Μπορεί να ξαναζωντανέψει ένας γερασμένος τόπος; Μέχρι πού θα πήγαινες για να νιώσεις ελεύθερος; Η εκπομπή «365 στιγμές» με τη Σοφία Παπαϊωάννου που προβάλλεται από το ΕΡΤNEWS τη Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου στις 23:00 και στις 23:45 στην ΕΡΤ1, βρέθηκε στα ιστορικά χωριά των Αγράφων.
Πρόκειται για την περιοχή με τον πιο γερασμένο πληθυσμό σε ολόκληρη την Ευρώπη και γνώρισε τους τολμηρούς κατοίκους τους, που αγωνίζονται να ξαναδώσουν ζωή στον τόπο. Νέοι άνθρωποι που εγκατέλειψαν τις ανέσεις της πόλης και έχτισαν τη ζωή τους από το μηδέν σε μια απομονωμένη και δύσβατη περιοχή, βιώνοντας, όπως μας λένε, ένα μοναδικό αίσθημα ελευθερίας.
Η Βασιλική Κοϊμτζίδου μια νεαρή κοπέλα που μένει σε ένα χωριό δώδεκα κατοίκων. Ο Χρήστος, που άφησε την Αθήνα για να γίνει βοσκός. Ο Κώστας, που μετακόμισε με την οικογένειά του σε έναν εγκαταλελειμμένο οικισμό χωρίς ρεύμα και δρόμο. Όλοι τους μιλούν για τις δυσκολίες της απόφασής τους, αλλά και για το όραμά τους για τον τόπο.
Στην εκπομπή, ο δήμαρχος Αγράφων, μιλά για τη σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα πρωτοβουλία, να συντάξουν μαζί με άλλους δύο δημάρχους γειτονικών δήμων, ένα σχέδιο για να σώσουν τα Άγραφα από την ερήμωση.
Δείτε το επεισόδιο της εκπομπής «365 Στιγμές»
https://www.ertflix.gr/series/ser.219821-365-stigmes#.Y6FuYcdWqkg.link
To αφιέρωμα του LamiaNow στην “Αμαζόνα των Αγράφων”
Tην γνωρίσαμε στις αρχές του 2022 και μας μάγεψε με την αγάπη της για τη φύση, τον εναλλακτικό τρόπο ζωής και το ελεύθερο πνεύμα της. Συστήθηκε στους αναγνώστες του LamiaNow και ταυτόχρονα σύστησε τα ορεινά Αγραφα στο κοινό. Η Βασιλική Κοϊμτζίδου σήμερα, όχι μόνο συνεχίζει να ζει τη ζωή που ονειρεύτηκε στις πανέμορφες βουνοκορφές αλλά ετοιμάζεται να φέρει στη ζωή το νεότερο …Αγραφάκι. Το νέο μέλος έρχεται σαν το πιο όμορφο δώρο για την ίδια αλλά και για την “γηρασμένη” περιοχή των Αγράφων.
Είναι η πρώτη φορά που θα ακουστεί το κλάμα ενός νεογέννητου στην περιοχή μετά από…25 χρόνια!. Και το πρώτο του χαμόγελο, θα είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα της αναγέννησης στο απομακρυσμένο χωριό!
Οι Αμαζόνες ζουν και σήμερα. Κάπου ανάμεσα μας. Και μία από αυτές, τριγυρνά στις βουνοκορφές των Αγράφων, γράφοντας τους δικούς της μύθους. Δημιουργώντας τους δικούς της θρύλους.
Η Βασιλική Κοϊμτζίδου είναι μόλις 30 χρονών, μα είναι σαν να έχει ζήσει χίλιες ζωές ενός ανθρώπου της πόλης. Είναι συλλέκτης εμπειριών, σε βουνά, σε δάση, σε λίμνες, σε βράχια, σε χωριά. Σε ένα γρήγορο «πέρασμα» από τη σελίδα της, θα τη δεις να απολαμβάνει τα αστέρια από τα 2000 υψόμετρο, να σκαρφαλώνει στις βουνοπλαγιές, να κολυμπά σε καταρράκτες, να διασχίζει λίμνες, να τεντώνει το βέλος στο τόξο της, να τρέχει με το άλογο της, να μαζεύει άγρια φρούτα του δάσους, να απολαμβάνει τα χάδια του σκύλου της ή… των τσιτάχ της Ναμίμπια!
«Δεν θέλει πολλά για να είναι ευτυχισμένος ο άνθρωπος… μια τρύπα στο χιόνι, μια αγκαλιά και ατελείωτα αστέρια. ‘Αλλη μια χρονιά με βρίσκει εδώ στα βουνά με την καλύτερη παρέα. Κλείνω τα 30 και νιώθω μόνο ευγνωμοσύνη και απέραντη χαρά. Εύχομαι σε όλους φέτος να είναι μια δημιουργική χρονιά με άπειρη εξέλιξη. Να μην συμβιβαστείτε με τίποτα λιγότερο από αυτό που σας αξίζει, να αφήσετε στην άκρη τα πρέπει της κοινωνίας, των άλλων και να κάνετε αυτό που πραγματικά ποθεί η ψυχούλα σας!!!! Δεν υπάρχει κάτι ποιο όμορφο από το να είσαι εκεί που θέλεις με αυτούς που αγαπάς και να κάνεις αυτό που λέει η καρδιά σου!!» λέει η ίδια κλείνοντας σε λίγες φράσεις το νόημα της ζωής της. Ή μάλλον, το νόημα της ζωής!
Από τη Γερμανία ως τις βουνοκορφές των Αγράφων!
Η Βασιλική Κοϊμτζίδου, συστήνεται στο LamiaNow. “Eίμαι συνοδός βουνού, εμψυχωτής υπαίθριων δραστηριοτήτων, οδηγός καγιάκ, φροντιστής αλόγων και διασώστρια στον Ερυθρό Σταυρό. Η σύνδεση με τη φύση έχει πολλά ψυχικά, σωματικά και πνευματικά οφέλη. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισα συνειδητά το 2020 να μείνω μόνιμα στο Πετρίλο, στα βουνά των Αγράφων, και να ασχοληθώ με τις υπαίθριες δραστηριότητες.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γερμανία, σε ηλικία 11 ετών μετακόμισα σε ένα μικρό χωριό της βόρειας Ελλάδας, στον Πετεινό. Αυτό μου έδωσε νωρίς την ευκαιρία να αντιληφθώ τη διαφορά στη ποιότητα ζωής από τη πόλη στο χωριό και κοντά στη φύση. Από μικρή ηλικία είχα μεγάλη αγάπη για τα ζώα και τη φύση.
Ο Νέστος είναι το πρώτο μέρος όπου ξεκίνησα καγιάκ το 2014 και έχει ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου. Έπειτα ασχολήθηκα και με άλλες δραστηριότητες αναψυχής όπως πεζοπορία, τοξοβολία, ιππασία και αναρρίχηση.
Αυτό που αγαπώ περισσότερο στη δουλειά μου είναι η ομαδικότητα, η επικοινωνία, να μεταδίδω τη θετική μου ενέργεια και να μοιράζομαι τον ενθουσιασμό μου
Τον ελεύθερο μου χρόνο τον περνάω με τα ζώα μου, τον μπαξέ και εξερευνώντας τη φύση. Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου είναι τα ταξίδια και ο εθελοντισμός.
Το 2019 δημιούργησα το γραφείο μου, τη Finix Adventures που δραστηριοποιείται στα βουνά τον Αγράφων και στο νησί της Θάσου. Προσφέρουμε πεζοπορία, αλπικό καγιάκ, τοξοβολία, ιππασία για παιδιά, αστρικές ξεναγήσεις, άστρο-κάμπινγκ και ξεναγήσεις 4×4.
Όταν είμαι έξω, όποιος κι αν είναι ο καιρός είμαι χαρούμενη. Η επιστροφή στη φύση δίνει την απάντηση σε πολλά από τα προβλήματα της ζωής. Με εξιτάρει που μέσω της δουλειάς μου έχω την ευκαιρία να ενθαρρύνω τους ανθρώπους να αποκτήσουν νέες εμπειρίες, να διευρύνουν τους ορίζοντές τους, να πυροδοτήσω το πάθος τους για υπαίθριες δραστηριότητες και να τους βοηθήσω να τις απολαύσουν πάνω απ’ όλα με ασφάλεια.
Στηρίζω τη ζωή στα ορεινά χωριά, προσπαθώ να κρατήσω ζωντανό το χωριό μου και να εμπνεύσω κι άλλα νέα άτομα να επιστρέψουν.
Οι ρυθμοί στην κοινωνία που ζούμε είναι τρελοί με πολύ πίεση και άγχος, τα Άγραφα είναι το βασίλειο της απομόνωσης, το κατάλληλο μέρος για να ηρεμήσει η ψυχή και να χαθεί το μάτι σε μια θάλασσα από επιβλητικά βουνά, ατελείωτα ελατόδαση και δρυόδαση με ψηλά απότομα φαράγγια και ποτάμια να συμπληρώνουν το τοπίο.
Σας περιμένω με μεγάλη χαρά να εξερευνήσουμε μαζί το μαγικό αυτό τοπίο, να γευτούμε παραδοσιακά φαγητά και να μοιραστώ μαζί σας ιστορίες από τη ζωή στο χωριό και τις αναβάσεις στα βουνά.”
Τα Άγραφα μέσα από τα μάτια της Βασιλικής
“Κάθε βουνό έχει τη δική του ενέργεια και έχει κάτι να σου δώσει. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το σεβαστείς, να περάσεις χρόνο σε αυτό, να το νιώσεις με όλες σου τις αισθήσεις, να το αφουγκραστείς και να το αγαπήσεις. Δύσκολα βρίσκεις κάτι αγνό και ατόφιο στις μέρες μας…. αυτό το έχω βρει εδώ στα βουνά και για αυτό δεν τα αποχωρίζομαι και τα νιώθω κομμάτι του εαυτού μου”.
“Όποιος δεν έχει ανέβει έστω και μια από τις κορυφές των Αγράφων δεν έχει ιδέα τι πάει να πει να βλέπεις τα Ιμαλάια σε Ελληνικό έδαφος. Ατέλειωτα βουνά απλώνονται στην ραχοκοκαλιά της Πίνδου η οποία ηλικιακά είναι μεγαλύτερη από ότι τα Ιμαλάια.”
“Το στενάχωρο είναι θέλουν να βιάσουν όλες αυτές τις κορυφές και τις πλαγιές στο όνομα της ανάπτυξης που μόνο ανάπτυξη δεν είναι, αλλά καταστροφή. Οι ανεμογεννήτριες δεν έχουν θέση σε κανένα βουνό. Τα βουνά οφείλουμε να τα παραδώσουμε όπως τα βρήκαμε, ατόφια και ζωντανά!”
“Όταν πάω στο βουνό, κλείνω τα σόσιαλ από επιλογή, είμαι αραχτή σκέφτομαι τα δικά μου. Πέφτει το σύστημα, οι περισσότεροι έχουν τρελαθεί. Γυρνάω την άλλη μέρα, κάθομαι με τον βοσκό για καφεδάκι, κάθε ιστορία του και ένα μάθημα για μας…. ανοίγω τα σόσιαλ και όλοι μιλάνε για κάτι όλη μέρα και εγώ γελάω που δεν έχω πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει. Δοκιμάστε μια μέρα τη βδομάδα να κάνετε αποχή, μιλήστε μόνο στον εαυτό σας, κάντε μια ενδοσκόπηση, δείτε τα οφέλη και νομίζω θα το καθιερώσετε από μόνοι σας.”
“Έχω παλέψει για αυτά που έχω κερδίσει στη ζωή. Έχω παλέψει και για να κρατηθώ στη ζωή όπου εν τέλει τα κατάφερα μετά από ένα σοβαρό τροχαίο. Κανένας δεν μου χάρισε λεφτά, ούτε ζητούσα από τους γονείς μου για να ταξιδέψω. Έκανα 4 δουλειές, πολλά βράδια δεν κοιμόμουν γιατί ήμουν διπλοβάρδια για να μαζέψω χρήματα να πάω στην άλλη άκρη του κόσμου, πάντα με low cost, με προσφορές να μένω κατά κύριο λόγο σε hostel και καταφύγια. Η ζωή μου στο χωριό στο βουνό δεν έτυχε, η δουλειά που έχω επιλέξει να κάνω, η επιχείρηση που έχω, οι άνθρωποι οι καλοί που έχω γύρω μου δεν έτυχαν. Σαν άνθρωπος άρπαξα κάποιες ευκαιρίες που είδα έγκαιρα και άλλες τις δημιούργησα. Θυσίασα πράγματα για να έχω κάποια άλλα που είχαν μεγαλύτερη αξία για μένα”.
Η ζωή στο ορεινό Πετρίλο
“Εδώ είναι ένας τόπος που ερωτεύτηκα και αποφάσισα να εγκατασταθώ μόνιμα. Εδώ, έφτιαξα τον παράδεισο μου” λέει η Βασιλική και περιγράφει στιγμές από τη ζωή της στο χωριό.
“Είμαι με τη Ξανθή 72 χρονών, έχουμε χόρτα από την αυλή και το ρέμα λίγο πιο κάτω, ψωμί ζυμωτό από τα χέρια της, τυρί φτιαγμένο αγνό από τα κατσίκια της, και ελιές σπιτικές που έστειλε μια φίλη. Ένα από τα πιο ωραία τραπέζια που μου έχουν κάνει ποτέ!! Απολαμβάνω και με τις 5 αισθήσεις μου το φαγητό και αυτό που το απογειώνει είναι οι ιστορίες από τα παλιά, πολλές από βιώματα που ούτε να φανταστούμε δε μπορούμε, μα και γνώσεις και συμβουλές που δεν θα βρεις σε βιβλίο γραμμένες. Θα κάνω μπαξέ και φέτος αλλά στο βουνό με διαφορετικό κλίμα, υψόμετρο, χώμα κλπ. Έχω κάποιες γνώσεις από την περσινή εμπειρία μου με τον μπαξέ μου αλλά τώρα συμπληρώνω άλλες τόσες. Μαθαίνω μυστικά για το φύτεμα των φασολιών, της γιαγιάς Ασήμως που συγχωρέθηκε το 2008 σε ηλικία 86 χρόνων ( πρόλαβε και τα έμαθε στη Ξανθή που ήταν τότε 59 και σήμερα τα μαθαίνω κι εγώ σε ηλικία 30 ετών) ο ανεκτίμητος θησαυρός που έχουμε σήμερα είναι αυτή η τρίτη ηλικία, όταν φύγουν κι αυτοί οι άνθρωποι από τη ζωή ο κόσμος θα είναι πολύ φτωχός!!! Φέτος θα κάνω τον μπαξέ εκεί που τον έφτιαχνε η γιαγιά Ασήμω και θα βάλω φασόλια προς τιμήν της, κι ας μη τη γνώρισα ποτέ… “
Ευτυχία μου είναι η χαρά ζωγραφισμένη στα μάτια των παιδιών
Ο πιο σημαντικός λόγος που αγαπώ τη δουλειά μου είναι τα παιδιά. Η παιδική ηλικία είναι η περίοδος του ονείρου, της ανακάλυψης, της δημιουργικότητας και της διασκέδασης. Σε ένα ευχάριστο περιβάλλον, όπως τη φύση με τις υπαίθριες δραστηριότητες αποκτούν δεξιότητες, αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Μαθαίνουν να χαμογελούν και να αγαπάνε τη ζωή. Εγώ είμαι απλά το μέσο σύνδεσης τους και η ευτυχία-χαρά όταν είναι ζωγραφισμένη στα προσωπάκια τους μου δίνει πληρότητα, εξηγεί η Βασιλική Κοϊμτζίδου περιγράφοντας και μια ξεχωριστή εμπειρία της στο βουνό με ένα τρίχρονο παιδάκι.
“Μια μικρή δυσκολία στην ανάβαση υπήρξε, όπως και λίγο γκρίνια πριν φτάσουμε στην κορυφή, όμως αυτά είναι πολύ ασήμαντα μπροστά στα ερεθίσματα που πήρε. Στο μαντρί που αφήσαμε τα οχήματα είδαμε αγελάδες και μοσχαράκια, όσο ανεβαίναμε συναντήσαμε άλλα έντομα και ζουζούνια, είδαμε προϊστορικά φυτά όπως οι φτέρες, άγριες τριανταφυλλιές, τσάι του βουνού ξερό, μια θάλασσα από βουνά, τον ήλιο να δύει με την ζώνη της Αφροδίτης. Φτάνοντας στην κορυφή είπα στον Αντρέα να ακουμπήσει πρώτος με το χεράκι του το κολονάκι στο υψηλότερο σημείο και ότι τα κατάφερε. Είναι σημαντικό να εμψυχώνουμε τα παιδιά, να τα κάνουμε να πιστέψουν στον εαυτό τους. Στήσαμε τα αντίσκηνα για την οικογένεια και εγώ κλασσικά Bivouac. Το βράδυ απολαύσαμε την πανσέληνο τρώγοντας ριζότο με λαχανικά. Το πρωί ατενίσαμε μια απίθανη ανατολή, φάγαμε πρωινό βγάλαμε φωτογραφίες μαζέψαμε και επιστρέψαμε.
Μπορεί ο Ανδρέας σε αυτή την ηλικία να μην έχει πλήρη ενσυναίσθηση του τι κάνει, όμως οι εικόνες και οι μυρωδιές θα μείνουν στο υποσυνείδητο του, θα καλλιεργηθούν σιγά σιγά και όταν μεγαλώσει είμαι βέβαιη ότι θα αγαπάει τα βουνά με ανιδιοτέλεια και θα τα προστατεύει. Νιώθω πολύ τυχερή και ευγνώμων που έχω βάλει κι εγώ το λιθαράκι μου σε αυτό. Η καλύτερη μου είναι τα παιδιά και θαυμάζω πολύ οικογένειες σαν αυτές. Το μοίρασμα των εμπειριών μου στο βουνό μου δίνει ευτυχία, με όσο πιο μικρούς, τόσο ποιο μεγάλη.”
Η συναρπαστική ζωή της ασυμβίβαστης Βασιλικής δεν χωράει σε ένα άρθρο. Κάθε μέρα της κοντά στη φύση και τους ανθρώπους της είναι ένα κεφάλαιο βιβλίου. Και κάθε γραμμή αυτού του βιβλίου μια νέα έμπνευση, μια νέα εμπειρία, μια νέα αφορμή να δούμε τη ζωή αλλιώς…Πιο απλά αλλά τόσο μαγικά!
