Μεταγραφές από αντίπαλα κόμματα που δημιούργησαν θόρυβο.
Τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη τον γνωρίζετε; Φιλολογικό το ερώτημα. Προφανώς και τον γνωρίζετε. Τον Κυριάκο Πιερρακάκη; Σίγουρα ναι. Όπως γνωρίζετε φυσικά τον Γιώργο Φλωρίδη, τον Ακη Σκέρτσο, τον Γιώργο Γεραπετρίτη, τη Λίνα Μενδώνη.
Όλοι τους πρωτοκλασάτα στελέχη στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Άλλοι ως εκλεγμένοι βουλευτές και άλλοι ως εξωκοινουβουλευτικές επιλογές. Κοινός τόπος όλων των παραπάνω; Ότι δεν προέρχονται από την «πολιτική μήτρα» της Νέας Δημοκρατίας. Κάποιοι μάλιστα εξ’ αυτών όπως για παράδειγμα ο νυν Υπουργός Προστασίας του Πολίτη (Χρυσοχοϊδης) και ο νυν Υπουργός Δικαιοσύνης (Φλωρίδης) ήταν και επιφανή στελέχη στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, είτε με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη, είτε τον Γιώργο Παπανδρέου.
Πάμε παρακάτω… Τον Σπύρο Καρανικόλα τον ξέρετε; Την Ελευθερία Φτακλάκη; Τον Απόστολο Σπυρόπουλο; Δύσκολο. Εκτός αν είστε φίλοι ή συγγενείς των παραπάνω. Κι όμως κι αυτοί έκαναν την ίδια πορεία πριν από μερικούς μήνες. Από το ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία. Κι αυτοί έβγαλαν την κλασική φωτογραφία – χειραψία με τον πρωθυπουργό μέσα από το γραφείο του στο Μέγαρο Μαξίμου.
Όμως δεν… φτούρησαν. Όσοι βρήκαν θέση στα ψηφοδέλτια των προηγούμενων εθνικών εκλογών μάλλον… δεν βρήκαν την ψήφο τους, οπότε δεν μάθαμε και πολλά περισσότερα για το πολιτικό τους μέλλον.
Όλα τα παραπάνω γράφονται με αφορμή τον (όχι και ιδιαίτερο…) θόρυβο που προκάλεσε μια ακόμη «μεταγραφή», αυτής της Ευης Χριστοφιλοπούλου. Μια κίνηση αναμενόμενη, αφού εδώ και… χρόνια η 68χρονη πρώην Υπουργός είχε «αλλάξει στρατόπεδο». Στην εποχή των social media και της φωτογραφίας τέτοιες κινήσεις μοιάζουν… φαντεζί και όλοι θεωρούν ότι πρόκειται για «μεταγραφές αεροδρομίου» που λέμε και στον αθλητισμό.
Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κάνει… πάρτι στο συγκεκριμένο θέμα με την εισχώρησή του στον χώρο του Κέντρου, όμως η επικοινωνιακή… καταιγίδα είναι αυτή που κάνει την διαφορά. Γιατί επί της ουσίας δεν πρόκειται για κάτι καινούριο. Κρατάει χρόνια αυτή η «κολόνια» των πολιτικών μεταγραφών και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις με πολύ πιο «βαριά ονόματα» από τα σημερινά.
Η διαφορά είναι πως τότε γινόταν γνωστές μόνο από τις εφημερίδες κι αργότερα από τηλεόραση και ραδιόφωνα. Δεν υπήρχαν facebook, twitter, instagram, δεν υπήρχαν τα σχόλια για να γίνει… ντόρος. Είτε με θετικό, είτε με αρνητικό αντίκτυπο.
Ο υπουργός Μίκης Θεοδωράκης
Δεν υπάρχει όχι μόνο Ελληνίδα και Έλληνας, αλλά ούτε καν… πέτρα σε αυτόν τον τόπο που να μην ξέρει τον Μίκη Θεοδωράκη. Υπήρξε η… ίδια η Ελλάδα.
Υπήρξε εμβληματικό πρόσωπο της Αριστεράς στη χώρα μας. Βουλευτής και της ΕΔΑ και του ΚΚΕ! Κι όμως στην πολιτική του πορεία βρέθηκε και στα έδρανα της Νέας Δημοκρατίας και υπήρξε υπουργός σε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Φαντάζεστε τον θόρυβο που θα είχε σήμερα μια τέτοια εξέλιξη, στην εποχή των social media;
Ο Γιάννης Μπούτος και ο Διονύσης Λιβανός υπήρξαν «βαριά ονόματα» στον… δεξιό χώρο. Ο πρώτος διεκδίκησε και την προεδρία της ΝΔ, το 1984, χωρίς επιτυχία. Αμφότεροι έγιναν ευρωβουλευτές (ο δεύτερος και Υπουργός) στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
Φαντάζεστε τον θόρυβο που θα είχε σήμερα μια τέτοια εξέλιξη, στην εποχή των social media;
Την ίδια εποχή που το κραταιό τότε Κίνημα έκανε και διεύρυνση από τα Αριστερά με προσωπικότητες του χώρου όπως ο Μανώλης Γλέζος, αλλά και «πρωτοκαπετάνιος» του ΕΛΑΣ Μάρκος Βαφειάδης. Βάλτε και αυτά ονόματα στη… ζυγαριά και επίσης φανταστείτε τι θα είχε συμβεί στις «μέρες μας» με αυτές τις… μεταγραφικές κινήσεις.
Ο Κώστας Σημίτης έκανε βουλευτή και Υπουργό του τον Βασίλη Κοντογιαννόπουλο. Για να μην google-αρετε όσοι δεν γνωρίζετε ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος ήταν εκ των βασικών υπουργών του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και μάλιστα ήταν ο Υπουργός Παιδείας στις μεγαλύτερες μαθητικές κινητοποιήσεις που έγιναν στη Ελλάδα (Νοέμβριος του 1990) και είχαν ως τραγική κατάληξη τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα.
Οι δύο «σκληροί φιλελεύθεροι της ΝΔ»
Λίγα χρόνια αργότερα, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου πήρε το… δαχτυλίδι της διαδοχής και έγινε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, βλέποντας την κυβερνητική φθορά που υπήρξε έκανε τη δική του προσπάθεια διεύρυνσης.
Μάλιστα και από τα αριστερά και από τα δεξιά. Κι αν οι προσεγγίσεις σε Μαρία Δαμανάκη και Μίμη Ανδρουλάκη έμοιαζαν… εύπεπτες στο εκλογικό σώμα, αυτές του Στέφανου Μάνου και του Ανδρέα Ανδριανόπουλου ήταν ένα πραγματικό σοκ για την εποχή. 20 χρόνια πριν, το 2004, δύο «σκληροί φιλελεύθεροι της ΝΔ» θα γίνονταν βουλευτές (επικρατείας) ενός σοσιαλιστικού κόμματος… Τα σχόλια περιττά! Μάλιστα ο κ. Μάνος στην δήλωση του μετά το προσκλητήριο ΓΑΠ είχε τονίσει: «Είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε στην πρόσκληση του Γιώργου Παπανδρέου να συμμετάσχουμε στην προσπάθεια να αλλάξει η Ελλάδα, να προετοιμαστεί για τον δύσκολο ανταγωνιστικό, αλλά και γεμάτο ευκαιρίες κόσμο που έρχεται. Για πρώτη φορά διαφαίνεται η ελπίδα να σπάσει ο διαχωρισμός αριστεράς και δεξιάς και να δημιουργηθεί κάτι καινούργιο». Αν αλλάξετε μόνο το όνομα, η συγκεκριμένη παράγραφος σας θυμίζει τίποτα 20 χρόνια μετά; Φυσικά και σας θυμίζει…
Από τον ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ της εξουσίας
Φτάνοντας προς τις μέρες μας και ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα έκανε τις δικές του μεταγραφικές κινήσεις. Από ένα ΠΑΣΟΚ που είχε πάρει τον δρόμο της φθοράς, ο πρώην Πρωθυπουργός… διάβασε τον δρόμο που θα οδηγούσε ένα κόμμα του 3% προς την εξουσία.
Πρώην Υπουργοί και Γραμματείς του Κινήματος βρέθηκαν στα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ. Μακρά η λίστα με πιο χαρακτηριστικά τα ονόματα των Ραγκούση, Ξενογιαννακοπούλου, Κουρουμπλή, Μωραϊτη, Κοτσακάς, Τζάκρη, Μπόλαρη. Στις τελευταίες εκλογές (χωρίς επιτυχία πάντως…) είδαμε με την… αριστερή σημαία ανά χείρας ακόμη και τον Ευάγγελο Αντώναρο. Δεξί χέρι και κυβερνητικό εκπρόσωπο του Κώστα Καραμανλή!
Προφανώς, και υπάρχουν ακόμη πολλές, πολλές άλλες περιπτώσεις. Και άλλα ονόματα και σε άλλες δεκαετίες, πριν τη μεταπολίτευση.
Με τις ευρωεκλογές να πλησιάζουν και την ονοματολογία να έχει φουντώσει, ακόμη περισσότερα πρόσωπα που τα γνωρίσαμε με… άλλες φανέλες ίσως τους δούμε προς άγρα ψήφων με άλλες. Πρόχειρα η επικαιρότητα και τα σενάρια κάνουν λόγο για τον Πύρρο Δήμα και τον Γιώργο Κύρτσο.
Είπαμε. Πολιτικές μεταγραφές πάντα γίνονταν και πάντα θα γίνονται. Είτε αφορούν «βαριά ονόματα», είτε πρόσωπα χωρίς… ειδικό βάρος. Απλά πλέον ζούμε στην εποχή της εικόνας, των media και όλα αυτά ίσως αποκτούν μεγαλύτερη σημασία από την πραγματική τους!
reader.gr
