Οδυσσέας Ανδρούτσος υπήρξε στρατιωτική μορφή της Επανάστασης του 1821 και συνέδεσε το όνομά του με την ιστορική νίκη στο Χάνι της Γραβιάς. Η μάχη αυτή έσωσε την επανάσταση από βέβαιο κίνδυνο, καθώς ο Ομέρ Βρυώνης με 8.000 άνδρες βάδιζε ακάθεκτος προς την εξεγερμένη Πελοπόννησο.
Αργότερα, ο ρουμελιώτης οπλαρχηγός έπεσε θύμα της εμφύλιας διαμάχης και εξοντώθηκε.
Το άψυχο σώμα του Οδυσσέα βρέθηκε στα βράχια της Ακρόπολης. Αρχικά, η δολοφονία του παρουσιάστηκε ως δυστύχημα κατά την απόπειρά του να αποδράσει. Η αλήθεια αποκαλύφθηκε πολλά χρόνια αργότερα από έναν αυτόπτη μάρτυρα.
Λιγότερο γνωστή, όμως, παραμένει η ιστορία του παιδιού που απέκτησε με την Ελένη Καρέλη.
Ο Λεωνίδας γεννήθηκε το 1824 στη σπηλιά της Βελίτσας, που ήταν γνωστή και ως «Μαύρη Τρούπα του Παρνασσού» και βαπτίστηκε «Λεωνίδας» από τον οπλαρχηγό της Άμφισσας, Πανουργιά. Σε ηλικία ενός έτους έμεινε ορφανός και βρέθηκε σε άμεσο κίνδυνο από αυτούς που βρίκονταν πίσω από τη δολοφονία του πατέρα του.
Η μητέρα του, έκρυβε τον μικρό Λεωνίδα σε φίλους και σπηλιές και έκανε τα πάντα για να προστατέψει το παιδί της. Και για να το μεγαλώσει.
Δεδομένου ότι ο Οδυσσέας είχε δώσει όλη την περιουσία του στον Αγώνα για ανεξαρτησία, η οικογένεια ήταν καταδικασμένη στη φτώχεια. Ωστόσο, ο φιλέλληνας βασιλιάς της Βαυαρίας και πατέρας τού Όθωνα, Λουδοβίκος Α’ παρενέβη και έθεσε υπό την προστασία του τον μικρό Λεωνίδα.
Με την έλευση του Όθωνα στην Ελλάδα, το 1833, ο νεαρός Ανδρούτσος στάλθηκε στο Μόναχο της Βαυαρίας για να έχει καλύτερη τύχη.
Όμως, ούτε ο μικρός Ανδρούτσος είχε καλή τύχη. Η επιδημία χολέρας, που θέριζε τα ευρωπαϊκά εδάφη, του κόστισε τη ζωή. Πέθανε στις 11 Δεκεμβρίου του 1836, σε ηλικία μόλις 12 ετών. Ο τάφος του Λεωνίδα Ανδρούτσου βρίσκεται στο παλιό νεκροταφείο της πόλης του Μονάχου.
Ο Λουδοβίκος Α’ ανέλαβε η ταφή του να γίνει με τιμές. Κατέθεσε μάλιστα ένα γενναίο ποσό στην τράπεζα, με την εντολή οι τόκοι των χρημάτων να δαπανούνται για τη συντήρηση του τάφου. Έτσι και έγινε. Ο τάφος του Λεωνίδα Ανδρούτσου διατηρείται μέχρι και σήμερα στο παλιό νεκροταφείο του Μονάχου, απέναντι από τον τάφο του Ηλία Κατσάκου Μαυρομιχάλη, επίσης αγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης.
Εκτός από τα προσωπικά στοιχεία και την ιστορία του μνημείου, ο τάφος φέρει και την επιγραφή του Γερμανού φιλέλληνα και ουμανιστή, Ειρηναίου Θείρσιου, η οποία είναι χαραγμένη τόσο στα ελληνικά, όσο και στα γερμανικά.
Στην επιγραφή αναφέρεται:
«Ειμί θάλος πολυανθές, υπ’ ανδρών βλαστέν αρίστων,οίτινες αντ’ αρετής έργ οδυνηρά πάθον.Τον δε πάππον ελών νηλεώς εφόνευσ ο τύραννος,ου βία αλλά δολω, φάρμακα λυγρά διδούς.Τον δ ου γεννητήρα, τον εν πολέμοις αδάμαστον,εχθροδαποί πύργον κρήμνισαν εκ μεγάλου.Μήτηρ δε, η Παρνασσού ενί σπηλαίοις μ’έτικτεν,ενθάδε δωδεκάτη κλαύσεν αποφθίμενον».
Απόδοση: «Είμαι βλαστάρι ανθηρό, από άνδρες αρίστους βγαλμένο, οι οποίοι αντί για καλά, οδυνηρά έπαθαν. Τον παππού μου τον κυνήγησε και τον σκότωσε ο τύραννος, όχι με τη δύναμη αλλά με δόλο, φαρμάκι δίδοντάς του ολέθριο. Τον πατέρα μου, τον αδάμαστο στους πολέμους, μοχθηροί τον γκρέμισαν από πύργο ψηλό. Η μητέρα μου, που σε μια σπηλιά με γέννησε του Παρνασσού, κλαίει εδώ και τον δωδεκαετή καταστραμμένο».
Πηγή: Μηχανή του Χρόνου
