Αρχοντάνθρωπος… Ένας πολιτικός υψηλού αναστήματος και ήθους, που το στρατιωτικό του παρελθόν δεν τον εμπόδισε ώστε να γίνει από τους πιο προβεβλημένους Φθιωτείς και όχι άδικα.
Αυτός ήταν ο Αντώνης Δροσογιάννης που σαν αύριο 5 Νοεμβρίου μας άφησε το 2006 για να βρει άλλους μεγάλους πολιτικούς άνδρες του παρελθόντος. Ίσως να ήταν ένας από τους τελευταίους μεγάλους πολιτικούς άνδρες που δεν άφηνε και πολλά περιθώρια αμφισβήτησης στους πολιτικούς του αντιπάλους.
Πολλοί φυσικά θα τον θυμούνται για τους περίφημους «διορισμούς» στην αστυνομία μιας και ο ίδιος διετέλεσε υπουργός δημοσίας τάξης, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια εποχή όπου η λέξη διορισμός και ρουσφέτι ήταν μια καθημερινότητα στα πολιτικά πράγματα. Άλλωστε μιλάμε για μια εποχή όπου το να διοριστείς αστυνομικός δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή θέση στο δημόσιο αφού η προσφορά ήταν ελάχιστη.
Ποιος ήταν όμως πραγματικά ο Αντώνης Δροσογιάννης;
Ο Αντώνης Δροσογιάννης γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1922 στη Δάφνη Φθιώτιδας. Προερχόταν από φιλοβασιλική οικογένεια, πολλά μέλη της οποίας ήταν αξιωματικοί του Στρατού, αν και ο ίδιος αργότερα έγινε θαυμαστής του Ανδρέα Παπανδρέου.
Το 1939 εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ) από την οποία εσπευσμένα βγήκε ως δευτεροετής εύελπις τον Οκτώβριο του 1940 με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Αρχικά ανέλαβε την εκπαίδευση Δωδεκανήσιων εθελοντών, αλλά στη συνέχεια πρoωθήθηκε στο μέτωπο και έλαβε μέρος στην απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής διέφυγε στην Μέση Ανατολή, όπου αρχικά κατετάγη στην 2η ελληνική ταξιαρχία και στη συνέχεια στον Ιερό Λόχο. Ως ιερολοχίτης έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις Τύνηδος και Σαχάρας, ενώ το 1944 έπεσε με αλεξίπτωτο διαδοχικά σε Χίο, Σάμο και Μύκονο συμμετ
Το 1955 έγινε διοικητής του τότε ΚΕΜΚ (Κέντρον Εκπαιδεύσεως Μονάδων Καταδρομών), παραμένοντας έως το 1958. Στη συνέχεια αποφοίτησε από τη Σχολή Πολέμου, και υπηρέτησε ως επιτελάρχης της τότε Διοίκησης Καταδρομών Βορρά στη Θεσσαλονίκη, στην τότε Διοίκηση Καταδρομών του ΓΕΣ (σήμερα Διεύθυνση Ειδικών Δυνάμεων) και στο ΓΕΕΘΑ ως διοικητής της τότε Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΕΕ).
Αυτό που δεν ξέρουν οι περισσότεροι είναι ότι ο Αντώνης Δροσογιάννης προερχόταν από μια δεξιά φιλοβασιλική οικογένεια ! Ωστόσο ανήκε σε μια ομάδα αξιωματικών όπου γοητεύτηκαν με τις ιδέες του Ανδρέα Παπανδρέου, όταν ο τελευταίος εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Διετέλεσε βουλευτής Φθιώτιδας του ΠΑΣΟΚ, υφυπουργός και αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας με υπουργό τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργός Δημόσιας Τάξης. Πολεμιστής του Ιερού Λόχου στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο διάσημους καταδρομείς στην ιστορία του ελληνικού στρατού. Ήταν ο δημιουργός και πρώτος διοικητής της Ε΄ Μοίρας Καταδρομών, ενώ άφησε εποχή ως σκληρός διοικητής του τότε ΚΕΜΚ (Κέντρον Εκπαιδεύσεως Μονάδων Καταδρομών).
Όσοι τον θυμούνται, θα θυμούνται ότι σπάνια τον αποκαλούσαν υπουργό… Το προσωνύμιο ήταν πάντα «στρατηγέ μου» ακόμη και όταν είχε γίνει γνωστός ως πολιτικός άνδρας και ως υπουργός
.
Ο ίδιος δεν κρατούσε αυτό που σήμερα λέμε… πολιτικές ισορροπίες. Δεν ήταν ο «political correct” αλλά ευθύς, ωμός, ντόμπρος χωρίς υπεκφυγές. Η πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το 1981 θα τον βρει υφυπουργό Εθνικής Άμυνας ενώ την θέση του υπουργού την είχε κρατήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου.
Είχε κάνει τότε δημόσια μια δήλωση ως υπουργός που πολλοί την θεώρησαν ατυχή: «Ως τώρα ο πολίτης φοβόταν τον χωροφύλακα. Εμείς θα κάνουμε τον χωροφύλακα να φοβάται τον πολίτη». Ωστόσο για την εποχή του ήταν μια δήλωση που ερχόταν μετά από μια ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο όπου η λέξη και μόνο χωροφύλακας υπονοούσε φόβο και τρόμο.
Η Ελλάδα άλλαζε σελίδα… και ο Αντώνης Δροσογιάννης πρωτοστατούσε προς τον εκδημοκρατισμό της χώρας (φτάνοντας βέβαια σήμερα στο άλλο άκρο). Οι ατελείωτες βόλτες του στη Λαμία και οι συνομιλίες του με τον απλό κόσμο ακόμη και σήμερα μνημονεύονται από τους παλιότερους. Μιλούσε με όλους ανεξαιρέτως χωρίς να ξεχωρίζει «σημαντικούς» ανθρώπους και απλούς καθημερινούς πολίτες. Γι’ αυτό άλλωστε και τον αγαπούσαν…
Πολλές οικογένειες άλλωστε «έφαγαν ψωμί» από τον στρατηγό, αφού όλο και κάποιο μέλος τους έπιανε δουλειά μετά από παρέμβαση του υπουργού.
Το κύριο όμως χάρισμά του ήταν ότι… άκουγε. Άκουγε προσεκτικά και τον καθένα. Ότι είχε να του πει. Και μετά αποκωδικοποιώντας, έπραττε ανάλογα. Διορατικός και λιγομίλητος τις περισσότερες φορές… Έτσι άλλωστε έφυγε και από την πολιτική σκηνή αλλά και από τη ζωή.
Με το κεφάλι ψηλά… Πάντα στρατηγός… Πάντα πατριώτης !
Στο βίντεο από το 12:14 και μέτα
Ας του ανάβουν ένα κεράκι ξέρουν ποιοί μην είναι αχάριστοι!Δροσογιαννης και Παπαδημας μακράν οι καλύτεροι που πέρασαν!