Διαφορετικά είναι έθιμα για την Ανάσταση αλλά και το Πάσχα σε όλη την Ελλάδα. Στην Απείρανθο της Νάξου, το έθιμο θέλει τους νέους του χωριού να ψέλνουν μαζί με τον παπά του νησιού το «Χριστός Ανέστη».
Όπως γράφει το τοπικό μέσο cyclades24.gr και το apeiranthos-naxos.blogspot.com, oι θόρυβοι από την αρχαιότητα θεωρείται ότι διώχνουν τα κακά πνεύματα. Το χαρμόσυνο χτύπημα της καμπάνας, οι φωνές των πιστών και οι κροτίδες, συναποτελούν το ηχητικό πλαίσιο του γιορτινού αυτού εθίμου.
ΚλείσιμοΟ ήχος και το φως αποτελούν τα μαγικά μέσα που σφραγίζουν την Αναστάσιμη χαρά. Στην κεντρική εξωτερική είσοδο του ναού, όπου συγκεντρώνονται οι άντρες του χωριού, κυρίως νέοι, αγκαλιάζονται σφιχτά και ψέλνουν χοροπηδώντας τον ύμνο. Απ έξω από την είσοδο αυτή, στο πλακόστρωτο, ανάβουν τα κλίματα που συγκεντρώθηκαν εκεί για να ενισχύουν με τη φωτιά τους τον αποτρεπτικό και καθαρτικό ρόλο του θείου φωτός της Ανάστασης.
Το φως αυτό μεταφέρεται από τους πιστούς στα σπίτια, όπου σχηματίζεται με τις λαμπάδες ο σταυρός στο ανώφλι (μέρος του σπιτιού γεμάτο με μαγικές δοξασίες), για να προστατεύει τους ενοίκους από κάθε τι κακό. Το καντήλι ανάβεται με το Αγιο Φως και ειδικά τα παλαιότερα χρόνια παρέμενε άσβεστο για σαράντα μέρες (δεν το άφηναν οι γυναίκες να σβήσει). Τη λαμπάδα μάλιστα τη φυλάνε «για καλό στο σπίτι».
