Ελάχιστοι γνωρίζουν πως, σύμφωνα με μια ελληνική μελέτη, η καύση των λιόκλαδων είναι μία από τις βασικές πηγές σωματιδιακής ρύπανσης από σωματίδια PM 2,5. Ένα ποσοστό που αγγίζει το 20% της ρυπογόνου σκόνης που κυκλοφορεί στην ατμόσφαιρα οφείλεται ακριβώς σε αυτή την αγροτική πρακτική.
Η καύση των λιόκλαδων, είναι αποδεκτή από την ιταλική νομοθεσία, με κάποιους μεν περιορισμούς. Οι αγροτικές επιχειρήσεις μπορούν να καίνε τα κλαδιά των ελαιόδεντρων που αποτελούν προϊόν κλαδέματος, με την προϋπόθεση ότι αυτό γίνεται σε ορισμένη απόσταση από δασικές περιοχές, σε μικρές στοίβες και όχι κατ” επανάληψη. Οι επιχειρήσεις που ενδιαφέρονται για τη βιωσιμότητα και την αποφυγή περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ωστόσο, θα έπρεπε να απέχουν από αυτές τις πρακτικές διότι είναι υψηλά ρυπογόνες.
Την εξήγηση για το πόσο μπορεί να επιβαρύνει την ατμοσφαιρική ρύπανση η καύση των λιόκλαδων δίνει μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Πάτρας: είναι λίγο πολύ δεδομένο ότι η καύση των κλαδιών γίνεται μόνο σε ημέρες με ασθενείς ανέμους και χωρίς βροχοπτώσεις, συνεπώς η συμβολή της καύσης τις ημέρες με υψηλά επίπεδα ρύπανσης είναι σημαντική, ιδιαίτερα λόγω των επιπέδων των ατμοσφαιρικών σωματιδίων PM 2,5.
Σε περιοχές με υψηλή πυκνότητα ελαιοκαλλιέργειας, όπως η Κρήτη, η αύξηση των σωματιδίων PM 2,5, κατά τη διάρκεια της καύσης μπορεί να φτάσει το 150%.
Οι ερευνητές έχουν υπολογίσει πως κατά μέσο μηνιαίο όρο η αύξηση των ρύπων από PM 2,5 που οφείλονται στην καύση των λιόκλαδων είναι 1,5 mg/κ.μ. αέρα στην Κρήτη και στην Πελοπόννησο, περιοχές με υψηλή πυκνότητα ελαιοκαλλιέργειας, και 0,4 mg/κ.μ. αέρα στην Ελλάδα γενικώς.
Η επίδραση της καύσης των λιόκλαδων μπορεί να φτάσει το 20% του συνόλου των αιωρούμενψν σωματιδίων PM2,5, αν λάβουμε υπόψη τον μέσο όρο στην Ελλάδα, αλλά κατεβαίνει στο 9% αν λάβουμε υπόψη πως η καύση των κλαδιών δεν γίνεται όλες τις ημέρες.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν, λοιπόν, ότι η καύση των κλαδιών των ελαιόδεντρων είναι μια από τις βασικές πηγές ρύπανσης από ατμοσφαιρικά σωματίδια PM 2,5, ιδιαίτερα το χειμώνα, στις ελαιοκομικές περιοχές της Μεσογείου.
Σχετική βιβλιογραφία: G.Z. Papadakis, A.G. Megaritis, S.N. Pandis, Effects of olive tree branches burning emissions on PM2.5 concentrations, Atmospheric Environment, Volume 112, July 2015, Pages 148-158, ISSN 1352-2310
Πηγή κειμένου-φωτογραφίας: teatronaturale.it
