Ο πρώην διοικητής των ΓΝΘ «Γ. Γεννηματάς – Ο Άγιος Δημήτριος», Παύλος Παπαδόπουλος εξηγεί πως το 2011 υπήρχε και πάλι σοβαρή περίπτωση να κλείσουν τα δύο νοσοκομεία. «Μετά από μεγάλο αγώνα των εργαζομένων και ιδίως των νοσηλευτών, καταφέραμε και τα κρατήσαμε.
Οι ΜΕΘ των δύο νοσοκομείων είχαν οκτώ και έξι κρεβάτια αντίστοιχα. Από 14 που ήταν λοιπόν τα φτάσαμε σε 18 κρεβάτια. Όμως δε μπορέσαμε να τα θέσουμε σε πλήρη λειτουργία διότι δεν υπήρχαν νοσηλευτές», λέει. Ο κ. Παπαδόπουλος υπογραμμίζει πως: «ο χώρος της υγείας δεν έχει ανάγκη από περικοπές δαπανών, όταν δεν έχεις λεφτά δε μπορείς να κάνεις οικονομία. Το νοσοκομείο αν έχει έλλειψη σε υγειονομικό υλικό, ο διοικητής και η διοίκηση της ΥΠΕ είναι υποχρεωμένοι να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς».
Σύμφωνα με τον ίδιο, το 2014 το «Γεννηματάς» ξόδεψε 1.750.000 ευρώ για ανασφάλιστους και απόρους. «Ας μη ξεχνάμε ότι ο αριθμός των ανασφάλιστων ανθρώπων ολοένα και αυξάνεται, που σημαίνει ότι αυξάνονται και οι ανάγκες. Η καρδιά ενός νοσοκομείου “χτυπάει” με τους νοσηλευτές. Διαφορετικά είναι αδύνατον να λειτουργήσει. Με τα ψέματα της ηγεσίας του υπουργείου για 3.500 προσλήψεις δεν πρόκειται να γίνει κάτι. Ο “Άγιος Δημήτριος” και το “Γεννηματάς” είναι νοσοκομεία πόλης και δυστυχώς με μαθηματική ακρίβεια οδεύουν στο λουκέτο. Είναι αδύνατον ένα νοσοκομείο να λειτουργεί με το 40% του νοσηλευτικού προσωπικού, για 130.000 ασθενείς το χρόνο», τονίζει ο κ. Παπαδόπουλος.
Και συνεχίζει: «με την ιστορία που έχουν αυτά τα δύο νοσοκομεία, είναι πάρα πολύ λυπηρό να οδηγούνται στο κλείσιμο. Έχουν πάρα πολύ καλές κλινικές και φοβάμαι πως θα καταλήξουν να είναι… διατηρητέα κτήρια! Είναι κτήρια του 1890 και το 15% του προϋπολογισμού, πήγαινε στη συντήρηση, μπορεί να είναι πολυέξοδο αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να κλείσουν. Επίσης το Γεννηματάς πέρα από τις οκτώ γενικές εφημερίες, έκανε επιπλέον επτά μικρές εφημερίες για να στηρίξει για παράδειγμα το Ιπποκράτειο στην παιδιατρική. Αυτή η Αριστερά που μιλάει για τον πολίτη αλλά δεν κάνει τίποτα για αυτόν, θα πρέπει να μείνει μακριά από αυτά τα δύο νοσοκομεία», λέει χαρακτηριστικά.
Περιμένουν… μέρες για ένα κάταγμα!
Από την πλευρά του ο κ. Κετικίδης σημειώνει πως πλέον η έλλειψη σε νοσηλευτικό προσωπικό φτάνει στο 50%. Σε τεχνικό προσωπικό δε, αυτό το ποσοστό φτάνει το 60% και την ίδια στιγμή φυλλορροεί το νοσοκομείο με συνταξιοδοτήσεις και μετακινήσεις προσωπικού. «Ακόμη και τα πεντάμηνα έφυγαν ενώ 30 Σεπτεμβρίου αποχωρεί και το επικουρικό προσωπικό, αν δεν υπάρξει μέριμνα από την πλευρά της κυβέρνησης. Από εκεί και πέρα όταν μειώνεται το προσωπικό και δεν αντικαθίσταται, νομοτελειακά οδηγούμαστε στο λουκέτο. Την ίδια στιγμή όμως συνεχίζουμε να στηρίζουμε το σύστημα εφημεριών». Ο κ. Κετικίδης επισημαίνει πως η ορθοπεδική κλινική, που εφημερεύει κάθε τέσσερις μέρες, έχει τεράστια έλλειψη υλικών, με τις λίστες αναμονής να μεγαλώνουν συνεχώς. «Δεν προλαβαίνουν να μπουν τακτικά περιστατικά, διότι με το ζόρι εξυπηρετούνται τα επείγοντα. Μπορεί για παράδειγμα για ένα κάταγμα, που θεωρείται επείγον, να περάσουν μέχρι και τέσσερις μέρες μέχρι να χειρουργηθεί. Την ίδια ώρα κρατάμε κλειστά κρεβάτια σε ΜΕΘ. Με 16 νοσηλευτές σε κυκλικό ωράριο, δε μπορούν να λειτουργήσουν σωστά ούτε τα οκτώ από τα δέκα κρεβάτια. Η διευθύντρια της εντατικής, ανακοίνωσε πως αν δεν έρθει προσωπικό θα κλείσει και τρίτο κρεβάτι, διότι ειδάλλως θα είμαστε επικίνδυνοι».
Ο ίδιος τονίζει πως: «Πλέον υπάρχει συνειδητή απαξίωση του νοσοκομείου για να οδηγηθεί σε κλείσιμο. Με το υπάρχον προσωπικό, έχουμε 5.000 καταγεγραμμένα χειρουργεία και 120.000 εξεταζόμενους στα ΤΕΠ και στα εξωτερικά ιατρεία ετησίως. Από τα υπάρχοντα στοιχεία, ήδη υπάρχει αυξημένη προσέλευση ασθενών στα νοσοκομεία, αν αυτός ο αριθμός αυξηθεί κι άλλο, θα είναι αδύνατον να καλυφθούν οι ανάγκες. Όσο αυξάνεται η ζήτηση και συνεχίζεται η υποχρηματοδότηση, το σύστημα υγείας θα καταρρέει».
«Λειτουργούμε σε επίπεδα κάτω του ορίου ασφαλείας»
Ο πρώην πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στο Ιπποκράτειο, Λάζαρος Λαζούλας σημειώνει ότι η χρηματοδότηση του νοσοκομείου είναι τέτοια που δεν αρκεί για να βγάλει το Ιπποκράτειο τη χρονιά, σε ότι αφορά τα λειτουργικά του (φάρμακα, υγειονομικό υλικό και αναλώσιμα). «Δε μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί σωστά το νοσοκομείο, υπό τόσο μεγάλη πίεση. Όταν υπάρχει μία νοσηλεύτρια στη βάρδια για 50 ασθενείς και η κάθε κλινική χρωστάει από 150 ρεπό στο προσωπικό, τις μισές άδεις ακόμη από το 2015, καταλαβαίνεται ότι λειτουργούμε σε επίπεδα κάτω από το όριο ασφαλείας. Το λάθος είναι πάρα πολύ πιθανό να συμβεί, μετά από τέτοια υπερένταση και υπερκόπωση. Κινδυνεύουν πλέον ανθρώπινες ζωές.
Υπάρχουν σημαντικές ελλείψεις σε βασικά αναλώσιμα, από γάντια και σύριγγες μέχρι σεντόνια! Οδεύουμε σε ολικό μπλακ άουτ», λέει. Και συνεχίζει: «η έλευση ανασφάλιστων, προσφύγων και μεταναστών στα νοσοκομεία, σημαίνει ένα επιπλέον κόστος. Όταν οι προϋπολογισμοί είναι κάτω του ορίου για να βγει η χρονιά και επιβαρύνονται τα νοσοκομεία από ένα τόσο μεγάλο όγκο ανασφάλιστου πληθυσμού για φάρμακα, περίθαλψη και εργαστηριακές εξετάσεις, αντιλαμβάνεστε πως το πρόβλημα είναι τεράστιο. Όλοι πλέον προστρέχουν στα δημόσια νοσοκομεία διότι δεν υπάρχουν χρήματα για να πάνε στον ιδιώτη. Η κατάσταση μέρα με τη μέρα θα επιδεινώνεται, θα φτάσουμε στο σημείο να πληρώνουν οι ασθενείς τα υλικά ή θα λιμνάζουν οι άρρωστοι μέσα στις κλινικές περιμένοντας για μέρες μέχρι να εξεταστούν».
«Για τους υπόλοιπους έχει ο Θεός…»
Στα επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου Παπαγεωργίου, δεν υπάρχουν βασικά εργαλεία για να παράσχουν οι γιατροί την υποτυπώδη πρωτοβάθμια επείγουσα νοσηλεία, σύμφωνα με τον πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων, Λάμπρο Δερμεντζόγλου. «Σταδιακά θα προχωρήσουμε σε νέα συρρίκνωση δομών- όπως έγινε πριν από δύο τρία χρόνια και δημιουργήθηκε ένα χάος στον υγειονομικό ιστό της Θεσσαλονίκης- και θα καταλήξουμε σε ένα υποτυπώδες δημόσιο σύστημα υγείας, όπου οι έχοντες θα καταφεύγουν στις ιδιωτικές δομές υγείας και για τους υπόλοιπους έχει ο Θεός… με όλη τη σημασία της έννοιας». Ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του ΑΧΕΠΑ, Χαράλαμπος Κοροξένος, περιγράφει πως η κατάσταση πλέον είναι τραγική. «Είναι πλαστή εικόνα ότι τα νοσοκομεία λειτουργούν κανονικά και αποδείχτηκε από το γεγονός ότι οι ίδιοι οι ασθενείς αναγκάζονται να πληρώσουν για τα υλικά, «βαφτίζοντας» τα ως δωρεές. Αυτό σημαίνει ότι οι εταιρίες δεν πληρώνονται και έτσι δεν προμηθεύουν τα νοσοκομεία. Οι ασθενείς τελικά καλούνται να πληρώσουν και από τα ταμεία τους ως ασφαλισμένοι αλλά και απευθείας στο νοσοκομεία αν θέλουν να χειρουργηθούν. Η έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού είναι τεράστια, σε τραυματιοφορείς έχουμε έλλειψη που φτάνει στο 70%. Πως θα λειτουργήσει το νοσοκομείο όταν δε μπορεί να μεταφερθεί ο ασθενείς με το καρότσι ή το φορείο. Στο σημείο που έχουμε βρεθεί δε μπορούμε να εξυπηρετήσουμε πλέον ούτε τους ασφαλισμένους, που είναι η μειοψηφία. Πόσο μάλλον τους ανασφάλιστους που το ποσοστό τους αυξάνεται ραγδαία. Όταν το ΑΧΕΠΑ χρειάζεται 80.000.000 για να λειτουργεί με ασφάλεια και παίρνει 22.000.000 τα οποία εξαντλούνται στο πρώτο πεντάμηνο, καταλαβαίνετε ότι δε λειτουργεί τίποτα αν δεν πληρώσει ο ιδιώτης. Είναι βέβαιο πως θα κινδυνέψουν ανθρώπινες ζωές», καταλήγει.
