Η υπόθεση του Κατάρ-gate που διερευνά η βελγική δικαιοσύνη δεν είναι ένα σκάνδαλο που πλήττει μόνο την Εύα Καϊλή και όποιους άλλους εμπλέκονται.
Ασφαλώς θίγει άμεσα την Ελληνίδα ευρωβουλευτή η οποία ήταν και μία από τους 14 αντιπροέδρους του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και μάλιστα εκλεγμένη σε καλή σειρά. Κάτι που σημαίνει ότι είχε την εκτίμηση των συναδέλφων της, πέρα από την Ευρωπαϊκή ομάδα των σοσιαλιστών πού άνηκε μέχρι πρότινος (πριν διαγραφεί).
Αν λοιπόν ήταν μόνο η Εύα το πρόβλημα και όποιοι άλλοι εμπλεκόμενοι ευρωβουλευτές, μετά τις διαγραφές από τα κόμματα τους και τις αποβολές από τα όργανα που συμμετείχαν θα ασχολούνταν μαζί τους μόνο οι Βέλγοι εισαγγελείς.
Αντίθετα το θέμα παραμένει ψηλά στην ατζέντα σε όλη την Ευρώπη και προκαλεί σοβαρές αναταράξεις. Γιατί αυτό από τη φύση του είναι ένα θέμα που θίγει τον πυρήνα της λειτουργίας των ευρωπαϊκών οργάνων.
Αλήθεια πόσο εύκολο θα είναι από δω και πέρα να υποστηρίζει κάποιος μία άποψη σε οποιαδήποτε θεσμό της ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς να ακούγονται φωνές, έστω και ως λάσπη στον ανεμιστήρα για το κίνητρο του;
Και για να το πάω ακόμα παραπέρα. Ποιος θα τολμήσει να εκφράσει άποψη, η οποία να είναι αντίθετη στην πλειοψηφία, χωρίς να έχει στο μυαλό του ότι μπορεί να κατηγορηθεί ότι τα πήρε;
Αντιλαμβάνεστε νομίζω, ότι από δω και πέρα τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου ίδια. Είναι σίγουρο ότι η δυσκινησία στη λήψη των αποφάσεων θα μεγαλώσει όπως και η καχυποψία εντός των τειχών των Βρυξελλών.
Για όλους εμάς, που οι αποφάσεις που λαμβάνονται στα ευρωπαϊκά όργανα επηρεάζουν τη ζωή μας αυτά δεν είναι καθόλου καλά νέα.
Γιατί και εμείς πλέον θα σκεφτόμαστε, ότι οι όποιες αποφάσεις δεν ήταν αποτέλεσμα αντικειμενικής επεξεργασίας αλλά μίλησαν πάλι κάποιες βαλίτσες. Μύλος και να δούμε πού θα βγάλει το πράγμα.
Σε ότι αφορά την Ελληνική πραγματικότητα, η γκρίζα διαφήμιση για τις μάρκες των τσαντών που περιείχαν χρήματα προφανώς και δεν μας αφορά.
Όπως επίσης και η συζήτηση για δούρειους ίππους. Γιατί εδώ από ότι φαίνεται για γίδα μιλάμε. Και μάλιστα στην πλάτη.
Καλησπέρα σας
