Tο μνημείο του Βορειοηπειρώτη οπλαρχηγού Θύμιου Λώλη έγινε στόχος για δεύτερη φορά τους τελευταίους μήνες – Δείτε φωτογραφίες
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά έως αυτή τη στιγμή, οι δράστες εισήλθαν τα ξημερώματα αστραπιαία στο μειονοτικό χωριό και αφού έσπασαν και κατέστρεψαν με βαριοπούλα την γρανιτένια πλάκα, προκάλεσαν στη συνέχεια σοβαρές φθορές στο βάθρο του μνημείου, με δυναμίτιδα που προκάλεσε εκκωφαντικό θόρυβο. Παράλληλα έγραψαν συνθήματα στους τοίχους για την υποτιθέμενη Τσαμουριά και υβριστικά συνθήματα κατά των Ελλήνων.
Και τον περασμένο Δεκέμβριο το μνημείο στην κεντρική πλατεία της Κρανιάς, βανδαλίστηκε από ομάδα Αλβανών εθνικιστών που τράπηκαν σε φυγή, όταν έγιναν αντιληπτοί. Ωστόσο με ενέργειες ομογενών το μνημείο αποκαταστάθηκε.
Αλλά και τον Μάιο του 2017, αυτοαποκαλούμενοι ακτιβιστές του «Κινήματος για τη Μεγάλη Αλβανία» με επικεφαλής τον Ταχίρ Βέλιου, μπήκαν στο μειονοτικό χωριό, κατέβασαν και έσκισαν την ελληνική σημαία και μετά ανήρτησαν σχετικό προκλητικό βίντεο στα social media. O Βελίου συνελήφθη αρχικά, κατηγορούμενος για καταστροφή της ελληνικής σημαίας, τη διανομή παράνομου έντυπου υλικού και τη δημιουργία εξτρεμιστικής οργάνωσης που καλλιεργεί το εθνικό μίσος, αλλά στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος.
«Αντίποινα» για τη δολοφονία του … “προέδρου της Τσαμουριάς”;
Το χωριό έχει μπει στο «στόχαστρο» των Αλβανών εθνικιστών, όχι μόνο για την ελληνική σημαία που κυματίζει στην κεντρική πλατεία του χωριού -δίπλα στις σημαίες της Αλβανίας και της Ε.Ε.- αλλά και για το μνημείο που υπάρχει αφιερωμένο στον οπλαρχηγό Θύμιο Λώλη.
Σημειώνεται πως η Κρανιά περιλαμβάνεται στα χωριά που η επίσημη Αλβανία αναγνωρίζει ως “μειονοτική” ζώνη με αναφαίρετο δικαίωμα των εκεί ομογενών να τιμούν τα εθνικά σύμβολα και τους τοπικούς ήρωες, όπως ο Θύμιος Λώλης που καταγόταν από την Κρανιά.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως η καταστροφή του Λώλη στην Κρανιά και τα συνθήματα για την Τσαμουριά, αποτελούν απάντηση Αλβανών εθνικιστών στην πρόσφατη δολοφονία στην Ολλανδία του αυτοαποκαλούμενου «προέδρου της Δημοκρατίας της Τσαμουριάς» Φεστίμ Λάτο, που αλβανικά ΜΜΕ επιχειρούν προβοκατόρικα να συνδέουν με τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες.
Ο 48χρονος Λάτο βρέθηκε δολοφονημένος σε κανάλι έξω από το Άμστερνταμ στις 19 Ιουλίου και σύμφωνα με Ολλανδικά ΜΜΕ είχε σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα, ενώ είχαν χρεοκοπήσει οι επιχειρήσεις του και χρωστούσε εκατομμύρια ευρώ.
Ο Λάτο δήλωνε μεγαλοεπιχειρηματίας και είχε ιδρύσει την «δημοκρατία της Τσαμουριάς» που είχε ορίσει πρωθυπουργό και είχε βγάλει διαβατήρια. Ο «πρωθυπουργός της Τσαμουριάς», Αλί Αλίου, δήλωσε πως η δολοφονία ήταν πολιτική και «ήταν ο πρώτος ήρωας της “Δημοκρατίας της Τσαμουριάς”»
Η νέα πρόκληση κατά της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, ήρθε λίγες ώρες μετά το μήνυμα του νέου υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια προς τα Τίρανα, από το βήμα της βουλής κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, πως θα πρέπει να σεβαστεί πλήρως τα μειονοτικά και περιουσιακά δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας.
Εξαφανισμένος παραμένει ο νέος δήμαρχος Φοινίκης, και πρόεδρος του μειονοτικού κόμματος – φάντασμα “MΕΓΚΑ”, κ.Χρηστάκης Κίτσος, που εξελέγη στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές – παρωδία, αποτελώντας “δεκανίκι” του Ράμα, που συνοδεύτηκαν με σοβαρές καταγγελίες για εκτεταμένη νοθεία. Πληροφορίες αναφέρουν πως το όνομα του κ.Κίτσου περιλαμβάνεται στην “μαύρη” λίστα των ελληνικών Αρχών που σκέφτονται σοβαρά να κινηθούν όπως στην περίπτωση του δημάρχου Χειμάρρας Γκιόργκι Γκόρο, με αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας.
Ποιος ήταν ο οπλαρχηγός Θύμιος Λώλης
Ο Θύμιος Λώλης υπήρξε από τους κορυφαίους ήρωες του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. Χαρισματικός ηγέτης και εξαίρετος οπλαρχηγός. Γεννήθηκε το 1880 στο χωριό Κρανιά και κατά τον Μακεδονικό Αγώνα (1904) βρέθηκε δίπλα στον Παύλο Μελά, πολεμώντας τους κομιτατζήδες Το 1912 επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και οργάνωσε αντάρτικο σώμα, κατά τουρκαλβανικών συμμοριών που λυμαίνονταν την περιοχή.
Το 1914 έλαβε μέρος στον ένοπλο αγώνα που οδήγησε στην Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου, που ουδέποτε εφαρμόστηκε, και τα επόμενα χρόνια ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα δίκαια του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, με αποτέλεσμα το 1934 -και κατα την απεργία για τα ελληνικά σχολεία- να εξορισθεί από τις αλβανικές Αρχές.
Το 1940 βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στις επιχειρήσεις κατά των Ιταλών και μετά την κατάρρευση του μετώπου, βρέθηκε στην Αθήνα όπου συνελήφθη από Ιταλούς. Οδηγήθηκε στα Τίρανα, δικάστηκε ως συνεργός των Ελλήνων αλλά αργότερα αφέθηκε ελεύθερος.
Την περίοδο της κατοχής οργάνωσε σώμα Βουρκάρηδων, ανδρών από τα χωριά του Βούρκου των Αγίων Σαράντα, και πολέμησε κατά Ιταλών, Γερμανών και Αλβανών. Το 1944 κατέφυγε με όσους άνδρες του είχαν απομείνει στις ομάδες του Ζέρβα στην Ήπειρο. Μετά το τέλος του Β’ Π.Π. και του καταστροφικού Εμφυλίου Πολέμου, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα ζώντας φτωχικά, με μία μικρή τιμητική σύνταξη, αλλά πάντα μπροστάρης στους αγώνες για την ιδιαίτερη πατρίδα του, με αποτέλεσμα παρά τη μεγάλη του ηλικία να χαρακτηριστεί “εχθρός” του καθεστώτος Χότζα.
Πέθανε το 1961 σε ηλικία 81 ετών. Το 1956 σε μια επιστολή του προς τον πρόεδρο της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Αμερικής Κωνσταντίνο Δήμα, -μεταξύ άλλων- του έγραψε: «Δεν πρόκειται να σας συστηθώ ούτε να σας αραδιάσω τους αγώνας μου που έκαμα -καθήκον μου άλλωστε ελάχιστον προς την αγαπημένη μας πατρίδα- γιατί λίγο πολύ ο Θεός και η τύχη έφεραν την φτωχειά φήμη του ονόματός μου στ’ αυτιά σας. Είμαι ο οπλαρχηγός του Βούρκου Θύμιο-Λιώλης, που από τα νειάτα μου μέχρι τα βαθειά μου γεράματα κράτησα με τιμή το καριοφύλι της Λευτεριάς όσο μπορούσα άξια στον τόπο μας και έχω αθάνατα και αδιάψευστα παράσημα τις άμετρες λαβωματιές στο βασανισμένο μου κορμί».
