Εκεί που το βραστό νερό παλεύει με τον παγωμένο αέρα…
Εκεί που το κόκκινο μάχεται με το μπλε… και που μερικές φορές υπερισχύει το ένα, άλλοτε το άλλο και μερικές φορές έρχονται ισοπαλία βγάζοντας ένα πρασινωπό ονειρικό, σχεδόν σεληνιακό αποτέλεσμα.
Ψωρονέρια στην κορύφωση του χιονιά.
Τη στιγμή που η φύση, μην περιμένοντας την ανθρώπινη παρουσία, δημιουργεί τη δική της απόκοσμη αισθητική, καλυμμένη με μια «παχιά» ομίχλη που θα ζήλευε κάθε σκηνοθέτης θρίλερ.
Εκεί βρεθήκαμε για να απολαύσουμε το τοπίο, όπου κανένα εκχιονιστικό δεν πρόκειται να «αλλοιώσει» μιας και φυσικά δεν συντρέχει κανένας λόγος. Η ανθρώπινη παρουσία θα μείνει μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα. Στην εθνική οδό, όπου ο άνθρωπος δίνει τη μάχη με το χιονιά…
Εδώ κανένας ρεπόρτερ δεν θα βρεθεί αυτές τις δύσκολες μέρες. Για εμάς ένα μικρό διάλλειμα… Μια απόλαυση χάρμα οφθαλμών… Και ξανά στο δρόμο της επιστροφής.
Μπράβο σας! Πολύ ωραία ιδέα και ωραίες φωτογραφίες. Μέσα σε μια ενημέρωση που μόνο φόβο προκαλεί, τέταια δημοσιεύματα είναι μια ανάσα ζωής, δημιουργικής και ζωογόνας. Σας ευχαριστούμε.