Μια γυναίκα κινούμενη «ιστορία» του ελληνικού τραγουδιού. Σπουδαία ερμηνεύτρια και ένας άνθρωπος με κοινωνικές ευαισθησίες που πέρασε δια πυρός και σιδήρου. Η Ελένη Βιτάλη σε συνέντευξή της βγήκε εκτός εαυτού με όλα όσα βλέπει να συμβαίνουν γύρω της.
Η γνωστή τραγουδίστρια, που εμφανίζεται αυτό το διάστημα στο Κύτταρο με τον Σαββόπουλο, μίλησε στο Καρφί:
Έχετε κάποιο απωθημένο στη ζωή σας ή κάποιο όνειρο που δεν πραγματοποιήσατε;
Να γίνω παιδίατρος. Έχω όμως και μία κριτική πλευρά και δεν βοηθάει απέναντι στους δασκάλους, στους γιατρούς. Σε αυτούς που έχουν στα χέρια τους παιδιά και ασχολούνται με άλλα πράγματα. Με τσαντίζει αυτό, δεν είναι καλό, βγάζω μένος. Είναι άνθρωποι που είναι καθηγητές και κάνουν και παραγωγές στο ραδιόφωνο. Εγώ αν είχα παιδί στα χέρια μου θα ήταν όλη μου η ζωή να το διδάξω πέντε πράγματα ή στο νοσοκομείο να πηγαίνω… δεν ξέρω. Με τον Τσίπρα τώρα ως κυβέρνηση σκέφτομαι να πάω να συναντήσω κάποιους ανθρώπους και να πω τι γίνεται με τα νοσοκομεία, πεθαίνουν οι άνθρωποι. Ποιος είναι υπεύθυνος, ρε λαμόγια; Το σκέφτομαι σοβαρά και οφείλω να κάνω κάτι. Να μαζευτούμε και ηθοποιοί και άνθρωποι μορφωμένοι που ξέρουν περισσότερα από εμένα. Βλέπεις τον άνθρωπο στο νοσοκομείο να ζητάει κάτι και λέει ο γιατρός δεν είναι η ειδικότητά μου. Ποια ειδικότητα; Άνθρωπος είναι, βρε, και σε έχει ανάγκη.
Πώς βλέπετε την Ελλάδα της κρίσης και το πολιτικό σύστημα;
Είναι επί όλου του πλανήτη το θέμα, νομίζω. Τότε που έγινε το μεγάλο κραχ στην Αμερική ζούσε η μητέρα μου, η Χαρούλα και έκλαιγε. Και της λέω «τι κλαις, ρε μαμά;» και μου αποκρίνεται «παιδάκι μου, μπήκαμε στα χρόνια, θα ζήσετε πράγματα», όπως το τραγούδι του Σπανουδάκη που μου αρέσει και λέω και εγώ. Ο Θεός να βοηθήσει όλο τον κόσμο. Φοβάμαι πάρα πολύ τον ψυχολογικό εμφύλιο, που ζηλεύεις τον διπλανό σου γιατί παίρνει περισσότερα χρήματα ή φταίει ο αστυνομικός που είναι παιδί σου. Τι να κάνουμε, να αιματοκυλιστούμε με τα παιδιά μας; Θετική σκέψη, γιατί δεν μπορώ να κάνω και να πω τίποτα άλλο.
Τι θα λέγατε στους πολιτικούς της χώρας;
Να κοιτάξουν πιο πολύ τον άνθρωπο και ότι πρέπει μας υπηρετούν, δεν τους υπηρετούμε. Να συνέλθουνε.