Όταν το παιδί μας δεν έχει τις αναμενόμενες επιδόσεις, συνήθως στην οικογένεια ξεσπά μεγάλη αναστάτωση.
Ποιες είναι οι κυριότερες αιτίες;
Το παιδί πιέζεται έντονα από τους γονείς, οι οποίοι επενδύουν στη δική του επιτυχία εξαιτίας είτε των προσωπικών τους αποτυχιών, είτε υπερβολικών φιλοδοξιών, με αρνητικά αποτελέσματα.
Στην τάξη που παρακολουθεί υπάρχει μεγάλος αριθμός παιδιών, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διαχειριστεί ο δάσκαλος τις διαπροσωπικές του σχέσεις με κάθε μαθητή.
Η σχέση μεταξύ δασκάλου και μαθητή δεν είναι αγαστή. Υπάρχει περίπτωση ο δάσκαλος να είναι ιδιαίτερα αυταρχικός ή εντελώς αδιάφορος, οπότε το παιδί εύλογα χάνει το ενδιαφέρον του.
Οι υπερβολικές δραστηριότητες ενδέχεται να κουράζουν το παιδί και να μην ταιριάζουν στους προσωπικούς του ρυθμούς. Εάν πρέπει να παρακολουθεί καθημερινά το σχολείο και να πηγαίνει στα αγγλικά, στο ποδόσφαιρο, στους υπολογιστές και στο κολυμβητήριο, μάλλον έχει ένα πολύ βαρύ πρόγραμμα!
Όταν εξαναγκάζουμε το παιδί μας να μελετήσει, συνήθως έχουμε τα αντίθετα αποτελέσματα, καθώς καταβάλλει μικρότερη προσπάθεια και η προσοχή του διασπάται ευκολότερα.
Οι αρνητικές κριτικές από μέρους μας, οι συγκρίσεις και οι προσβολές, οπωσδήποτε δεν οδηγούν πουθενά, αλλά αντίθετα εντείνουν την κατάσταση δημιουργώντας ακόμα πιο άσχημη σχέση μεταξύ μας.
Τι κάνουμε…
Συζητάμε το θέμα με τον δάσκαλο του παιδιού μας, ώστε να μάθουμε πώς συμπεριφέρεται και μέσα στην τάξη. Μέσα από τη συζήτηση μπορούμε να βρούμε κοινές οδούς προς τη σωστή αντιμετώπιση.
Εάν δεν βοηθάμε το παιδί στη μελέτη, οφείλουμε να διερευνήσουμε με ποιο τρόπο κάνει τις εργασίες του στο σπίτι. Χρειάζεται πολλή ώρα, είναι συγκεντρωμένο, δυσκολεύεται σε κάποια σημεία και ανάλογα, προσφέρουμε τη βοήθειά μας.
Εφ’ όσον πιστεύουμε πως το παιδί μας μπορεί να παρουσιάζει μαθησιακές διαταραχές, όπως η δυσλεξία (συχνό φαινόμενο των ημερών μας), οφείλουμε να απευθυνθούμε άμεσα σε ειδικού, ώστε να διαπιστώσουμε τι συμβαίνει πραγματικά, και να ακολουθήσουμε ανάλογη στρατηγική.
Το παιδί μας είναι απαραίτητο να μην βιώνει το αίσθημα της αποτυχίας. Σε οποιαδήποτε δυσκολία είμαστε υποχρεωμένοι να στεκόμαστε δίπλα του ήρεμοι, με χαμόγελο και αγάπη. Να ενισχύουμε τις προσπάθειές του, να το ενθαρρύνουμε και να το επαινούμε με κάθε ευκαιρία.
Όπως έλεγε και ένας κορυφαίος, ειδικός παιδοψυχίατρος δεν πρέπει ποτέ να επισημαίνουμε αρνητικά χαρακτηριστικά σε ένα παιδί (π.χ. είσαι βλάκας), αλλά αντίθετα να επαινούμε τα θετικά του στοιχεία, υπογραμμίζοντας την αρνητική πράξη.
