Είναι μια διασταύρωση των Αρκτικών λευκών αρκούδων με τις αρκούδες γκρίζλι. Πρόκειται για υβρίδιο που πλέον εμφανίζεται σε όλο και πιο πολλές περιοχές της Αλάσκας και του Δυτικού Καναδά.
Την περασμένη εβδομάδα, μια εμφανισιακά παράξενη αρκούδα πυροβολήθηκε θανάσιμα από έναν κυνηγό στο Νουβανούτ (Nunavut), μια απομακρυσμένη περιοχή γύρω από το Χάντσον Μπέι (Hudson Bay) στον Καναδά. Το κεφάλι της ήταν μεγάλο, σαν των αρκούδων γκρίζλι, αλλά το τρίχωμά της λευκό. Προς το παρόν δεν έχει γίνει γενετικός έλεγχος, αλλά οι ερευνητές φαίνεται να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως πρόκειται για ακόμη ένα υβρίδιο.
Τα επιστημονικά εγχειρίδια λένε πως τα δύο είδη, υποτίθεται ότι δεν πρέπει να κατοικούν στο ίδιο περιβάλλον. Οι πολικές αρκούδες είναι θαλάσσια θηλαστικά ενώ οι γκρίζλι όχι.
Αλλά καθώς η Αρκτική θερμαίνεται λόγω της κλιματικής αλλαγής, ο θαλάσσιος πάγος συρρικνώνεται και η τούνδρα επεκτείνεται, οι ανόμοιοι πληθυσμοί των αρκούδων συναντώνται, οι αρκούδες ζευγαρώνουν και σύμφωνα με την Washington Post, δημιουργείται ένα νέο είδος, με την ικανότητα να αναπαράγεται.
Αυτό ονομάζεται ευέλικτη επιλογή συντρόφου. Οι αρκούδες επιλέγουν να ζευγαρώσουν με τους καλύτερους δυνατούς συντρόφους από το να μη ζευγαρώσουν καθόλου και αυτό γιατί μοιράζονται κοντινά εδάφη και επειδή είναι απόγονοι ενός κοινού προγόνου.
Οι διασταυρώσεις που βρέθηκαν στην Αλάσκα και τον Καναδά δεν είναι γενετικές ανωμαλίες. Οι επιστήμονες έχουν βρει το υβρίδιο σε νησιά στη νοτιοανατολική Αλάσκα, όπου αρκούδες που έμοιαζαν να ανήκουν στο είδος των γκρίζλι, είχαν και DNA πολικής αρκούδας. Αυτό αποδεικνύει πως η σποραδική διασταύρωση των αρκούδων είναι ένα φαινόμενο που είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες, αναφέρει ο Στίβεν Άμστρουπ (Steven Amstrup) επικεφαλής επιστήμονας στο Polar Bears International.
Ο Άμστρουπ μελετάει τις αρκούδες στην Αρκτική από το 1970 και έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να διαδοθεί ότι η αρκούδα είναι είδος υπό εξαφάνιση την προηγούμενη δεκαετία. Εκείνος και μερικοί ακόμη ειδικοί χαρακτηρίζουν αυτή τη νέα σχέση ως πιο επωφελή για τις γκρίζλι από ότι για τις πολικές αρκούδες. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχουν περισσότερες γκρίζλι από πολικές αρκούδες και επειδή το δικό τους έδαφος επεκτείνεται, ενώ των πολικών αρκούδων συρρικνώνεται λόγω του λιώσιμου των πάγων.
Όλα τα υβρίδια που έχουν αναλυθεί είχαν γκρίζλι πατέρες. Αυτό προκύπτει επειδή τα γκρίζλι αρσενικά περιφέρονται για να “καταλάβουν” νέο έδαφος και έρχονται σε επαφή με δεκτικές θηλυκές πολικές αρκούδες. Οι θηλυκές γκρίζλι τείνουν να μην απομακρύνονται πολύ από την περιοχή τους, ενώ οι αρσενικές πολικές αρκούδες συνήθως δεν εισβάλλουν στο περιβάλλον των γκρίζλι.
Οι πολικές αρκούδες χρειάζονται τον πάγο, καθώς εκεί βρίσκονται οι φώκιες και οι θαλάσσιοι ελέφαντες που τρώνε. Δεν πέφτουν σε χειμερία νάρκη, και δεν ταξιδεύουν νότια της τούνδρας. Οι γκρίζλι, ιστορικά, σπανίως τολμούν να πάνε στα βόρεια δάση. Το μόνιμο στρώμα του πάγου είναι πολύ κρύο για εκείνες και βυθίζονται στο χιόνι εύκολα. (Σε αντίθεση με τις πολικές αρκούδες που έχουν πόδια που λειτουργούν ως χιονοπέδιλα).
Τα υβρίδια είναι «μέρος της ομαλής εξελικτικής διαδικασίας», δήλωσε ο Άντριου Ντερόσερ (Andrew Derocher), καθηγητής βιολογικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα. Αν, όμως, ο πάγος εξαφανιστεί «δεν θα έχουμε γκρίζλι η πολικές αρκούδες σε αυτή την περιοχή. Εάν γυρίσετε το ρολόι μπροστά μερικές δεκαετίες ή ακόμη και έναν αιώνα, πιθανότατα να μην υπάρχουν καν αρκούδες».
