Απεβίωσε σήμερα, η πιο αυθεντική φωνή της Δωρίδας, της Ρούμελης, η Ελένη Λιάπη Αναδιώτη σε ηλικία 99 ετών!!
Γεννήθηκε στον Κονιάκο στις 28 Απριλίου 1924. Ήταν το 7ο από τα 8 παιδιά του Βαγγέλη και της Ζωής Λιάπη.
Από μικρή , ξεχώρισε για την φωνή της! Τραγουδούσε στις γιορτές και τα πανηγύρια του χωριού της και εκεί την άκουσε ο Ανδρέας Xαρμαλιάς απ’ την Γρανίτσα (ο οποίος έπαιζε κλαρίνο). Την οδήγησε στην ΕΙΡ (τότε) στο Ζάππειο όπου υπό την διεύθυνση της σεβάσμιας προσωπικότητας του Σίμωνα Καρά το 1942, μεσούσης της κατοχής, έκανε την πρώτη της δοκιμαστική ηχογράφηση!
Ο Χαρμαλιάς ακολούθως την οδήγησε στην τότε Odeon – Parlophone (την σημερινή εταιρεία δίσκων MINOS-EMI) και το παρθενικό της τραγούδι “Για μιά Λιδωρικιώτισσα” , έγινε τεράστια επιτυχία
Αυτό έγινε το 1947 όταν ο συνθέτης Λάζαρος Ρουβάς έμαθε ότι κατάγεται από το Λιδωρίκι και έγραψε αυτό το τραγούδι που για εμάς τους καταγόμενους από την περιοχή είναι το -τρόπον τινά – ύμνος παραδοσιακό τραγούδι.
Ακολούθησαν πολλά πανέμορφα τραγούδια, μεγάλες διαχρονικές επιτυχίες όπως “Αυτού ψηλά πού πας στη φτέρη” , “Βλαχοθανάσης” , “Χωριατοπούλες λυγερές” , “Πάνω στην ράχη τ’Αηλιά” , “Συχνολαλούνε τα πουλιά” και πάρα πολλά άλλα!
Παντρεύτηκε τον Δημήτρη Αναδιώτη από την Τολοφώνα και από το 1980 κατοικούσε στην Νέα Σμύρνη. Απέκτησε την Μαίρη και το Νίκο και είχε την ευλογία να δει παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα.
Πραγματικά, γνήσια δημοτική φωνή, με τεράστια προσφορά στο γνήσιο παραδοσιακό ύφος στα τραγούδια της Ρούμελης αλλά και της Ελλάδας γενικότερα.
Το αντίο των γυναικών του χωριού της
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΗ ΜΟΥ