Η ιστορία της Ατλαντίδας είναι μια από τις πιο φημισμένες και διαρκείς ιστορίες χαμένης πόλης, ειπώθηκε ότι την κατάπιε η θάλασσα και χάθηκε για πάντα. Ωστόσο, η ιστορία της Ατλαντίδας δεν είναι μοναδική, καθώς εκτός των Ελλήνων και άλλοι πολιτισμοί έχουν παρόμοιους θρύλους για πόλεις ακόμη και ηπείρους που εξαφανίστηκαν κάτω από τα κύματα, χάθηκαν κάτω από την άμμο της ερήμου, ή θάφτηκαν κάτω από αιώνια βλάστηση. Από την αρχαία πατρίδα των Αζτέκων, ως τις πόλεις χρυσού και πλούτου στη ζούγκλα, στη σειρά αυτών των αναρτήσεων θα εξετάσουμε πέντε θρυλικές χαμένες πόλεις που δεν έχουν βρεθεί ακόμα. Ένας ιστορικός και μυθολογικός οδηγός για τους επίδοξους εξερευνητές.
H Πρώτη χαμένη Πόλη -Ο Percy Fawcett και η χαμένη πόλη του Ζ
Απ’ όταν οι Ευρωπαίοι έφτασαν για πρώτη φορά στο Νέο Κόσμο, υπήρξαν ιστορίες μιας θρυλικής πόλης χρυσού στη ζούγκλα, που μερικές φορές αναφέρεται ως Ελ Ντοράντο. Ο Ισπανός Κονκισταδόρ, Φρανσίσκο ντε Ορελάνα ήταν ο πρώτος που επιχείρησηε κατά μήκος του Rio Negro στην αναζήτηση αυτής της μυθικής πόλης. Το 1925, στην ηλικία των 58, ο εξερευνητής Percy Fawcett κατευθύνθηκε στις ζούγκλες της Βραζιλίας για να βρει μια μυστηριώδη χαμένη πόλη που ονόμασε «Ζ». Ο ίδιος και η ομάδα του εξαφανίστηκαν χωρίς κανένα ίχνος και η ιστορία θα αποδειχθεί ως μία από τις μεγαλύτερες ειδήσεις του καιρού του. Παρά τις αμέτρητες αποστολές διάσωσης, ο Fawcett δεν βρέθηκε ποτέ. Σκοτώθηκε από τις φυλές του Αμαζονίου; Και υπάρχει πραγματική βάση στον ισχυρισμό του για την χαμένη πόλη του Ζ;
Ποιος ήταν ο Percy Fawset
Ο συνταγματάρχης Percy Harrison Fawcett γεννήθηκε στην Αγγλία το 1867 και ήταν ένας διάσημος Βρετανός εξερευνητής που η θρυλική περιπέτεια του γοήτευσε τον κόσμο. Ένας αξιωματικός του στρατού και εκπαιδευμένος ερευνητής, ο Fawcett ήταν ο τελευταίος από τους μεγάλους χερσαίους εξερευνητές, άνδρες αποτόλμησαν να κινηθούν σε άγνωστες κουκκίδες πάνω στον χάρτη με εφόδια κάτι λίγο περισσότερο από ένα μαχαίρι και μια πυξίδα. Για χρόνια θα επιβιώσει χωρίς επαφή σε άγρια εδάφη, και συναναστρεφόταν φυλές που είχαν δει ποτέ πριν ένα λευκούς άνδρες. Τα κατορθώματά του στον Αμαζόνιο ενέπνευσαν βιβλία και ταινίες του Χόλιγουντ, ο Ιντιάνα Τζόουνς φέρεται ότι βασίζεται στον Fawcett.
Ο συνταγματάρχης Percy Harrison Fawcett το 1911
Οι αγριότοποι του Αμαζονίου έχουν περίπου το μέγεθος των ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών και κατά τα χρόνια του Fawcett, παρέμεναν λίγες από τις τελευταίες ανεξερεύνητες περιοχές στο χάρτη.
Το 1906, η Βασιλική Γεωγραφική Εταιρεία, μια βρετανική οργάνωση που υποστηρίζει επιστημονικές αποστολές, έστειλε τον Fawcett να ερευνήσει το τμήμα των συνόρων μεταξύ της Βραζιλίας και της Βολιβίας. Πέρασε 18 μήνες στη περιοχή Mato Grosso και ήταν τότε κατά τη διάρκεια των διαφόρων αποστολών του, που ο Fawcett έπαθε εμμονή με την ιδέα των χαμένων πολιτισμών σε αυτήν την περιοχή.
Οι αγριότοποι του Αμαζονίου στη Βραζιλία, όπου ο Percy Fawcett διεξήγαγε πολυάριθμες αποστολές
Ο Fawcett περιγράφει την πόλη του Ζ
Ο Fawcett διατύπωσε θεωρίες της πόλης που αποκάλεσε «Ζ» το 1912. Η μαρτυρία του τροφοδοτήθηκε εν μέρει από την εκ νέου ανακάλυψη της χαμένης πόλης των Ίνκας το Μάτσου Πίτσου, το 1911, κρυμμένη στις Άνδεις του Περού. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, ο Fawcett άκουσε επίσης φήμες για μια μυστική πόλη που θάφτηκε στις ζούγκλες της Χιλής που λεγόταν ότι είχε δρόμους στρωμένους με ασημί και στέγες κατασκευασμένες από χρυσό.
Για την λεγόμενη πόλη Ζ, ο Fawcett είχε μια συγκεκριμένη ιδέα για το πως έμοιαζε η πόλη. Σε επιστολή του προς τον γιο του Brian, ο Fawcett έγραψε:
Περιμένω τα ερείπια να είναι μονολιθικού χαρακτήρα, αρχαιότερα από τις αρχαιότερες αιγυπτιακές ανακαλύψεις. Κρίνοντας από τις επιγραφές που βρέθηκαν σε πολλά μέρη της Βραζιλίας, οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν μια αλφαβητική γραφή συγγενική με πολλές αρχαίες ευρωπαϊκές και ασιατικές γραφές. Υπάρχουν φήμες, επίσης, για μια παράξενη πηγή φωτός στα κτίρια, ένα φαινόμενο που γέμιζε με τρόμο τους ιθαγενείς Ινδιάνους που ισχυρίστηκαν ότι το έχουν δει.
Η κεντρική θέση που εγώ αποκαλώ “Ζ” -τον κύριο στόχο μας- είναι σε μια κοιλάδα που καλύπτεται από ψηλά βουνά. Η κοιλάδα είναι περίπου 16 χλμ πλάτος, και η πόλη είναι σε ένα ύψωμα στο μέσον της κοιλάδας, πέτρινος δρόμος οδηγεί σ’αυτήν. Τα σπίτια είναι χαμηλά και χωρίς παράθυρα, και υπάρχει ένας ναός πυραμιδικός. Οι κάτοικοι του τόπου είναι αρκετά πολυάριθμοι, έχουν οικόσιτα ζώα, και έχουν αναπτύξει ορυχεία στους γύρω λόφους. Όχι πολύ μακριά είναι μια δεύτερη πόλη, αλλά οι άνθρωποι που ζουν εκεί είναι κατώτερης τάξης σε σχέση με αυτούς της «Ζ», μακρύτερα προς τα νότια είναι μια άλλη μεγάλη πόλη, είναι μισό θαμμένη και κατεστραμμένη ολοσχερώς.
Το Χειρόγραφο 512
Το 1920, ο Fawcett βρήκε ένα έγγραφο στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Ρίο ντε Τζανέιρο που ονομάζεται Χειρόγραφο 512. Γράφτηκε από Πορτογάλο εξερευνητή το 1753, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι είχε βρει μια οχυρωμένη πόλη βαθιά στην περιοχή του Mato Grosso στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, που θύμιζε πόλη της αρχαίας Ελλάδα. Το χειρόγραφο περιγράφει μια χαμένη, γεμάτη ασημί πόλη με πολυ-όροφα κτίρια, ψηλές πέτρινες καμάρες, φαρδύς δρόμους που οδηγούν προς τα κάτω σε μια λίμνη στην οποία ο εξερευνητής είχε δει δύο λευκούς Ινδιάνους σε ένα κανό. Στις πλευρές ενός κτιρίου ήταν σκαλισμένα γράμματα που φαίνονταν να μοιάζουν με ελληνικά ή ένα από τα πρώτα ευρωπαϊκά αλφάβητα. Αυτοί οι ισχυρισμοί απορρίφθηκαν από τους αρχαιολόγους που πίστεψαν ότι τόσο μεγάλες πόλεις δεν μπορούσαν να διατηρηθούν μέσα στη ζούγκλα, αλλά για τον Fawcett όλα συνδέονταν. Ο Fawcett ονόμασε αυτή την πόλη ως Η Χαμένη Πόλη του Ζ.
Σελίδες από το χειρόγραφο 512
Το 1921, ο Fawcett ξεκίνησε στην πρώτη από τις πολλές αποστολές του, για να βρει τη χαμένη πόλη του Ζ, αλλά η ομάδα του συχνά παρεμποδίστηκε από τις κακουχίες της ζούγκλας, τα επικίνδυνα ζώα και τις ανεξέλεγκτες ασθένειες. Η αποστολή απέτυχε αλλά ο Fawcett θα αναχωρούσε πάλι για το κυνήγι της μυθικής πόλης του, μέσα στο ίδιο έτος, αυτή τη φορά από την Bahia της Βραζιλίας σε ένα μοναχικό ταξίδι. Ταξίδεψε έτσι για τρεις μήνες πριν επιστρέψει αποτυχημένος γι άλλη μια φορά.
Η εξαφάνιση του Percy Fawcett
Η τελική αναζήτηση του Percy για την Χαμένη Πόλη του Ζ κορυφώθηκε με την πλήρη εξαφάνιση του. Τον Απρίλιο του 1925, προσπάθησε για μια τελευταία φορά να βρει την Ζ, αυτή τη φορά καλύτερα εξοπλισμένος και με χρηματοδότηση από εφημερίδες και επιστημονικές εταιρίες, όπως η Royal Geographic Society αλλά και τους Ροκφέλερ. Μαζί του στην εκστρατεία ήταν ο καλός φίλος του Raleigh Rimell, ο μεγαλύτερος γιος του Τζακ, 22 ετών και δύο Βραζιλιάνοι εργάτες.
Στις 29 Μαΐου 1925, ο Fawcett και η παρέα του έφτασαν στην άκρη του ανεξερεύνητου εδάφους, βλέποντας ζούγκλες που κανένας ξένος δεν είχε δει ποτέ. Σε μια επιστολή που έστειλε σπίτι του εξηγούσε ότι περνούσαν τον Άνω Xingu, έναν νοτιοανατολικό παραπόταμο του ποταμού Αμαζονίου και είχε στείλει έναν από τους Βραζιλιάνους συντρόφους του, καθώς επιθυμούσαν να συνεχίσουν μόνοι τους το ταξίδι. Η ομάδα έφτασε σ’ ένα μέρος που ονομαζόταν Κατασκήνωση του Νεκρού Αλόγου, απ’ όπου ο Fawcett έστελνε πίσω επιστολές για πέντε μήνες που μετά από τον πέμπτο μήνα σταμάτησαν. Στην τελική του επιστολή του στο σπίτι, που έστειλε πίσω μέσω ενός μέλους της ομάδας, ο Fawcett έστειλε ένα μήνυμα στη σύζυγό του Νίνα και έλεγε, «Ελπίζουμε να φτάσουμε σ’ αυτή την περιοχή σε λίγες ημέρες…. Δεν θα πρέπει να φοβάσαι τυχόν αποτυχία».Ήταν τα τελευταία λόγια του, κανένας δεν θα ακούσει ποτέ ξανά από αυτούς πάλι.
Η αποστολή είχε δηλώσει προηγουμένως ότι είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει για περίπου ένα χρόνο, οπότε όταν πέρασαν δύο χρόνια χωρίς κάποιο νέο, οι άνθρωποι άρχισαν να ανησυχούν.
Πολυάριθμες αποστολές που αναζήτησαν απαντήσεις πραγματοποιήθηκαν, πολλές από τις οποίες υπέστησαν την ίδια μοίρα με τον Fawcett. Ένας δημοσιογράφος, ο Albert de Winton βγήκε προς αναζήτηση της ομάδας και κανείς δεν τον είδε ποτέ ξανά. Συνολικά, 13 αποστολές θα ξεκινήσουν σε μια προσπάθεια να βρουν απαντήσεις για την τύχη του Fawcett, καθώς και πάνω από 100 άνθρωποι θα χάσουν τη ζωή τους ή ενωθούν με τον χαμένο εξερευνητή μέσα στη ζούγκλα. Χιλιάδες άνθρωποι αιτήθηκαν για να πάνε σε αυτές τις αποστολές, όμως δεκάδες τελικά τον έψαξαν κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών.
Μία από τις διαδρομές που πήρε ο Percy Fawcett
Η επίσημη έκθεση από μία από τις αποστολές διάσωσης, δήλωσε ότι ο Fawcett είχε ανέβει τον ποταμό Kululene και σκοτώθηκε για εξύβριση ενός Ινδιάνου αρχηγού, που είναι η ιστορία που οι περισσότεροι πιστεύουν σήμερα. Ωστόσο, ο Fawcett πάντα μιλούσε για τη διατήρηση καλών σχέσεων με τους αυτόχθονες της περιοχής και ο τρόπος που οι ντόπιοι τον θυμούνται συσχετίζεται με ότι είχε γράψει ο Fawcett. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι ο ίδιος και η ομάδα του πέθαναν ως αποτέλεσμα ατυχήματος, όπως ασθένεια ή πνιγμός.
Μια τρίτη πιθανότητα είναι ότι πιάστηκαν από περιπολία ανταρτών που τους λήστεψαν και σκότωσαν. Υπήρχε μια επανάσταση στην περιοχή όχι πολύ καιρό πριν και οι αποστάτες στρατιώτες κρύβονταν στη ζούγκλα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μέσα σε
λίγους μήνες από αυτή την αποστολή, ταξιδιώτες είχαν σταματηθεί, ληστευτεί και σε ορισμένες περιπτώσεις, δολοφονηθεί από τους αντάρτες.
Το 1952, οι Kalapalo Ινδιάνοι της Κεντρικής Βραζιλίας ανέφεραν ότι κάποιοι εξερευνητές είχαν περάσει από την περιοχή τους και σκοτώθηκαν γιατί μίλησαν άσχημα στα παιδιά του χωριού. Οι λεπτομέρειες της καταγραφής πρότειναν ότι τα θύματα ήταν ο Percy Fawcett, ο Jack Fawcett και Raleigh Rimmell. Ακολουθώντας αυτήν την αναφορά, ο Βραζιλιάνος εξερευνητής Ορλάντο Βίλας Μπόας, διερεύνησε την υποτιθέμενη περιοχή όπου σκοτώθηκαν και βρήκε ανθρώπινα οστά, καθώς και προσωπικά αντικείμενα, όπως μαχαίρι, κουμπιά και μικρά μεταλλικά αντικείμενα.
Ο Ορλάντο Βίλας Μπόας με δύο Ινδιάνους Kalapalo
με τα υποτιθέμενα οστά του συνταγματάρχη Fawcett, το 1952
Τα οστά υποβλήθηκαν σε πολυάριθμα τεστ. Ωστόσο, χωρίς το DNA των μελών της οικογένειας Fawcett, η οποία αρνήθηκε να παράσχει δείγματα, δεν μπόρεσε να γίνει καμία επιβεβαίωση όσον αφορά την ταυτότητα των λειψάνων. Τα οστά βρίσκονται σήμερα στο Ινστιτούτο Ιατροδικαστικής του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο.
