Σχετικά με την πρωτοβουλία για κυβέρνηση εθνικής ενότητας.
Αυτή τη στιγμή κυβέρνηση υπάρχει. Και δεν μπορώ να αμφισβητήσω μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε πριν από λίγους μήνες δημοκρατικά. Παρακολουθώ όμως ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρά ζητήματα εθνικής σημασίας και για παράδειγμα σας φέρνω το ζήτημα της διαχείρισης του προσφυγικού ζητήματος.
Προτείνω ότι η λύση για τη χώρα είναι μια κυβέρνηση από αυτή τη Βουλή εφόσον αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί θα πρέπει να μας πει τι μπορεί επιτέλους να κάνει, εάν μπορεί να επιλύσει τα ζητήματα, εάν μπορεί να τα αποτρέψει μια εθνική καταστροφή. Αν δεν μπορεί, θα πρέπει αυτή η Βουλή να αναλάβει τις ευθύνες της.
Δεν μπορεί να υπάρξει μια τέτοια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ή εθνικής σωτηρίας χωρίς τα δυο πρώτα κόμματα, χωρίς τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ.
Είναι φανερό ότι η χώρα δεν μπορεί πια να προχωρήσει εάν δεν υπάρξει εθνική συνεννόηση, πάνω στα μεγάλα ζητήματα. Πάνω στο ζήτημα του προσφυγικού, πάνω στο ζήτημα της αξιολόγησης, της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και ιδίως των πολύ αρνητικών όρων αυτής της συμφωνίας. Και συζήτηση για το χρέος και τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν άμεσα.
Για το ενδεχόμενο εισόδου του ΠΑΣΟΚ σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση
Μπορεί να ζητάει ό,τι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και μπορεί να διαρρέει ό,τι νομίζει. Κακώς βέβαια γίνεται αυτό. Η συζήτηση στο δημόσιο διάλογο το τελευταίο διάστημα στηρίζεται πάνω σε διαρροές. Εγώ σας λέω ξεκάθαρα και το επαναλαμβάνω από πριν από τις εκλογές, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να μπει σε μια κυβέρνηση στην οποία δεν θα είναι τα δυο πρώτα κόμματα. Η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν υπογράψει και έχουν διαχειριστεί τα τελευταία μνημόνια και τις τελευταίες συμφωνίες και έχουν ευθύνη να ολοκληρώσουν αυτή την προσπάθεια της χώρας μέχρι την έξοδο από το μνημόνιο.
Κανένας δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτή την ευθύνη του αυτή τη στιγμή. Και επειδή εγώ δεν έχω μάθει να βλέπω τις εξελίξεις και να κάθομαι απαθής, βλέπω ότι κινδυνεύουμε να ζήσουμε μια εθνική καταστροφή, μια εθνική τραγωδία. Οι εξελίξεις είναι δραματικές. Δεν μπορώ να κάθομαι απαθής.
Είπα τις προάλλες ότι όταν πιάνει φωτιά ένα χωριό, κάποιοι κοιτάνε να σωθούν και να φύγουν, κάποιος πρέπει να χτυπήσει την καμπάνα. Αυτή τη στιγμή το βέτο του Πρωθυπουργού, αντί να κρατήσει 15 μέρες, όπως είχαμε την ελπίδα ότι έστω για 15 μέρες μέχρι τη Σύνοδο με την Τουρκία μπορούσε να κρατηθεί, κράτησε 36 ώρες. Και υπάρχουν χιλιάδες πρόσφυγες εγκλωβισμένοι στην Ειδωμένη, λίγα χιλιόμετρα πιο πριν, στο λιμάνι του Πειραιά και η κυβέρνηση απλώς διαπιστώνει τις εξελίξεις.
Η κυβέρνηση έχει γίνει σχολιαστής των εξελίξεων. Γι’ αυτό και ζήτησα τη συνάντηση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα συναντηθούμε αύριο το πρωί, διότι τα δεδομένα από την προηγούμενη συνάντησή μας στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών έχουν δραματικά αλλάξει.
Για το προσφυγικό – μεταναστευτικό
Δεν εμπιστεύομαι ότι αυτή η κυβέρνηση πλέον μπορεί να αντιμετωπίσειτο προσφυγικό εδώ που έχει φέρει τα πράγματα.
Έπρεπε να έχει διεκδικήσει γραπτές εγγυήσεις στα συμπεράσματα της Συνόδου. Το βέτο ο Πρωθυπουργός το έβαλε την επόμενη μέρα αφού εκδόθηκαν τα συμπεράσματα και πήρε μια προφορική δέσμευση και ιδού τα αποτελέσματα.
Δεν θέλω να απαλλάξω τους Ευρωπαίους από τις ευθύνες τους. Έχουν πολύ μεγάλες ευθύνες οι Ευρωπαίοι γιατί για άλλη μια φορά καθυστερούν να πάρουν αποφάσεις και προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο.
Το ζήτημα είναι τι κάνουμε εμείς. Το ζήτημα είναι εάν εμείς τους δίνουμε άλλοθι λόγω των καθυστερήσεων, της αδράνειας, της ολιγωρίας, των λαθών όλους αυτούς τους μήνες που είχε η κυβέρνηση, αν εμείς τους δίνουμε άλλοθι να φορτώσουν στην πλάτη μας όλο αυτό το πρόβλημα. Και αυτή είναι αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης. Διότι εάν ήταν συνεπής όλο αυτό το διάστημα και είχαν αποφευχθεί όλα αυτά τα λάθη από την αρχή του 2015, όταν εμείς τα λέγαμε στη Βουλή και δεν μας άκουγε κανένας, θα είχε τότε τη δυνατότητα ο Πρωθυπουργός να πάει στη Σύνοδο και να απαιτήσει στα συμπεράσματα γραπτές εγγυήσεις και δεσμεύσεις από τους εταίρους μας.
Για τους όρους συγκρότησης μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας
Κατ’ αρχήν η συμμετοχή των δυο πρώτων κομμάτων. Του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. Η συμφωνία ότι θα πρέπει να φτάσει στο ξέφωτο η χώρα με μια σταθερή κυβέρνηση που θα έχει τη δύναμη να διαπραγματευτεί και να βελτιώσει αντιπαραγωγικούς όρους αυτής της συμφωνίας. Δεύτερον, να ανοίξει τη συζήτηση για την περαιτέρω απομείωση του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους, που επίσης είναι κομβικό σημείο για τις αναπτυξιακές δυνατότητες και τη δυναμική που μπορεί να αναπτύξει η χώρα.
Και τρίτον, να συμφωνηθεί ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που θα αφορά τη χώρα μας, το κράτος, την παραγωγή, τη φορολογία, το κοινωνικό κράτος, διότι ακόμα και εάν λύναμε τα ζητήματα του χρέους και του δημοσιονομικού κενού, εάν δεν γίνουν σοβαρές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίαςστο εσωτερικό της χώρας μας, θα ξαναβρεθούμε στο ίδιο σημείο Και αυτά δεν μπορεί να τα κάνει ένα κόμμα μόνο του.
Για το ενδεχόμενο νέων εκλογών
Έξι χρόνια αγωνιζόμαστε απέναντι στην κρίση. Και το κόστος κάθε φορά το πληρώνει ο ελληνικός λαός. Δυο φορές οδήγησε η Ν.Δ. τη χώρα σε εκλογές το 2012 διεκδικώντας αυτοδυναμία. Άλλες δυο φορές ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο 2015, προκειμένου να γίνει Πρωθυπουργός ο επικεφαλής του.
Πότε θα αλλάξουμε γραμμή πλεύσης; Μέχρι πότε θα χτίζονται προσωπικές και πολιτικές καριέρες στην πλάτη του ελληνικού λαού, γιατί ακούω τη Ν.Δ. να λέει ότι εάν δεν τα καταφέρει ο Πρωθυπουργός, πρέπει να πάμε σε εκλογές.
Ξέρετε ποιο είναι το κόστος των εκλογών; Αδράνεια, καθυστέρηση, θα αυξηθεί το δημοσιονομικό κενό, αυτό σημαίνει νέα μέτρα. Νέα μέτρα που θα πρέπει να πληρώσει ο ελληνικός λαός και άλλες επιχειρήσεις που θα φύγουν από την Ελλάδα, επενδυτές που δεν θα έρθουν, περισσότεροι άνεργοι και όλα αυτά γιατί; Γιατί κάποιοι πρέπει να χτίσουν τις πολιτικές τους καριέρες και τις κομματικές; Ε, φτάνει πια κ. Χατζηνικολάου.
Πρέπει να σταθεί το πολιτικό δυναμικό, το ανθρώπινο δυναμικό των κομμάτων στο ύψος των περιστάσεων. Και όπως συνεννοήθηκαν σε όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης οι πολιτικές δυνάμεις στις χώρες που αντιμετώπιζαν αντίστοιχα οικονομικά προβλήματα με εμάς και σήμερα αφήνουν πίσω τους τα μνημόνια, έτσι επιτέλους θα πρέπει να συνεννοηθούμε και εμείς πριν να είναι πάρα πολύ αργά.
Για τη δημιουργία της ενιαίας και μεγάλες κεντροαριστερής παράταξης; Σοσιαλδημοκρατικής παράταξης;
Η δυναμική που αναπτύσσεται αυτή τη στιγμή στην κοινωνική βάση της παράταξής μας είναι τέτοια που δεν θα επιτρέψει στις ηγεσίες του χώρου μας να βάλουν μπροστά κανέναν εγωισμό.
Και οι συνθήκες στη χώρα είναι τέτοιες που πια είναι εθνική ανάγκη να υπάρξει ένας ισχυρός κεντροαριστερός πόλος εξουσίας. Γι’ αυτό είμαι αισιόδοξη. Και η χθεσινή συνάντηση των στελεχών της περιφέρειας Αττικής, έστειλε ένα πολύ ισχυρό μήνυμα σε αυτή την κατεύθυνση. Ότι υπάρχει ελπίδα και κανείς δεν θα πρέπει να απογοητεύσει τη βάση της παράταξης που μας παρακολουθεί αυτή τη στιγμή και περιμένει να πάρουμε τις αναγκαίες πρωτοβουλίες. Όσο με αφορά, έβαλα και τον εαυτό μου σε κρίση.
Είναι φανερό πλέον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που προσπάθησε να δείξει ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος για την Ελλάδα και ότι μπορεί να είναι η νέα κεντροαριστερά, είναι φανερό πια ότι δεν μπορεί ούτε άλλο δρόμο να ανοίξει, μάλλον έχει κλείσει και τους δρόμους και έχει απομονώσει τη χώρα, ούτε μπορεί να γίνει νέα κεντροαριστερά.
Γι’ αυτό πια αποτελεί εθνική αναγκαιότητα, να δημιουργηθεί αυτός ο ισχυρός πόλος της εξουσίας. Μόνο έτσι θα σταθεροποιηθεί και το πολιτικό σύστημα.
