Τα τρία σημαντικά γεγονότα στην εβδομάδα που μας πέρασε που σηματοδοτούν μια σημαντική στροφή στο κλίμα που επικρατεί στη νοτιοανατολική Μεσόγειο – Προβληματισμός για τη στάση των ΗΠΑ
Δεν αποτελεί μυστικό ότι η συμφωνία Λιβάνου – Ισραήλ επετεύχθη έπειτα από αμερικανική παρέμβαση. Αυτό παραδέχθηκαν τόσο αξιωματούχοι των δυο χωρών όσο και ο ίδιος ο Αμερικανός Πρόεδρος με ανάρτησή του στο Twitter. Είναι άλλωστε γνωστό εδώ και καιρό πως οι ΗΠΑ επιδιώκουν μια συνολική διευθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην περιοχή ώστε να ξεκινήσει σχετικά άμεσα (μέσα στην επόμενη πενταετία) η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη λεκάνη της Μεσογείου ώστε μέρος αυτών να βοηθήσει στην απεξάρτηση της Ευρώπης από το φυσικό αέριο. Δεν είναι επίσης μυστικό ότι ο Χουλουσί Ακάρ, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, διατηρεί σημαντικές επαφές με τις ΗΠΑ. Και όπως επισημαίνουν γνώστες του διπλωματικού παρασκηνίου στο Reader η αμερικανική παρέμβαση υπήρξε σημαντική ώστε να επιδιωχθεί η συνάντηση Ακάρ – Παναγιωτόπουλου στο ΝΑΤΟ.
Τι απαντά η Αθήνα
Όπως εξήγησε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, μιλώντας την Παρασκευή σε κοινοβουλευτικούς συντάκτες, αυτό που ο ίδιος μετέφερε στην τουρκική πλευρά ήταν πως «όσο υπάρχει απειλή εδαφικής κυριαρχίας, αυτό καθιστά ατελέσφορη κάθε προσπάθεια επικοινωνίας», ζητώντας στην ουσία από τον κ. Ακάρ να σταματήσουν οι επιθετικές δηλώσεις από την απέναντι πλευρά ώστε να μπορέσουν να ξεκινήσουν συζητήσεις σε τεχνικά κλιμάκια, όπως τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης αλλά και οι Διερευνητικές Eπαφές ή οι πολιτικές διαβουλεύσεις μεταξύ των δυο χωρών. Στο Μέγαρο Μαξίμου υπάρχει πρόθεση επανέναρξης των συζητήσεων – άλλωστε το «Μητσοτάκης γιοκ» που εκστόμισε ο Τούρκος Πρόεδρος δεν έγινε ποτέ αποδεκτό ως θέσφατο από την ελληνική πλευρά – όμως υπάρχει συνειδητοποίηση πως η ανθελληνική ρητορική εγγράφεται πλέον στην προεκλογική ατζέντα της γειτονικής χώρας.
Προβληματισμός για τις ΗΠΑ
Στην Αθήνα υπάρχει ταυτόχρονα συνειδητοποίηση πως το αμερικανικό βαθύ κράτος δεν θέλει να «χάσει» την Τουρκία από σύμμαχο, σε μια εποχή που ο χάρτης της μεταψυχροπολεμικής Ευρώπης αναδιαμορφώνεται. Η Αγκυρα φαίνεται πως αυτό το γνωρίζει και πως το εκμεταλλεύεται. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αρέσκεται να φλερτάρει με τον Πούτιν, όντας ο μόνος νατοϊκός ηγέτης που τον έχει συναντήσει τρεις φορές τους τελευταίους τέσσερις μήνες, επιδιώκοντας να κινείται – με ποδοσφαιρικούς όρους – πάντα στα όρια της γραμμής του… οφσάιντ. Οι ΗΠΑ γνωρίζουν τη γεωπολιτική σημασία της Άγκυρας και παρά το ότι η Ελλάδα έχει κερδίσει πόντους στον ανταγωνισμό, εξασφαλίζοντας την αναβάθμιση μιας σειράς σημαντικών στρατιωτικών υποδομών, δεν φαίνεται να επιθυμούν να αφήσουν την Τουρκία στην αγκαλιά της Ρωσίας.
Στασιμότητα στο Κυπριακό
Ρόλο στην εξίσωση της νοτιοανατολικής Μεσογείου παίζει και η μεταβλητή του Κυπριακού που εξακολουθεί να παραμένει παγωμένο στις συνομιλίες του Κράν Μοντανά το 2017. Ενόψει προεδρικών εκλογών στη νήσο δεν καταγράφεται κάποια κινητικότητα, ενώ βαθύς γνώστης του θέματος έλεγε μέσα στην εβδομάδα – όπου όλοι οι υποψήφιοι των μεγάλων κομμάτων έκαναν ένα πέρασμα από την Αθήνα – πως η πληθυσμιακή αναλογία στα κατεχόμενα έχει πλήρως ανατραπεί που σημαίνει ότι μεταβάλλονται και οι πολιτικές προτιμήσεις των Τουρκοκυπρίων που απομακρύνονται από την προοπτική της επανένωσης του νησιού.
Πληροφορίες από τις ΗΠΑ αναφέρουν πως υπάρχει η προοπτική μιας κίνησης Ερντογάν για ένα δήθεν «δημοψήφισμα» προσάρτησης των κατεχομένων στην Τουρκία, στα πρότυπα των αντίστοιχων που έκανε η Ρωσία σε περιοχές του Ντονμπάς στην Ουκρανία. Σε μια τέτοια περίπτωση βέβαια, ο Ερντογάν θα ερχόταν αντιμέτωπος με την οργή της Δύσης και θα έβαζε ταφόπλακα σε μια σειρά από προσπάθειες επαναπροσέγγισης με Ευρώπη και Αμερική.
reader.gr
