόταν στους πίσω τροχούς, καθώς οι μπροστινοί όφειλαν να παραμένουν ακίνητοι. Αυτό έδινε στο αμάξι όχι ακριβώς τον καλύτερο χειρισμό που υπήρχε, κάνοντάς το μια κινούμενη παγίδα θανάτου που δεν ήξερες πότε θα φύγει από τον δρόμο.
Όπως ήταν φυσικό, μόλις ένα Helicron κατασκευάστηκε (απ’ όπου και το κυριολεκτικότατο No.1 του τίτλου) και έζησε μέχρι το 2000, όταν αποσυναρμολογήθηκε σε έναν αχυρώνα της χώρας παραγωγής του, της Γαλλίας. Σήμερα φιγουράρει σε μουσείο αυτοκινήτου στο Νάσβιλ του αμερικανικού Τενεσί ως πιονέρος μιας μόδας που δεν κατάλαβε ποτέ ο άνθρωπος…
Πηγή: newsbeast.gr
