Η κρίση στα ενδότερα της ρωσικής ελίτ σοβούσε εδώ και καιρό με αφορμή την εισβολή στην Ουκρανία και τις διαφορετικές προσωπικές στρατηγικές των μελών της – αλλά η αλήθεια είναι ότι οι πάντες στη Δύση αντιλαμβάνονταν τις συχνές – πυκνές δηλώσεις του αρχηγού των μισθοφόρων της Wagner ως κινήσεις στην κατεύθυνση μίας διαπραγμάτευσης με τον Πούτιν, είτε για να προσπεράσει την καθιερωμένη ιεραρχία του υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας, είτε απλώς για να πάρει ακόμα περισσότερα χρήματα για την παρουσία του στο ουκρανικό μέτωπο.
Τις τελευταίες ώρες γίνεται σαφές ότι όλες οι επικριτικές δηλώσεις του Πριγκόζιν δεν ήταν παρά μία προπαρασκευή για αυτό που συμβαίνει από το βράδυ της Παρασκευής: παρότι η κατάσταση παραμένει πολύ συγκεκριμένη, είναι δεδομένο ότι δυνάμεις της Wagner κατευθύνονται προς τη Μόσχα συναντώντας – σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά – σχεδόν αποκλειστικά αεροπορική αντίδραση από την «επίσημη» ρωσική στρατιωτική μηχανή.
Δεν είναι μία εξέγερση, δεν είναι μία διαμαρτυρία. Για τα μέτρα της Δύσης είναι μία απόπειρα πραξικοπήματος με την χρήση βαριά οπλισμένων στρατιωτικών δυνάμεων, σε μία χώρα που διαθέτει 5.500 πυρηνικές κεφαλές. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά για ολόκληρο τον πλανήτη – όχι μόνον για τους Ρώσους και τους Ουκρανούς – και η αγωνία είναι έκδηλη.
- Advertisement -
Στο πλαίσιο αυτό, η δήλωση του αρχηγού της Wagner ότι δεν επιχειρεί παραξικόπημα, αλλά «πορεία δικαιοσύνης» , όπως και ότι ο μισός ρωσικός στρατός είναι έτοιμος να ενωθεί με τους μισθοφόρους εναντίον του Πούτιν, μπορεί να είναι μία μεγάλη αλήθεια, όπως μπορεί να είναι και μία κακοστημένη προπαγάνδα. Αν ωστόσο είναι αλήθεια – έστω και σε κάποιο βαθμό – τότε ουδείς μπορεί να προδιαγράψει τις εξελίξεις.
-Advertisement-
Με το διάγγελμά του, ο πρόεδρος Πούτιν έδειξε για πρώτη φορά – πίσω από το αυστηρό προσωπείο και την προαναγγελία σκληρής τιμωρίας του «προδότη» Πριγκόζιν – ότι δεν νιώθει να έχει τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης. Είναι μία αίσθηση που ασφαλώς προστίθεται στις πληροφορίες που φτάνουν στα διεθνή μέσα ενημέρωσης και μιλούν για προπαρασκευή από την πλευρά των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων για καταστροφή γεφυρών στους οδικούς άξονες που οδηγούν από το Ροστόφ προς τη Μόσχα – μία απόσταση όσο το Αθήνα – Θεσσαλονίκη.
Θα φτάσει η Wagner στη Μόσχα; Θα εξελιχθεί η ανταρσία Πριγκόζιν σε έναν εμφύλιο πόλεμο; Θα υπάρξει μία γρήγορη «συνεννόηση» ανάμεσα στις δύο πλευρές; Θα καταλήξει ο Πούτιν να κάνει έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων στο εσωτερικό της Ρωσίας – από την στιγμή που οι Τσετσένοι του Καντίροφ δήλωσαν ότι είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις της Wagner; Και ποια θα είναι η στάση της Εθνικής Φρουράς της Ρωσίας; Πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στο ουκρανικό μέτωπο, που «αδειάζει» από ρωσικές δυνάμεις;
Κανείς δεν μπορεί σε αυτή τη φάση να γνωρίζει τι θα συμβεί. Το βέβαιο είναι ότι η Ρωσία μπαίνει σε μία τεράστια εσωτερική κρίση, από την οποία σε κάθε περίπτωση θα βγει αποδυναμωμένη, όπως κι αν εξελιχθεί η εξέγερση των μισθοφόρων.
«Δεν είχα την παραμικρή ψευδαίσθηση ότι το λογότυπο του μετρό της Θεσσαλονίκης θα τύχαινε ομόθυμης αποδοχής. Κατ’ αρχάς γιατί αυτό θα ήταν αδύνατον να συμβεί...
