Και ποιος δεν μεράκλωσε στην χθεσινή συναυλία που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Πάρκου με αφορμή την φωταγώγηση του Χριστουγεννιάτικου δέντρου της Λαμίας.
Ο Γιώργος Τσαλίκης τα έσπασε και άναψε φωτιά στο κέφι, με εκατοντάδες μικρούς και μεγάλους Λαμιώτες, να τραγουδούν και να χορεύουν ασταμάτητα. Και ύστερα ήρθε η στιγμή του “λαικού” προγράμματος με εκείνα τα τραγούδια που μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά του Έλληνα. Εκείνα τα τραγούδια που μιλούν για έρωτες και μίση, για πάθη και για…λάθη. Για βαριά σεκλέτια.
Ένα τέτοιο τραγούδι, μίλησε στην ψυχή του δημάρχου Λαμιέων Θύμιου Καραϊσκου (δεν πέρασε άλλωστε και λίγα την εβδομάδα που πέρασε (ισολογισμός, αρνητικές και λευκές ψήφοι, δηλώσεις πυρ ομαδόν ακόμη και από στελέχη του συνδυασμού του), και άφησε την ψυχή του να ξεχειλίσει, με περήφανες ζεϊμπέκικες στροφές.
Η επιλογή του τραγουδιού, εκτός από χειροκροτήματα, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε και συζητήσεις. Ήταν…σικ να προσκαλείς τον Τσαλίκη χορεύοντας….Ρέμο; Ηταν καλλιτεχνικώς ορθό, να χορεύεται ένα ξεκάθαρο “χασάπικο” ως ζεϊμπέκικο; Και κυρίως, τι ήθελε να πει ο ποιητής με τους στίχους που επέλεξε να εκφράσει τα εσώψυχα του, ο κατά τα άλλα άψογος χορευτής;
Οι στίχοι που προκάλεσαν….συζητήσεις.
“Και με μένανε θυμώνω
που έκρυψα καλά τον πόνο
και σε άφησα να φύγεις
από τη ζωή μου έτσι απλά…”
Mε 20.000 Ευρώ πληρωμένη ορχήστρα καλοπερνάνε.
Δεν με ενδιαφέρει η γνώμη σου «περήφανε» ψηφοφόρε
Και γιατί νιώθεις την ανάγκη να μας το πεις;
Σε ποιον να δωσει πονο?.Κανενας δεν ασχολειται
Εσύ μόλις ασχολήθηκες πάντως.
Δώσε πονο θυμιο