Το να χάνει μια γυναίκα το παιδί της πριν καν καταφέρει να το γνωρίσει είναι ένα από τα ισχυρότερα πλήγματα που μπορεί να υποστεί.
Το σώμα της αλλά και η ψυχή της έχει προετοιμαστεί για να αναλάβει τον σημαντικότερο ρόλο της ζωής της και ξαφνικά αυτό που περίμενε με αγωνία, της στερείται. Όσες γυναίκες έχουν βιώσει την αποβολή ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να την ξεπεράσουν.
Οι δύο φίλες ανυπομονούσαν να γεννήσουν τα παιδιά τους και ονειρεύονταν ότι θα γίνουν κι εκείνοι «κολλητοί», θα παίζουν και θα πηγαίνουν μαζί στις κούνιες. Όμως, στην εικοστή εβδομάδα της κύησης, η εγκυμοσύνη της Sarah Rieke άρχισε να παρουσιάζει επιπλοκές, με αποτέλεσμα να χάσει το παιδί της.
Τότε, η Sarah, αντί να απομονωθεί, αποφάσισε να δωρίσει το μητρικό της γάλα στην φίλη της για να ταΐσει τη νεογέννητη κόρη της. «Θυμάμαι ακόμα τη μέρα που η Sarah με ρώτησε αν θέλω να μου δώσει το γάλα της για την κόρη μου. Η έκφρασή της, το σώμα της μου έδειχναν ότι το σκεφτόταν καιρό και ότι χρειάστηκε πολύ θάρρος για να το κάνει. Θυμάμαι ότι εκείνη την ώρα ένιωσα το βάρος της θλίψης της αλλά και την βαθιά γενναιοδωρία της.»
Τέτοιου είδους πράξεις, που μπορεί να φαίνονται απλές, στην πραγματικότητα είναι και οι πιο σημαντικές. Το μεγαλείο της ψυχής αυτής της γυναίκας είναι και πρέπει να είναι παράδειγμα για όλους μας!
