Είναι αλήθεια πως οι ιστορίες που διαβάζουμε καθημερινά σε αθλητικές – και μη – ιστοσελίδες, έχουν λίγο ή πολύ την ίδια δομή. Από τα όνειρα του παίχτη ως πιτσιρικάς, στις φιλοδοξίες που αναπτύσσονταν στην εφηβική του ηλικία, έπειτα στα δειλά βήματα του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, καταλήγοντας συνήθως στην δόξα και την καταξίωση…
Η ιστορία που θα σας παραθέσω δεν έχει σίγουρα την ίδα ροή. Ούτε και την ίδια κατάληξη. Αφορά την περίπτωση του Τόμπι Αλάμπι…
Μια ιστορία που δεν έχει το σύνηθες φινάλε για πολλούς αλλά δίνει μαθήματα ζωής… Μαθήματα που θα πρέπει να λάβουν όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο σε ερασιτεχνικό ή επαγγελματικό επίπεδο.
Ο Τόμπι Αλάμπι ξεκίνησε και ανδρώθηκε στις ακαδημίες αλλά και στις μικρότερες ομάδες της Μίλγουολ, όπου έπαιξε για 11 χρόνια, χωρίς όμως οι ικανότητες του να πείσουν τους κατά καιρούς προπονητές του, ώστε να τον προωθήσουν στην πρώτη ομάδα.
Μετακόμισε ως δανεικός σε διάφορες ομάδες μικρότερων κατηγοριών της Αγγλίας, έκανε το «αγροτικό» του στην δεύτερη κατηγορία της Σουηδίας και επέστρεψε στο Νησί, με διάφορες ομάδες της Φούτμπολ Λίγκ να έχουν εκφράσει ενδιαφέρον.
Σε ηλικία 19 ετών και λίγες εβδομάδες πριν μπει στο 20ο έτος της ζωής του, η μοίρα του επιφύλασσε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι.
Κατά την διάρκεια ενός παιχνιδιού ερασιτεχνικής κατηγορίας στο οποίο ο Αλάμπι αγωνιζόταν για την ομάδα της Μητροπολιτικής Αστυνομίας, ο νεαρός παίχτης κατέρρευσε. Οι υπεύθυνοι του γηπέδου τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί διέγνωσαν πρόβλημα με την καρδιά του.
Μερικές εβδομάδες αργότερα κατά την διάρκεια εξετάσεων στο νοσοκομείο ένα ακόμα περιστατικό ήρθε να ταράξει τον Αλάμπι.
«Ήταν άσχημο. Η καρδιά μου σταμάτησε για πέντε δευτερόλεπτα. Ξέρω ότι πολλοί μπορεί να σκεφτούν ότι δεν είναι και τόσο σημαντικό αλλά αν η καρδιά σου σταματάει είσαι νεκρός για το εν λόγω χρονικό διάστημα», δήλωσε ο Αλάμπι στην ιστοσελίδα του Guardian.
«Έκανα ένα τεστ κοπώσεως στο νοσοκομείο σε ένα διάδρομο. Είχα κάνει 20 λεπτά αλλά δεν ήταν γρήγορη (η ταχύτητα) και άρχισα να νιώθω περίεργα, το στήθος μου με έσφιγγε. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω και κατέρρευσα, ιδρώνοντας πολύ πολύ άσχημα».
«Όλα έγιναν σκοτεινά και είχα ένα όραμα για μια εκκλησία που πηγαίναμε όταν ήμουν μικρότερος. Ήμουν εκεί με τον αδερφό, την αδερφή μου και πολλά παιδιά τα οποία ήξερα τότε. Θυμάμαι τα πρόσωπα τους τόσο ζωντανά, ακόμα και αν δεν τα έχω δει για χρόνια. Έπειτα όλα γίνονταν σιγά-σιγά και σταδιακά πιο φωτεινά και υπήρχε ένα πραγματικά έντονο φως και τότε η νοσοκόμα έλεγε το όνομα μου κατ’ επανάληψη. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω – φρικτό είναι η καλύτερη λέξη. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι δεν θα ξαναπαίξω ποδόσφαιρο ποτέ.»
Και έτσι έγινε. Σε ηλικία 20 ετών ο Αλάμπι αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, αλλά όχι από το ποδόσφαιρο.
Το σοκ του περιστατικού που του συνέβη δεν μετατράπηκε σε απογοήτευση και τάσεις ψυχολογικής κατάρρευσης. Αντιθέτως ο νεαρός πρώην παίχτης της Μίλγουολ δημιούργησε μια οργάνωση με την επωνυμία Heart4More Foundation, προσπαθώντας να επιτύχει την ευαισθητοποίηση των αρμοδίων, αλλά και όσων είναι γύρω από το ποδόσφαιρο, για περιστατικά καρδιακών προβλημάτων.
Η περίπτωση του θύμισε σε πολλούς αυτές των Φαμπρίς Μουάμπα και Μάρκ-Βιβιάν Φοέ λίγα χρόνια πριν. Οι συγκεκριμένοι όμως δεν ήταν οι μόνοι οι οποίοι είχαν πρόβλημα με την καρδιά τους.
«Δώδεκα άνθρωποι ηλικίας 14 με 35 ετών καταρρέουν κάθε εβδομάδα από προβλήματα που έχουν να κάνουν με την καρδιά. Περισσότεροι από 50 ποδοσφαιριστές έχουν πεθάνει τα τελευταία 10 χρόνια, και αυτοί είναι μόνο εκείνοι για τους οποίους γνωρίζουμε.»
«Τώρα είμαι αρκετά ευγνώμων. Το ποδόσφαιρο ήταν το όνειρο και η ζωή μου αλλά, την ίδια στιγμή, έχω ακόμα την ζωή μου. Είμαι ζωντανός…!»
Π.Κατσώνης
