Να μην παρασυρόμαστε από ανεύθυνες φωνές, τονίζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης, στο xριστουγεννιάτικο μήνυμά του
«Η επιστήμη, εφ’ όσον λειτουργεί ως διάκονος του ανθρώπου, είναι πολύτιμον δώρον του Θεού. Οφείλομεν να δεχώμεθα ευγνωμόνως το δώρον» αναφέρει ο Βαρθολομαίος και προσθέτει «να μη παρασυρώμεθα από τας ανευθύνους φωνάς των μη επαιόντων και των αυτοανακηρυχθέντων εις εκπροσώπους του Θεού και της γνησίας πίστεως «πνευματικών συμβούλων», αυτοαναιρουμένων όμως οικτρώς, λόγω της απουσίας αγάπης προς τον αδελφόν, την ζωήν του οποίου εκθέτουν εις μέγαν κίνδυνον».
Ακολουθεί αναλυτικά το μήνυμά του:
«Αδελφοί συλλειτουργοί και ευλογημένα τέκνα,
Φθάσαντες και πάλιν εις την πάμφωτον εορτήν της κατά σάρκα Γεννήσεως του επισκεψαμένου ημάς εξ ύψους Σωτήρος Χριστού, δοξάζομεν εν ψαλμοίς και ύμνοις το υπερουράνιον όνομα Αυτού. Η Ενανθρώπησις του προαιωνίου Λόγου του Θεού είναι «της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον», το υπέρλογον «αεί μυστήριον» της θεανθρωπίνης κοινωνίας. Ο Θεός, ως λέγει με υπέροχον τρόπον ο ‘Αγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, «ως φιλάνθρωπος εκ της ανθρώπου ουσίας αληθώς άνθρωπος γεγονώς, τον του πως άνθρωπος γέγονε τρόπον μένει διά παντός έχων ανέκφαντον• υπέρ άνθρωπον γαρ γέγονεν άνθρωπος».
Η θεία Ενσάρκωσις, ομού μετά της φανερώσεως της αληθείας περί του Θεού, αποκαλύπτει και την αλήθειαν και τον τελικόν προορισμόν του ανθρώπου, την κατά χάριν θέωσιν. Θεολογικώτατα, ο ‘Αγιος Νικόλαος Καβάσιλας διακηρύσσει ότι ο Χριστός «τον αληθινόν άνθρωπον και τέλειον πρώτος και μόνος έδειξεν». Έκτοτε, ο τιμών τον Θεόν οφείλει να σέβεται και τον άνθρωπον, και ο υποτιμών τον άνθρωπον ασεβεί προς τον Θεόν, τον προσλαβόντα την ημετέραν φύσιν. Εν Χριστώ, ο λόγος της θεολογίας περί του Θεού είναι εν ταυτώ και λόγος περί του ανθρώπου. Η ένσαρκος Θεία Οικονομία αναιρεί οριστικώς την εικόνα του Θεού ως δυνάστου, τιμωρού και αντιπάλου του ανθρώπου. Ο Χριστός είναι πανταχού, πάντοτε και εν παντί η άρνησις της αρνήσεως του ανθρώπου και ο υπερασπιστής της ελευθερίας του. Η ζωή της Εκκλησίας, ως η σαρξ την οποίαν ανέλαβεν ο ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού, εκπροσωπεί, εκφράζει και διακονεί αυτό το πανσωστικόν μυστήριον της θεανθρωπινότητος.
Με λάβαρον την εν Χριστώ «άλλην πλάσιν» του ανθρώπου και την ανακαίνισιν συμπάσης της κτίσεως, η Εκκλησία δίδει και σήμερον την καλήν μαρτυρίαν έναντι όλων των εξελίξεων, αι οποίαι απειλούν την ιερότητα του ανθρωπίνου προσώπου και την ακεραιότητα της δημιουργίας, βιούσα και κηρύττουσα την αλήθειαν της γνησίας πνευματικής ζωής και τον πολιτισμόν της αγάπης και της αλληλεγγύης. Διδούσα λόγον «περί της εν ημίν ελπίδος», ουδόλως θεωρεί τον σύγχρονον πολιτισμόν ως την νέαν αμαρτόζωον Νινευί, επικαλουμένη ως ο Ιωνάς την θείαν μήνιν επ’ αυτόν και τον αφανισμόν του, αλλά αγωνίζεται διά την εν Χριστώ μεταμόρφωσιν αυτού. Απαιτείται εις την εποχήν μας ποιμαντική φαντασία, διάλογος όχι αντίλογος, μετοχή όχι αποχή, συγκεκριμένη πράξις όχι απόκοσμος θεωρία, δημιουργική πρόσληψις όχι γενική απόρριψις. Όλα αυτά δεν λειτουργούν εις βάρος της πνευματικότητος και της λατρευτικής ζωής, αλλά αναδεικνύουν την αδιάσπαστον ενότητα της λεγομένης «καθέτου» και «οριζοντίου» διαστάσεως της εκκλησιαστικής παρουσίας και μαρτυρίας. Πιστότης εις την παράδοσιν της Εκκλησίας δεν είναι εγκλωβισμός εις το παρελθόν, αλλά αξιοποίησις της πείρας του παρελθόντος προσφυώς εν τω παρόντι.
Και κατά το παριππεύον έτος, η πανδημία του κορωνοιού Covid – 19 εταλάνισε την ανθρωπότητα. Δοξάζομεν τον Θεόν του ελέους, τον κρατύναντα τους ειδικούς επιστήμονας εις την ανάπτυξιν αποτελεσματικών εμβολίων και άλλων φαρμάκων διά την αντιμετώπισιν της κρίσεως και καλούμεν όσους πιστούς δεν έχουν ακόμη εμβολιασθή να το πράξουν, πάντας δε να ακολουθούν τα προτεινόμενα υπό των υγειονομικών αρχών μέτρα προστασίας. Η επιστήμη, εφ’ όσον λειτουργεί ως διάκονος του ανθρώπου, είναι πολύτιμον δώρον του Θεού. Οφείλομεν να δεχώμεθα ευγνωμόνως το δώρον και να μη παρασυρώμεθα από τας ανευθύνους φωνάς των μη επαϊόντων και των αυτοανακηρυχθέντων εις εκπροσώπους του Θεού και της γνησίας πίστεως «πνευματικών συμβούλων», αυτοαναιρουμένων όμως οικτρώς, λόγω της απουσίας αγάπης προς τον αδελφόν, την ζωήν του οποίου εκθέτουν εις μέγαν κίνδυνον.
Τιμιώτατοι αδελφοί και προσφιλέστατα τέκνα,
Με αμετακίνητον πίστιν ότι την ζωήν εκάστου εξ ημών και την πορείαν της ανθρωπότητος όλης κατευθύνει ο Θεός της σοφίας και της αγάπης, προσβλέπομεν εις εν αίσιον 2022, το οποίον, ανεξαρτήτως των εξωτερικών δεδομένων και των εξελίξεων, θα είναι δι’ ημάς πάντας έτος σωτήριον, εφ’ όσον και κατ’ αυτό την πορείαν των πραγμάτων κατευθύνει ο φιλανθρώπως πάντα οικονομών Χριστός, «ος πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν».
Του Κυρίου ευδοκούντος, κατά την Αγίαν και Μεγάλην Εβδομάδα του επερχομένου έτους, θα πραγματοποιηθή εν τω πανσέπτω καθ’ ημάς Κέντρω, η τελετή Καθαγιασμού του Αγίου Μύρου. Θεωρούμεν ανεπανάληπτον θείαν δωρεάν προς την ημών Μετριότητα, ότι θα αξιωθώμεν να προστώμεν της πανηγυρικής και κατανυκτικής αυτής τελετουργίας διά τετάρτην φοράν κατά την διάρκειαν της ταπεινής ημών Πατριαρχίας. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!
Με αυτά τα αισθήματα, προσκυνούντες ευσεβοφρόνως το εν Βηθλεέμ τεχθέν παιδίον Ιησούν, στρέφομεν την σκέψιν ημών προς τους εκείσε αδελφούς Χριστιανούς μας και προσευχόμεθα διά την ειρηνικήν και αρμονικήν συνύπαρξιν όλων των διαβιούντων εις την Αγίαν Γην.
Επί δε τούτοις, ευχόμεθα πάσιν υμίν, τοις εγγύς και τοις μακράν, ευλογημένον το ‘Αγιον Δωδεκαήμερον, υγιηρόν δε, καλλίκαρπον εν έργοις αγαθοίς και μεστόν θείων δωρημάτων τον νέον ενιαυτόν της χρηστότητος του Κυρίου, Ω η δόξα και το κράτος εις τους απεράντους αιώνας. Αμήν»
