Στα Ιμια (που οι Τούρκοι αποκαλούν «Καρντάκ») οι προκλήσεις είναι καθημερινές, ενώ μόλις σήμερα δημοσίευμα της sozcu.com.tr βάφτισε και τις Οινούσσες… τουρκικό νησί (με την ονομασία «Κογιούν») που έχει καταλάβει παράνομα η Ελλάδα.
Η εφημερίδα, η οποία πρόσκειται στην κεμαλική αντιπολίτευση, γράφει πως «ο Ελληνας αρχηγός ΓΕΣ Αλκιβιάδης Στεφανής την πρώτη επίσκεψή του από την ανάληψη των καθηκόντων του την έκανε στο νησί Koyun, ένα από τα 18 τουρκικά νησιά τα οποία έχει καταλάβει παράνομα η Ελλάδα. Ο Στεφανής στις 19 Φεβρουαρίου, χωρίς να αντιμετωπίσει κανένα εμπόδιο, επισκέφθηκε το νησί Κoyun της Σμύρνης και πόζαρε κάτω απο την ελληνική σημαία μαζί με τους καταληψίες Έλληνες στρατιώτες»!
Το iefimerida βρέθηκε χθες και σήμερα στις Οινούσσες, ένα ήρεμο νησί δίπλα στη Χίο. Η ζωή εκεί θα μπορούσε να είναι πολύ όμορφη, αν οι τουρκικές προκλήσεις δεν έφταναν πλέον στο σημείο να απειλούν με όπλα τη ζωή των ψαράδων.
Οταν γλυκοχαράζει στο Βόρειο Αιγαίο ο ουρανός αλλάζει χίλια χρώματα και το τοπίο μαγεύει. Η ιδανική ώρα για τους ψαράδες. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα η ζωή τους έχει γίνει «μαρτύριο» και η δουλειά τους πολύ δύσκολη εξαιτίας των τουρκικών προκλήσεων.
Ο Μακάριος Μπουγιούκας και ο Δημήτρης Γκαλιμανάς πίνουν τον καφέ τους στο λιμανάκι της Κολώνας και ετοιμάζονται για να πάνε να μαζέψουν τα δίχτυα τους ανοιχτά της Παναγιάς. Συμμαθητές και φίλοι από μικρά παιδιά, σχολιάζουν τις καθημερινές πλέον τουρκικές προκλήσεις στην περιοχή που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και φτάνουν μέχρι και στην απειλή της ζωής τους.
Οπλισμένοι Τούρκοι λιμενικοί έχουν κάνει τη ζωή τους δύσκολη, καθώς, παρά το γεγονός ότι και οι δύο ψαρεύουν σε ελληνικά χωρικά ύδατα, οι Τούρκοι τους ζητούν να απομακρυνθούν με την ψευδή αιτιολογία ότι η θαλάσσια περιοχή τούς ανήκει.
«Εδώ παλεύουμε, αλλά δεν μπορούμε πλέον να δουλέψουμε. Μας κυνηγούν συνέχεια οι Τούρκοι. Από την πλευρά της Παναγιάς μάς κυνηγάνε συνέχεια. Εγώ σήκωνα τα δίχτυα και ήρθε ένα τούρκικο με τρία άτομα. Δύο με τα όπλα και ένας στο τιμόνι. Με σημάδευαν και φώναζαν στα τούρκικα “γκιτ” (“φύγε”) και έδειχναν την τουρκική σημαία. Και μου έλεγαν “φύγε, φύγε, εδώ είναι Τουρκία”. Εγώ τους έλεγα όχι. Ανοίχτηκα λίγο, μάζεψα γρήγορα τα δίχτυα. Σκεφτόμουν τι να κάνω. Τελικά έφυγα και έφυγαν και αυτοί. Στα 50 μέτρα από την Παναγιά. Κάνουν συνεχώς παραβιάσεις. Τον τελευταίο έναν χρόνο είναι σχεδόν κάθε μέρα στα νερά μας. Εγώ πέρασα εγκεφαλικό και είχα χάσει τη φωνή μου. Μόλις έγινα καλά, ξαναβγήκα στο μεροκάματο για να ζήσω την οικογένειά μου. Είναι δυνατόν να με σημαδεύουν Τούρκοι μέσα στη χώρα μου;», λέει ο Μακάριος Μπουγιούκας στο iefimerida.gr.
«Πριν από 7 ημέρες ανεβαίναμε από τη Χίο προς τις Οινούσσες και στη νήσο Βάτο μας έκλεισε τον δρόμο στα 300 μέτρα από την ακτή μια τουρκική ακταιωρός και δεν μας άφηνε να περάσουμε. Ειδοποιήσαμε αμέσως στον αριθμό 108 και ήρθε το ελικόπτερο του λιμενικού και ένα πλωτό σκάφος και καταφέραμε και περάσαμε. Συνεχίσαμε για ένα μίλι, πάλι εντός ελληνικών χωρικών υδάτων, και ήταν και δεύτερο σκάφος του τουρκικού λιμενικού, οπλισμένο με δύο κανόνια. Μου είπαν και εκεί να φύγω. Εγώ τους έδειχνα της σημαία και τους έλεγα εδώ είναι Ελλάδα. Αυτοί μου έδειχναν τη δική τους και μου έλεγαν “Τουρκία”. Είναι πράγματα αυτά; Απορώ τι θέλουν. Μάζεψα τα δίχτυα και έφυγα», περιγράφει ο Δημήτρης Γκαλιμανάς, και συμπληρώνει: «Στο παρελθόν αναγκάστηκα να μαζέψω τα δίχτυα μου παρουσία του ελικοπτέρου του λιμενικού. Με πλησίασαν οπλισμένοι Τούρκοι και μου είπαν να φύγω. Κάλεσα το λιμενικό. Ήρθε το ελικόπτερο. Μου φώναζαν από το μεγάφωνο οι λιμενικοί “μη φοβάσαι, καπετάνιε. Κάνε τη δουλειά σου. Εδώ είναι Ελλάδα”»…
