Λαμία: Ρομά έβγαλε στιλέτο σε παιδιά – “Εσείς τι θα κάνατε αν απειλούνταν το δικό σας”;

Ζώντας στη Λαμία, μαθαίνεις σιγά σιγά να ζεις «παρέα» και με την εγκληματικότητα των ρομά. Μαθαίνεις να έχεις και στην πλάτη μάτια. Μαθαίνεις να περπατάς υποψιασμένος ότι κάτι μπορεί να σου συμβεί. Πόσο βαθύ και πόσο άλυτο είναι τελικά το θέμα της παραβατικότητας τους και ποιοι ευθύνονται για αυτό; Ποιοι δεν θέλουν ή ποιοι δεν μπορούν (δεν προσδοκούμε να το λύσουν) έστω να το μετριάσουν; Το κράτος; Οι νόμοι; Οι τοπικές αρχές;

-Advertisement-

Πριν καταθέσω δημόσια το τελευταίο περιστατικό –ένα από τα πολλά που συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά στην πολύπαθη οδό Μακροπούλου- θα ήθελα να καταστήσω σαφές πως σαν άτομο και σαν οικογένεια αυτής της πόλης, δεν διακατεχόμαστε από κανένα αίσθημα ξενοφοβίας και ρατσιστικών στερεοτύπων. Στεκόμαστε και αντιμετωπίζουμε με σεβασμό απέναντι στον κάθε άνθρωπο από όποιο χρώμα και φυλή, χώρα και αν προέρχεται. Στο δια ταύτα. Δύο νεαρά αγόρια επιστρέφουν από τη βόλτα τους στο σπίτι, περπατώντας στην οδό Μακροπούλου. Η ώρα είναι λίγο μετά τις 21.00. Νεαρός ρομά, περίπου 20 με 22 χρονών, ψηλός λεπτός με μαύρα ρούχα και κουκούλα, πετάγεται πίσω από έναν κάδο απορριμμάτων. Αρχίζει να ουρλιάζει «μπες μέσα, μπες μέσα» σε μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας που κάθονταν στο μπαλκόνι της.

Έντρομη η γυναίκα μπήκε στο σπίτι. Ο ίδιος, βγάζει στιλέτο και κατευθύνεται προς τους νεαρούς. «Εκπαιδευμένα» τα παιδιά, που δυστυχώς δεν ήταν η πρώτη φορά που έρχονταν αντιμέτωπα με παραβατικούς ρομά, αντιδρούν, κάνοντας ο ένας ότι επίσης βγάζει κάτι από την τσέπη του, ενώ ο δεύτερος ότι τηλεφωνεί στην αστυνομία, φωνάζοντας ταυτόχρονα με την προσδοκία ότι θα ακουστούν από γείτονες που συνηθίζουν να βρίσκονται στα μπαλκόνια τους εκείνη την ώρα.

Ευτυχώς το κόλπο έπιασε, ο ρομά ξανακρύφτηκε καλού κακού και οι νεαροί βγάζοντας κυριολεκτικά φτερά στα πόδια τους κατάφεραν να φτάσουν σώοι και αβλαβείς ως το σπίτι. Τα ίδια –και άλλα πολλά παιδιά – έχουν ζήσει ήδη πολλά περιστατικά από την ηλικία των 12 – 13 ετών και για όσα χρόνια επέστρεφαν από τα γειτονικά σχολεία στα σπίτια τους, όταν παρέες ρομά, περίμεναν να ανοίξει, ή να σχολάσει το γυμνάσιο στήνοντας καρτέρι για να τους αποσπάσουν από το χαρτζιλίκι μέχρι το κρουασάν και την τυρόπιτα. Είχε ενημερωθεί μάλιστα μετά τη σωρεία περιστατικών και ο τότε αστυνομικός διευθυντής. Το ερώτημα «ως πότε θα φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε στους δρόμους» είναι ρητορικό. Όμως ως γονέας ζητώ δημόσια την συμβουλή των «αρμοδίων».

Ζητώ δημοσίως από την Αστυνομία, τον Δήμαρχο και όποιον άλλο αρμόδιο μία ξεκάθαρη απάντηση. Τι πρέπει να πω – εγώ και κάθε γονέας στη θέση μου- στα παιδιά μας; • Μην βγαίνεις παιδί μου, οι δρόμοι της πόλης δυστυχώς είναι επικίνδυνοι • Πάρε και εσύ παιδί μου ένα στιλέτο και αν σου ξανασυμβεί, ας νικήσει ο καλύτερος • Εμείς παιδί μου είμαστε νομοταγείς άνθρωποι που σεβόμαστε τους άλλους. Αν προλάβεις τρέξε.

Αλλιώς ο Θεός βοηθός

Υ.Γ. 1 Ευχαριστώ την ιστοσελίδα σας για την φιλοξενία και τους τοπικούς υπεύθυνους για την απάντηση που (δεν) θα μου δώσουν…

Υ.Γ2 Τι γίνεται άραγε με εκείνο το έργο της κατασκευής του νέου ευπρεπούς καταυλισμού των Ρομά στην Καμηλόβρυση που εμφάνιζαν σαν σωτήρια λύση τόσο η προηγούμενη όσο και η νυν Δημοτική Αρχή; Ελπίζω μόνο ως δημότης, και επειδή πλησιάζουν ξανά εκλογές, να μην ξανα ακούσω τις ίδιες υποσχέσεις στα επόμενα προεκλογικά φυλλάδια.

Όχι δεν θα βρέχει…