«Μάλλον εδώ κυκλοφορούν νεράιδες και ξωτικά…»Τι άλλο να σκεφτεί κανείς όταν αντικρίζει αυτό το καταπράσινο σκηνικό;
Προορισμός πλατανόδασος Ροδωνιάς
Το είχαμε επισκεφθεί ξανά τον περασμένο χειμώνα, όταν ο Σπερχειός βούιζε και ξεχείλιζε από νερό, τα δέντρα ήταν γυμνά και το έδαφος ένα χρυσοκίτρινο χαλί από πλατανόφυλλα. Είχαμε θαυμάσει την άγρια ομορφιά του και είχαμε υποσχεθεί πως θα επιστρέψουμε σε μερικούς μήνες, όταν η φύση θα φοράει το καλοκαιρινό της ένδυμα.
Εικόνα από παραμύθι
Φτάνουμε ξανά στο ίδιο σημείο. Αφήνουμε το αυτοκίνητο μπροστά στο γραφικό ξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου που από ότι καταλάβαμε από την ταμπέλα δέχεται τις περιποιήσεις του Συλλόγου Γυναικών . Κοντοστεκόμαστε στο κιόσκι του Κυνηγετικού Συλλόγου που περιμένει τους επισκέπτες του και ξεκινάμε τη βόλτα μας…
Επιμέλεια: Λίλιαν Χαχοπούλου
Φωτό – Βίντεο : Πάνος Κατσώνης
Το ποτάμι δεν βουίζει πια. Λιγοστό το νερό του και ήρεμο. Τόσο καθαρό που χαζεύουμε τα ψάρια που τρέχουν στο βυθό του. Γύρω μας τα δέντρα πανύψηλα, λες και θέλουν να αγγίξουν τον γαλάζιο ουρανό. Εικόνες βγαλμένες από παιδικό παραμύθι. Σε ένα τέτοιο μέρος πρέπει να ζούσαν οι νεράιδες και τα ξωτικά των παιδικών μας χρόνων. Ανάμεσα στο καταπράσινο δάσος με τα τρεχούμενα νερά και τα πουλιά που δεν σταματούν να μας καλωσορίζουν με τις μελωδίες τους.
Περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους έχει χαρακτηριστεί η περιοχή, που φέρει το όνομα «Πάρκο Νικηφόρου Ουρανού» γνωστό και ως περιοχή (Κεραμίδι).
Οφείλει το όνομά του στον Νικηφόρο Ουρανό, ένδοξο στρατηγό του Βυζαντίου που ηγήθηκε των Βυζαντινών στρατευμάτων στη μάχη του Σπερχειού το 997 μ.Χ. εναντίον των Βουλγάρων του Σαμουήλ.
Μέσα σε αυτό το πανέμορφο σκηνικό συνεχίζουμε να εξερευνούμε και ο χρόνος χάνεται. Μαζί του και το στρες της καθημερινότητας. Η μαγική δύναμη της φύσης μας υπενθυμίζει με τον καλύτερο τρόπο ότι ο άνθρωπος κοντά στη φύση γαληνεύει…
Η «κακιά μάγισσα»
Υπάρχει παραμύθι χωρίς δράκους και κακιά μάγισσα;
Την συναντάμε μπροστά μας σε κάθε μονοπάτι που ξεκινάμε να περπατήσουμε. Μετά από μερικά μέτρα απροσπέλαστο από πυκνά βάτα που μας κλείνουν το δρόμο. Ανεπιτυχείς όλες οι προσπάθειες να δούμε το εσωτερικό του τοπίου που μας γοήτευσε. Και αρχίζουμε τις γνωστές συζητήσεις –τις έχουμε επαναλάβει σε πολλά πανέμορφα σημεία της περιοχής μας- για το πόσο άδικο είναι, αυτοί οι επίγειοι παράδεισοι να μην είναι προσβάσιμοι από ανθρώπους που αγαπούν τη φύση και κυρίως γιατί να είναι απαγορευτικοί για τα παιδιά.
Σε μια εποχή που ακόμη και τα πιο φανατικά μικρά και μεγάλα παιδιά της πόλης, λόγω του lockdown, εκτίμησαν την ομορφιά και τα δώρα του φυσικού περιβάλλοντος, τα διαμάντια που στολίζουν τη Λαμία και τα χωριά μας, μοιάζουν αφημένα στη λήθη και την εγκατάλειψη.
Σκεφτόμαστε πόσο έχουν αναδειχθεί με σεβασμό και ήπιες παρεμβάσεις παραποτάμιες περιοχές σε άλλους νομούς, φέρνουμε στο μυαλό μας όλες τις φορές που ταξιδέψαμε για μια βόλτα στον Ληθαίο, για μια ανάσα στο Δέλτα του Πηνειού, για εναλλακτικό τουρισμό στην κοιλάδα του Αχελώου και εδώ, 15 λεπτά μόλις από το κέντρο της Λαμίας, ένας μικρός επίγειος παράδεισος να παραμένει τόσο ξεχασμένος και κυρίως τόσο άγνωστος σε όλους.
Η εξερεύνηση τελειώνει γρήγορα, αφού περιοριζόμαστε στον κεντρικό χωμάτινο δρόμο και για μερικά μέτρα στο μήκος της όχθης του ποταμού και ευχόμαστε το πάρκο της Ροδωνιάς να τύχει περιποίησης από τις αρμόδιες αρχές ώστε στην επόμενη βόλτα μας να συναντήσουμε και άλλους ανθρώπους να θαυμάζουν την ομορφιά του. Και πολλά παιδιά να ψάχνουν για νεράιδες και ξωτικά.
*Η Ροδωνιά βρίσκεται στην πεδιάδα της Υπάτης κοντά στη συμβολή του Σπερχειού ποταμού με τον παραπόταμό του Ξεριά, σε απόσταση 20 χλμ. Δ. της Λαμίας. Το χωριό είναι κτισμένο ανάμεσα στο Καστρί (ΒΔ.), στο Ζηλευτό (Δ.-ΒΔ.), στη Λαδικού (Ν.) και στην Καρυά (ΝΔ.). Το 996 έγινε στην περιοχή η Μάχη του Σπερχειού μεταξύ του Νικηφόρου Ουρανού (στρατηγού του Βασιλείου Βουλγαροκτόνου) και του Σαμουήλ, βασιλιά (τσάρου) των Βουλγάρων. Αξιοθέατο θεωρείται, στην ανατολική πλευρά, το πάρκο του Νικηφόρου Ουρανού με τα αιωνόβια πλατάνια και την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (του 1880) η οποία είναι ο ενοριακός ναός του χωριού. Σημαντικό είναι το Λαογραφικό Μουσείο Ροδωνιάς, το οποίο στεγάζεται σε μια αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου και ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2011 από το Σύλλογο Γυναικών Ροδωνιάς «Η Αγία Παρασκευή». Τα εκθέματά του αφορούν την αγροτική και ποιμενική ζωή του χωριού.
*Ως οικισμός αναφέρεται από την Τουρκοκρατία με την ονομασία Λάλα. Έτσι αναφέρεται, μετά την απελευθέρωση, το 1835 να προσαρτάται στον τότε δήμο Υπάτης ενώ το 1912 ορίστηκε έδρα της τότε νεοϊδρυθείσας ομώνυμης κοινότητας. Το 1927 μετονομάστηκε σε Ροδωνιά.Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» μαζί με την Καρυά αποτελούν την τοπική κοινότητα Ροδωνιάς που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Υπάτης του Δήμου Λαμιέων και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 455 κατοίκους και ως οικισμός 256 ενώ με την απογραφή του 2001 είχε 366.
Η άποψη ότι στη περιοχή Ροδωνιάς έγινε η μάχη μεταξύ Βυζαντινών και Βουλγάρων δεν τεκμηριώνεται ιστορικά. Το που ακριβώς έγινε δεν γνωρίζουμε γιατί δεν υπάρχουν μαρτυρίες, περιγραφές και αρχαιολογικά ευρήματα. Επίσης να διορθώσω ότι έγινε το 997 μ.Χ. και όχι το 996 μ.Χ.
Μετά το “Θερμοπύλες hot spot” είμαι σίγουρος ότι η φαντασία των τοπικών αρχόντων θα καλπάσει και για αυτή την περιοχή!!!
Μπορείτε παρακαλώ πολύ να μας πείτε την διαδρομή;; Πώς μπορούμε να φτάσουμε εκεί;;
Ευχαριστώ πολύ
Θα σου πουν σίγουρα.