Ο Έλληνας είναι συνυφασμένος με την πολιτική. Στην Ελλάδα, άλλωστε η πολιτική πάντα δημιουργούσε πάθη, διαμάχες, ακόμη και διχασμούς. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως μικρόβιο που κάποιες φορές έφερνε αρρωστημένες καταστάσεις. Όπως τότε, τη δεκαετία του ’80 που κάθε “καλή” αφισοκόλληση κατέληγε σε “καδρονοπόλεμο” μεταξύ γαλάζιων και πράσινων…
Από την άλλη, οι Δημοτικές εκλογές, ήταν πάντα πιο “πολιτισμένες” ή τουλάχιστον, έτσι έδειχναν.
“Ξεφυλλίζοντας” τις εικόνες στη σελίδα των Γενικών αρχείων του Κράτους ν. Φθιώτιδας, πέσαμε επάνω στα προεκλογικά φέιγ βολάν δημοτικών εκλογών της Λαμίας, μιας άλλης εποχής. Τότε που οι υποψήφιοι δεν είχαν ακόμη την πολυτέλεια των social media, των selfies και των ιδιωτικών ΜΜΕ για να προβάλουν εαυτόν και συνδυασμόν και προσπαθούσαν να δώσουν το στίγμα τους, μέσα από μικρά φύλλα χαρτιού και λίγες λέξεις.
Οι γραμματοσειρές, τα χρώματα ακόμη και οι εκφράσεις είναι τόσο ρετρό που μυρίζουν ξύλινη κάλπη με κέρινη σφραγίδα…
Αν κρίνουμε πάντως από τις γελοιογραφίες εκείνης της εποχής, στην ουσία δεν έχει αλλάξει τίποτα στη σχέση υποψηφίων και ψηφοφόρων. Πάντα η προεκλογική περίοδος θα θυμίζει… κυνηγετική περίοδο με τους υποψηφίους να κυνηγούν μετά μανίας τα θηράματα τους μέχρι την ώρα της κάλπης.
Όπως και να έχει, και για τις δύο πλευρές ισχύει το “μετά την απομάκρυνση από το παραβάν, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται”
