Αμερικανοί ερευνητές προειδοποιούν ότι ο δραματικός ρυθμός της τήξης των πάγων στην Ανταρκτική ίσως θέσει σε κίνδυνο τη σταθερότητα ολόκληρης της ηπείρου έως το 2100.
Εάν τα στρώματα των πάγων στην Ανταρκτική συνεχίσουν να λιώνουν και να καταρρέουν με αυτούς τους ρυθμούς, η στάθμη των ωκεανών μπορεί αυξηθεί έως και κατά 65 μέτρα, αναφέρει η έρευνα.
Ο επικεφαλής ερευνητής Λουκ Τρούσελ και οι συνάδελφοί του πραγματοποίησαν μια μελέτη για να εξετάσουν πώς η άνοδος της θερμοκρασίας του αέρα επηρεάζει την τήξη των επιφανειακών πάγων στην Ανταρκτική, και αν οδηγεί τελικά σε αποσταθεροποίηση των παγετώνων.
Όταν λιώνουν οι πάγοι στην επιφάνεια, ο λιωμένος πάγος ρέει και φτάνει σε ρωγμές που αν διευρυνθούν αρκετά, τότε η δομή των παγετώνων θα καταρρεύσει.
«Αυτό έχει ήδη συμβεί σε περιοχές όπως η Ανταρκτική Χερσόνησος, όπου έχουμε παρατηρήσει αύξηση της θερμοκρασίας και απότομες καταρρεύσεις παγετώνων κατά τις τελευταίες δεκαετίες», δήλωσε ο Τρούσελ.
Οι ερευνητές εξέτασαν δύο διαφορετικά σενάρια για την κλιματική αλλαγή. Το πρώτο προβλέπει τη συνεχή αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ενώ το δεύτερο συνυπολογίζει μια πιθανή μείωση των εκπομπών.
Και στις δύο περιπτώσεις, οι ερευνητές προβλέπουν ότι το λιώσιμο των επιφανειακών πάγων θα διπλασιαστεί μέχρι το 2050, αφαιρώντας το φυσικό φράγμα που εμποδίζει τη ροή του πάγου από τους παγετώνες.
Μετά τα μέσα του αιώνα, οι προβλέψεις για κάθε σενάριο αποκλίνουν, σύμφωνα με τους ερευνητές. Στο πρώτο σενάριο, η τήξη θα συνεχιστεί με ταχείς ρυθμούς, και μπορεί τελικά να ξεπεράσει τους 600 γιγατόνους ετησίως μέχρι το 2100. Το δεύτερο σενάριο είναι πιο θετικό και δεν προβλέπει μεγάλη αύξηση του ρυθμού τήξης μετά το 2050, αν και εξακολουθεί να βρίσκεται πολύ μακριά από την επίτευξή του.
Ο Τρουσέλ επισημαίνει πως οι προβλέψεις του «δεν προλέγουν την ολική κατάρρευση των παγετώνων», καθώς εξακολουθεί να είναι αβέβαιο το πώς θα ανταποκριθούν στις μελλοντικές συνέπειες της τήξης.
