Λαμία: Πλήθος κόσμου η εκδήλωση του ΚΚΕ για τα 80 χρόνια από την ίδρυση του ΕΛΑΣ (βίντεο – φωτό)

Πλήθος κόσμου πραγματοποιήθηκε στη Λαμία η εκδήλωση του ΚΚΕ για τα 80 χρόνια από την ίδρυση του ΕΛΑΣ

-Advertisement-

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ διοργάνωσε εκδήλωση στη Λαμία. για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από την ίδρυση του ΕΛΑΣ, την Κυριακή 27/2/2022.

Παρών στις εκδηλώσεις και ο Γ.Γ. του ΚΚΕ κ. Δημήτρης Κουτσούμπας ο οποίος μίλησε στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας μπροστά σε πλήθος κόσμου που βρίσκονταν μέσα και έξω από τον χώρο.

Παρών στην εκδήλωση του ΚΚΕ και ο οικοδεσπότης, δήμαρχος Λαμιέων, Θύμιος Καραϊσκος.

Στην συνέχεια πραγματοποιήθηκε συναυλία από το μουσικό συγκρότημα “Ρωμιοσύνη”   και τη συμμετοχή του Παντελή Θαλασσινού, σε επιμέλεια του Τεό Λαζάρου.

Σημειώνεται ότι στην Λαμία κατέφθασαν πολλά λεωφορεία με μέλη του ΚΚΕ.

Με την κατάθεση στεφάνων στο άγαλμα του Άρη Βελουχιώτη, όπου έφθασε η μαζική   πορεία των μελών του ΚΚΕ  μέσα από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, ολοκληρώθηκε η εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ στην πόλη, προς τιμήν των 80 χρόνων του ΕΛΑΣ.

Στο άγαλμα έγινε κατάθεση στεφάνων από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα εκ μέρους της ΚΕ του Κόμματος και τον Σωκράτη Μπουντόλο εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ.

Στο τέλος της εκδήλωσης κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των αγωνιστών του ΕΛΑΣ που έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά.

Με πληροφορίες 902.gr

Η ομιλία του Δημήτρη Κουτσουμπα

«Φίλες και Φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Από δω από τη Λαμία, απ’ αυτή τη μεγάλη γιορτή για τα 80 χρόνια από την ίδρυση του ΕΛΑΣ, βροντοφωνάζουμε:

Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο! Να σταματήσει η οποιαδήποτε εμπλοκή της Ελλάδας! Να κλείσουν τώρα οι βάσεις! Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα για το λαό μας, αυτές τις ώρες που ηχούν οι σειρήνες του πολέμου και είναι σε εξέλιξη η επέμβαση και εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Οι σειρήνες του πολέμου ηχούν για δεύτερη φορά σε ευρωπαϊκό έδαφος, 30 χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την ανατροπή του σοσιαλισμού. Μάταια οι λαοί αναζητούν τον “ειρηνικό” και “ασφαλή” κόσμο που τους έταξαν τότε!

Αυτό που υπάρχει είναι η μόνιμη ανασφάλεια, η φτώχεια και οι πόλεμοι. Και η Ευρώπη μετράει πλέον δύο πολέμους, μετά τη Γιουγκοσλαβία και τις ηρωικές σελίδες που έγραψε και ο λαός μας με την πάλη του, ξεφτιλίζοντας τα κοράκια του ΝΑΤΟ που τους έστελνε, αντί για το μέτωπο, στη λαχαναγορά της Θεσσαλονίκης.

Η πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία, είναι το αποτέλεσμα της όξυνσης των ανταγωνισμών ανάμεσα σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Έχει επίκεντρο τις σφαίρες επιρροής, τα μερίδια των αγορών, τις πρώτες ύλες, τα ενεργειακά σχέδια και τους δρόμους μεταφοράς. Ανταγωνισμοί που δεν μπορούν πια να επιλυθούν με διπλωματικά – πολιτικά μέσα κι εύθραυστους συμβιβασμούς. Από τη μία πλευρά οι ΗΠΑ- ΝΑΤΟ – ΕΕ, που εγκαθίδρυσαν και στηρίζουν την αντιδραστική κυβέρνηση – μαριονέτα του Κιέβου, τους παραστρατιωτικούς μηχανισμούς και τις φασιστικές ομάδες της Ουκρανίας. ΗΠΑ- ΝΑΤΟ χρόνια τώρα προωθούν τις θέσεις τους επεκτείνοντας το ΝΑΤΟ, με στόχο την στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας. Από την άλλη πλευρά είναι η σημερινή Ρωσία, που προωθεί τα δικά της σχέδια καπιταλιστικής ενοποίησης εδαφών και χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Ο πόλεμος, σύντροφοι και φίλοι, αποτελεί τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλα βίαια μέσα. Είναι απόδειξη ότι ο πόλεμος, ο θάνατος και η καταστροφή που προκαλεί, ξεπηδά αναπόφευκτα μέσα από τον καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι οι λαοί της Ρωσίας και της Ουκρανίας ζούσαν για πολλές δεκαετίες αδελφωμένοι, προόδευαν ειρηνικά στις συνθήκες του σοσιαλισμού. Αυτό – όσο αντικομμουνιστικό δηλητήριο κι αν χύσουν τα διάφορα πρακτορεία – δεν μπορούν να το διαγράψουν από τη μνήμη των λαών. Η πραγματική ιστορία και η αλήθεια της δε διαγράφεται. Αντίθετα, κάθε μέρα που περνάει, όλο και περισσότερο αποδεικνύεται ότι η διέξοδος βρίσκεται μόνο στη σύγκρουση με το άδικο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τη φτώχεια και τον πόλεμο. Αυτό τον άλλο δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν αυτοί οι λαοί, όλοι οι λαοί, σήμερα.

Και η Ελλάδα δεν είναι αθώα του εγκλήματος! Συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με στόχο τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της ελληνικής άρχουσας τάξης, δηλαδή τη συμμετοχή της στο πλιάτσικο και την αναδιανομή της “πίτας”, που γίνεται με νέα εγκλήματα σε βάρος των λαών.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις που πέρασαν, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, η μία μετά την άλλη, έχουν στηρίξει τις αποφάσεις και τα σχέδια του ΝΑΤΟ για τη διεύρυνσή του, για την περικύκλωση της Ρωσίας, για τα σχέδιά του σε βάρος των λαών. Αυτοί δρομολόγησαν την εγκατάσταση νέων αμερικανοΝΑΤΟϊκών βάσεων στη χώρα, όπως αυτή της Αλεξανδρούπολης που έχει μετατραπεί σε κόμβο μεταφοράς και προώθησης στρατιωτικών δυνάμεων προς την Ανατολική Ευρώπη.

Έτσι, η χώρα μας γίνεται “θύτης” άλλων λαών, όμως ταυτόχρονα μπορεί να γίνει και εύκολο “θύμα”. Η Ελλάδα κινδυνεύει κι όχι οι ΗΠΑ που βρίσκονται στην άλλη άκρη του κόσμου.

Η Ελλάδα και ο λαός μας είναι που μπορούν να γίνουν στόχος αντιποίνων, όπως ήδη έχει προειδοποιήσει η Ρωσία για την Αλεξανδρούπολη και τις άλλες στρατιωτικές βάσεις.

Η Ελλάδα και ο λαός μας πληρώνει βαρύ οικονομικό φόρο με την ακρίβεια, την αύξηση της τιμής των καυσίμων, την ενεργειακή φτώχεια, τους εξοπλισμούς.

Η Ελλάδα και ο λαός της θα την πληρώσει, αφού εκτός των άλλων, έχει ανοίξει και η όρεξη της Τουρκίας με τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της στο Αιγαίο για αναθεώρηση συνόρων και συμφωνιών, καθώς και στο Κυπριακό.

Η απάντηση από τη σκοπιά των συμφερόντων του λαού μας και της χώρας μας βρίσκεται στην χάραξη αυτοτελούς – αυτόνομης γραμμής, μακριά από όλα τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Μπροστά στο νέο έγκλημα η καθαρή απάντηση είναι μόνο μία: Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Οι λαοί είναι οι μόνοι κυρίαρχοι να χαράξουν την πορεία τους, να επιλέξουν το δρόμο τους, μακριά από τα ιδιοτελή συμφέροντα των αστικών τάξεων και των κυβερνήσεων που τις υπηρετούν και είναι οι μόνες υπεύθυνες γι’ αυτό το σφαγείο που μας οδηγούν. Εδώ και τώρα να σταματήσει η εμπλοκή της Ελλάδας.

Να κλείσουν αμέσως όλες οι βάσεις στη χώρα μας. Δυναμώνουμε την πάλη για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο μας.

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Μαχητές και Μαχήτριες του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, απόγονοί τους, νέοι ναι νέες,

Εδώ στη Λαμία της ανταρτομάνας Ρούμελης, την πόλη του Άρη Βελουχιώτη και του Τάκη Φίτσιου, τιμάμε τα 80 χρόνια του ΕΛΑΣ. Εδώ, στη καρδιά της Ρούμελης που ο ΕΛΑΣ γιγαντώθηκε και έκανε τα πρώτα ρωμαλέα βήματά του, στη Ρούμελη που γνώρισε τους θεσμούς της Ελεύθερης Ελλάδας.

Από την πείρα του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού, σφυρηλατήθηκε μια ολόκληρη γενιά κομμουνιστών αγωνιστών, που πρωτοστάτησε σε μια δεκαετία ένοπλης πάλης, γνώρισε πολλές και σκληρές διώξεις, νίκες και πίκρες, μα έμαθε να μην παραδίνεται στον αντίπαλο, όσο ισχυρός κι αν είναι. Δεκάδες χιλιάδες ήταν οι αγωνιστές που βρέθηκαν σε φυλακές και εξορίες, στην πολιτική προσφυγιά.

Ο αγώνας του ΕΛΑΣ απέδειξε πως όταν ο λαός αποφασίσει, μπορεί να νικήσει! Γι αυτό και το παράδειγμα του ΕΛΑΣ, όπως και του ΔΣΕ, για άλλους αποτελεί πηγή έμπνευσης και άλλους τους τρομοκρατεί και γίνεται πηγή συκοφαντίας. Για τη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων του μόχθου, των παραγωγών του πλούτου, αποτελεί πηγή έμπνευσης, ενώ για τους κηφήνες που ζουν από τη δουλειά των πολλών, είναι πηγή ανησυχίας.

Η πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, η θαρραλέα, η ανυποχώρητη στάση τους, έδωσε έμπνευση και διέξοδο στην εργατική τάξη, στον ελληνικό λαό στα πιο βαθιά σκοτάδια της κατοχής.

Ο ΕΛΑΣ, δημιούργημα του ΚΚΕ, υπήρξε η μεγαλύτερη αντάρτικη δύναμη μετά τους σοβιετικούς και τους γιουγκοσλάβους παρτιζάνους. Είμαστε πολύ περήφανοι για αυτό.

Είμαστε περήφανοι, γιατί ο ΕΛΑΣ υπήρξε η μεγαλύτερη ένοπλη μαζική αντιστασιακή οργάνωση, που τον Οκτώβρη του 1944 απελευθέρωσε τη χώρα από τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα.

Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. Το τονίζουμε αυτό, γιατί σήμερα διάφοροι, πολιτικοί και φυσικοί απόγονοι των συνεργατών των ναζί, θρασύδειλοι φασίστες νεοναζιστές, μα και άλλοι καλοθελητές, ρίχνουν λάσπη, αμολάνε ψέματα και συκοφαντίες.

Η δράση του ΕΛΑΣ αγκαλιάστηκε και στηρίχτηκε από τον ελληνικό λαό, που έδωσε τα καλύτερα παιδιά του στις γραμμές του. Υμνήθηκε από λογοτέχνες και ποιητές, ενέπνευσε το έργο ζωγράφων και φωτογράφων της αντίστασης.

Ο Άγγελος Σικελιανός έγραψε:

“Κι απάνω στα βουνά, κι απάνω στις κορφές τους,

φωτάει με μιας Ανάσταση ξεσπάει αχός μεγάλος.

Η Ελλάδα σέρνει το χορό, ψηλά με τους αντάρτες

– χιλιάδες δίπλες ο χορός, χιλιάδες τα τραπέζια –

Κι είν’ οι νεκροί στα ξέγναντα πρωτοπανηγυριώτες.”

Η πρώτη μαγιά του ΕΛΑΣ συγκροτήθηκε από κομμουνιστές ατσαλωμένους στις σκληρές ταξικές αναμετρήσεις του Μεσοπολέμου, στις οποίες είχαν κατακτήσει την αναγνώριση και την αποδοχή των εργατικών λαϊκών δυνάμεων. Στηρίχτηκε από τον εργαζόμενο λαό, ο οποίος τον στήριξε με όλα τα μέσα, προσφέροντάς οπλισμό και τροφή, πληροφορίες και κρυψώνες.

Αυτός ο λαός στελέχωσε τις στρατιωτικές μονάδες, αυτός του επέτρεψε να αναπληρώνει τις απώλειες στο πεδίο της μάχης, αλλά και να μαζικοποιείται με γοργούς ρυθμούς.

Αυτός ήταν ο λόγος που ο ΕΛΑΣ τις παραμονές της απελευθέρωσης έφτασε να αριθμεί 77.000 τακτικούς και 50.000 εφέδρους μαχητές.

Φίλες και φίλοι,

Η δημιουργία του ΕΛΑΣ ήταν η πιο σημαντική κατάκτηση του εργατικού-λαϊκού κινήματος στα χρόνια της Κατοχής. Σήμαινε ότι διαμορφώθηκε στρατιωτικό κέντρο με δική του διάρθρωση, λειτουργία και πειθαρχία, η οποία υπερέβαινε το αστικό πλαίσιο των καταπιεστικών στρατιωτικών κανονισμών και της αντιλαϊκής-αντικομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης.

Ο ΕΛΑΣ υπήρξε στρατός στην υπηρεσία ενός κινήματος που η καθοδηγητική του δύναμη ήταν το ΚΚΕ. Συγκέντρωνε βασικές προϋποθέσεις να εξελιχτεί σε όργανο της εργατικής εξουσίας.

Από την ιστορική πείρα του ΕΛΑΣ και συνολικότερα της δεκαετίας 1940-1950, επιβεβαιώθηκε κυρίως ότι δεν υπάρχει ενδιάμεση πολιτική εξουσία ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό, ούτε κάποιο «ειρηνικό πέρασμα» από τον ένα στον άλλο ή φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού.

Η πάλη των τάξεων είναι αντικειμενική και αυτή είναι που σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης θα οδηγήσει σε εξέγερση για τη σοσιαλιστική εξουσία, με τη συνειδητή δράση της ιδεολογικής – πολιτικής εργατικής πρωτοπορίας, του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Η άποψη ότι η συμμετοχή ενός Κομμουνιστικού Κόμματος σε κυβέρνηση συνεργασίας αποτελεί σκαλοπάτι δήθεν για να προχωρήσει το κίνημα σε πιο προωθημένους στόχους, καταρρίφθηκε από την κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» του 1944, από την προσπάθειά της να αφοπλίσει τον ΕΛΑΣ, από τις σκληρές μάχες του Δεκέμβρη του 1944 και από το όργιο της αστικής τρομοκρατίας και καταστολής που ακολούθησε.

Καμιά αυταπάτη δεν μπορεί να υπάρχει ότι η συμμετοχή ενός ΚΚ σε αστική κυβέρνηση μπορεί να την οδηγήσει σε φιλολαϊκή διαχείριση.

Πρόσφατα με αφορμή την αποσπασματική και αντιεπιστημονική χρήση αρχειακών υλικών, από τον εξ αλλοδαπής κύριο Ρατσένκο, πήρε μπρος μια προπαγανδιστική μηχανή που επανέλαβε καρμπόν τα όσα δίδασκαν στις σχολές της ΚΥΠ, της Χωροφυλακής, της Ασφάλειας, του Στρατού, στις δεκαετίες μετά τον εμφύλιο. Όταν είχαν ανακαλύψει τη γελοιότητα περί «ΕΑΜοβούλγαρων κομμουνιστοσυμμοριτών»!!!

Άλλοι πιο σοβαροί, υπερασπιζόμενοι και ορισμένες βασικές επιστημονικές αρχές, άρχισαν τις αναλύσεις για το ΚΚΕ που είναι το μόνο κόμμα που έχει Τμήμα Ιστορίας, κάνει ιστορικές εκδηλώσεις, ότι δήθεν αναθεωρεί την ιστορία του, ανάλογα με τις τρέχουσες πολιτικές του προτεραιότητες.

Αλήθεια; Όταν όλη η ιστορία είναι ιστορία της ταξικής πάλης, μπορεί το εργατικό – το επαναστατικό κίνημα, να δεχτεί να γράφουν την ιστορία του μόνον οι κυρίαρχοι, με τα παχυλά κονδύλια των ιμπεριαλιστικών ενώσεων που υπηρετούν πιστά;

Αλήθεια, είναι ίδια η ιστορία των ηγετών των κομμουνιστών, των επαναστατών, των αγωνιστών που έδωσαν τη ζωή τους για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες, με αυτή των συνεργατών των ναζί, των καταδοτών και μπλοκαδόρων”;

Είναι στο ίδιο μετερίζι οι εργάτες, οι άνθρωποι του μόχθου κάθε εποχής που παράγουν τα πάντα αλλά δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τους στυγνούς εκμεταλλευτές του μόχθου τους που στο τέλος τούς πετάνε στην ανεργία, όπως συμβαίνει στη ΛΑΡΚΟ και αλλού;

Αλήθεια, ποια πολιτική δύναμη τιμά σήμερα τους ήρωες της ιστορίας της, χωρίς να τους μετατρέπει σε αβλαβή εικονίσματα;

Το ΚΚΕ είναι εδώ, εξοπλισμένο με επαναστατικά συμπεράσματα από τη δράση των περασμένων γενιών. Με συμπεράσματα από λάθη και ελλείψεις στις προγραμματικές επεξεργασίες του παρελθόντος. Με αυτά τα συμπεράσματα, με συλλογική μελέτη της ιστορίας, σφυρηλατήσαμε σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα. Και όχι το αντίστροφο.

Ποιος θα τα έκανε αυτά; Οι ιστορικοί του Σκάι; Ή του Γέιλ; Μήπως θα το έκανε ο σύγχρονος οπορτουνισμός του ΣΥΡΙΖΑ, που υποκριτικά κατέθετε λουλούδια στην Καισαριανή την ίδια ώρα που έβαζε μπρος για νέες πολεμικές βάσεις στο ΝΑΤΟ, όπως στην Αλεξανδρούπολη;

Καλούμε τους νέους να γνωρίσουν την ιστορική επαναστατική πείρα, να γνωρίσουν την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ. Ιστορία για το ΚΚΕ σημαίνει αλήθεια. Παίρνουμε υπόψη μας την ιστορική έρευνα που παράγεται, πολλές φορές με τον κόπο χιλιάδων νέων ερευνητών, τα ντοκουμέντα των αρχείων. Όμως απέχει από την ιστορική έρευνα η χυδαία προπαγανδιστική χρήση τριών αράδων, από μια παράγραφο, για πράγματα γνωστά.

Πολύ σωστά σχολίαζε αυτό ο Λένιν, λέγοντας πως «η αστική επιστήμη θα άλλαζε και τα θεωρήματα της γεωμετρίας αν αμφισβητούσαν τις αστυνομικές διατάξεις», δηλαδή την ανάγκη διαιώνισης της εκμετάλλευσης.

Δεν τους έπιασε δηλαδή ο πόνος για την ιστορική αλήθεια. Οι νέοι ιστορικοί αξίζει πράγματι να σκύψουν στο σύνολο των ιστορικών υλικών, πολλά σώζονται και στα ξένα αρχεία για τις συνθήκες μέσα στις οποίες ο ελληνικός λαός δημιούργησε την εποποιία της Αντίστασης του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, όπως και την εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στα χρόνια 1946-49.

Ο αγώνας τους αποπνέει μόνο δίκαιο και ηθική ακατάβλητη. Ας μελετήσουν τα ντοκουμέντα με τις καταθέσεις των πολιτικών κομμάτων του ΕΑΜ, των συνδικάτων, της Εθνικής Αλληλεγγύης, στις λεγόμενες “επιτροπές ερεύνης” του ΟΗΕ.

Ας μελετήσουν το γράμμα των κρατουμένων γυναικών στις φυλακές Αβέρωφ. Είναι τέτοια η φρίκη της αστικής λευκής τρομοκρατίας στην Ελλάδα που πολλές φορές αυτολογοκρινόμαστε, διστάζουμε να τα δημοσιεύσουμε. Τέτοια φρίκη αποπνέουν τα εγκλήματα που έκαναν ενάντια στο λαό μας.

80 χρόνια μετά την ίδρυση του ΕΛΑΣ, εμπνεόμαστε, διδασκόμαστε, συνεχίζουμε! Η εποποιία του ΕΛΑΣ, του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ είναι η απόδειξη τι θα μπορούσε να γίνει, αν ο λαός έπαιρνε τη θέση του στον αγώνα σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Αυτή η επιλογή δεν θα πρέπει σήμερα να αναβάλλεται, να ακυρώνεται ή να μη δοκιμάζεται, στο όνομα μιας νέας δήθεν «σωτήριας κυβερνητικής λύσης» τύπου Τσίπρα ή Ανδρουλάκη ή ενός άλλου Μητσοτάκη.

Σήμερα, όμως δεν είμαστε ούτε στο 2012, ούτε στο 2015. Υπάρχει πλούσια πείρα από την εναλλαγή των κυβερνήσεων με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει πλούσια πείρα από τα 10 χρόνια κρίσης και μνημονίων, όπου η κρίση εναλλασσόταν με την ανάπτυξη, αλλά ο λαός ήταν μόνιμα χαμένος και με περισσότερα βάρη στις πλάτες του.

Σήμερα ανακατεύουν πάλι τη σούπα του αστικού πολιτικού συστήματος γιατί η λαϊκή δυσαρέσκεια φουντώνει, γιατί σε λίγο θα γίνουν πιο ορατές οι συνέπειες των αντιλαϊκών νόμων κι επιλογών της ΝΔ που έρχονται να προστεθούν σε όλους τους προηγούμενους. Και αυτή η δυσαρέσκεια, κάνουν ό,τι μπορούν για να εκτονωθεί, να εγκλωβιστεί και προπαντός να μείνει μακριά από την ταξική πάλη.

Γι αυτό ρίχνουν στο τραπέζι διάφορα σενάρια πότε για κυβέρνηση τεχνοκρατών, πότε για κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», ή για διάφορα κυβερνητικά σχήματα συνεργασίας μετά τις εκλογές.

Ορισμένοι δουλεύουν για την “αναπαλαίωση” δοκιμασμένων πυλώνων του συστήματος, όπως είναι το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που μπορεί να αποτελέσει έναν πιθανό “μπαλαντέρ” σε κυβερνήσεις συνεργασίας τόσο με το ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ.

Άλλοι πάλι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ρίχνουν κι άλλες προτάσεις στο τραπέζι, αφού όπως λένε, το πρόβλημα της σημερινής αντιλαϊκής πολιτικής δεν είναι όλη η ΝΔ, αλλά μόνο ο Μητσοτάκης. Δηλαδή, μια ΝΔ π.χ. χωρίς τον Μητσοτάκη, θα μπορούσε να είναι κυβερνητικός συνεταίρος του ΣΥΡΙΖΑ…

Βέβαια όλα αυτά τα σενάρια, δεν είναι και τόσο άσχετα με τους ανταγωνισμούς ελληνικών, ευρωπαϊκών και υπερατλαντικών ομίλων, μπροστά μάλιστα και στο μεγάλο φαγοπότι που ετοιμάζεται με τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης.

Ανεξάρτητα όμως από το ποιο από αυτά τα σενάρια τελικά επικρατήσει, ένα είναι σίγουρο:

Ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και όσων ράβουν κουστουμάκι να καθίσουν στη θέση της κάποια στιγμή στο μέλλον, είναι ήδη γραμμένο και προαποφασισμένο.

Είναι αυτό που θα στηρίζεται και θα υλοποιεί τις Συμβάσεις του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ, αυτής της νέας Ιερής Αγελάδας για όλα τα άλλα κόμματα, που την ψηφίσανε μάλιστα από κοινού, στα μουλωχτά, το περασμένο καλοκαίρι. Και το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα νέο υπερμνημόνιο για τον ελληνικό λαό.

Είναι αυτό που θα υπηρετεί τις στρατηγικές απαιτήσεις του κεφαλαίου συνολικά.

Είναι αυτό που θα υλοποιεί τις επαίσχυντες συμφωνίες εμπλοκής της Ελλάδας στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟϊκά σχέδια, είτε αφορά εξοπλισμούς, που τους ακριβοπληρώνει ο ελληνικός λαός για να θησαυρίζουν τα μονοπώλια των στρατιωτικών όπλων, είτε αφορά τις συμφωνίες με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία κι άλλους επικίνδυνους παίκτες που εμπλέκουν ακόμη περισσότερο τη χώρα και το λαό στις επικίνδυνες γεωπολιτικές εξελίξεις, όπως αυτές που συμβαίνουν με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι προφανές ότι το ΚΚΕ, η δράση του, η εναλλακτική του πρόταση, τους χαλάει αυτή τη σούπα. Γιατί είναι μια στάση που φωτίζει την πραγματική και μοναδική διέξοδο για το λαό. Είναι μια στάση που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί στα διάφορα μαγειρέματα που επεξεργάζονται τα αστικά επιτελεία, έτσι ώστε η λαϊκή δυσαρέσκεια να παραμείνει εγκλωβισμένη στις διάφορες “μεταμορφώσεις” του αστικού πολιτικού συστήματος που έχουμε δοκιμάσει μέχρι σήμερα. Είναι μια στάση που αχρηστεύσει τις παγίδες που θέλουν να βάλουν στο λαό και στο κίνημά του.

Η νέα παγίδα περί “προοδευτικής διακυβέρνησης” που στήνει ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παλιά και σκουριασμένη. Αν «πρόοδος» είναι οι αμερικάνικες βάσεις και η συμφωνία με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, οι αποστολές εκτός συνόρων, τότε ποια είναι η «συντήρηση»; Αν “πρόοδος” είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης των επενδυτών με ζεστό κρατικό χρήμα που εκμεταλλεύονται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι αυτού του τόπου, τότε τι είναι «συντήρηση»;

Εάν πάλι «πρόοδος» είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να διαγκωνίζεται με τη ΝΔ για το πώς και σε ποιους ομίλους θα μοιραστούν τα 11 δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάπτυξης της ΕΕ, βάζοντας ξανά υπερμνημόνιο στον ελληνικό λαό, τότε ποιος είναι η «συντήρηση»;

Φίλες και Φίλοι

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Πρόοδος δεν είναι ο λαός να ζει με ψίχουλα για να κερδίζει μια χούφτα παράσιτα. Πρόοδος είναι να προχωρά μπροστά, να βελτιώνει τη ζωή του. Πρόοδος είναι οι νέες γενιές να ζουν καλύτερα από τις προηγούμενες γενιές.

Ποια πολιτική μπορεί να το εξασφαλίσει αυτό;

Μόνο μια κυβέρνηση που θα είναι εκτελεστικό όργανο της εργατικής – λαϊκής πλειοψηφίας και εξουσίας μπορεί πραγματικά να τα κάνει αυτά. Για αυτή την διακυβέρνηση μιλάει μόνο το ΚΚΕ. Παλεύει μόνο το ΚΚΕ. Και είναι αποφασισμένο αυτόν τον αγώνα να τον πάει μέχρι τέλους.

Αυτή η εργατική – λαϊκή πλειοψηφία είναι που θα μπει μπροστά και θα οικοδομήσει τη νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμό! Ο σοσιαλισμός είναι σήμερα η πραγματική πρόοδος!