Eκατομμύρια άνθρωποι σ’ ολόκληρο τον κόσμο έζησαν επί μήνες την αναγκαστική καραντίνα λόγω της πανδημίας. Κι εδώ, στην Ελλάδα, αυτή η καραντίνα τούς βοήθησε να διευκολυνθούν στην καθημερινότητα της αναγκαστικής περιόδου του εγκλεισμού τους μέσα από μια σειρά αυτονόητων αποφάσεων, αυτονόητων ενεργειών που τόσα χρόνια δεν υπήρχαν. Αν και ήταν αυτονόητες. Και η βασική «γραμμή» αυτών των μέτρων και αποφάσεων ήταν να γίνει η ζωή τους απλούστερη.
Κι όταν χαλάρωσαν τα μέτρα, διαπιστώσατε πόσο εύκολο ήταν να έχει γίνει η ποιότητα της ζωής μας πολύ μεγαλύτερη με μερικές απλές κινήσεις:
Να κάνουμε σχεδόν όλες τις δουλειές μας με όλες τις υπηρεσίες, με την Εφορία, με τις Τράπεζες, με τα ΚΕΠ, με τον ΟΑΕΔ, με τα δάνεια, με τα πιστοποιητικά, με τη χορήγηση φαρμάκων, με τις παραγγελίες στα σούπερ-μάρκετ, με τους γιατρούς, με τα ψώνια τους, με τις παραγγελίες τους για έτοιμο φαγητό… Ολα αυτά και άλλα τόσα μέσω του «ηλεκτρονικού εμπορίου», μέσω του e-banking, μέσω του τηλεφώνου, μέσω ενός sms, χωρίς τεράστιες ουρές, με λιγότερη γραφειοκρατία, συνωστισμό και ταλαιπωρία.
Και πλέον, αφού ελπίζω ότι τα νέα – αναγκαστικά- επιτεύγματα σωστής και λελογισμένης χρήσης της τεχνολογίας θα διατηρηθούν, ο κόσμος θα ξεχάσει την ταλαιπωρία, τις καθυστερήσεις, τις ουρές, τη γραφειοκρατία.
Και ίσως έτσι, θα αντιληφθούν όλοι όσοι ήταν αναγκαστικά έγκλειστοι λόγω της πανδημίας, τι τραβούσαμε επί χρόνια ολόκληρα οι ανάπηροι για να ζήσουμε λόγω της δικής μας πανδημίας, του δικού μας κορονοϊού που είναι η περιθωριοποίηση.
Σκεφτείτε πόσο μεγαλύτερη ταλαιπωρία ζούσαν στην καθημερινότητά τους οι τυφλοί, οι κωφοί, οι κινητικά ανάπηροι που κυκλοφορούν με αμαξίδια, οι χρονίως πάσχοντες, οι πάσχοντες από διάφορα σύνδρομα, για την εξυπηρέτηση των οποίων ουδέποτε είχαν ληφθεί τα μέτρα που αστραπιαία ελήφθησαν λόγω πανδημίας. Αστραπιαία άλλαξαν όλα. Γιατί άραγε δεν είχαν αλλάξει τόσα χρόνια;
Μέχρι και ραντεβού ηλεκτρονικά στον ΕΦΚΑ κλείνουμε πια και άυλα παραπεμπτικά εξετάσεων έχουμε! Ισως στην κατανόηση των προβλημάτων συνέβαλε αποφασιστικά η πρόσφατη προσευχή του Αντρέα Μποτσέλι, του διάσημου τυφλού τενόρου στην Ιταλία, μια προσευχή που συγκλόνισε τον πλανήτη, κόντρα στον ιό.
Ο Μποτσέλι έδειξε τον τρόπο για να συνδεθεί καλύτερα η ψυχή του με όλους τους άλλους παγκοσμίως με τη φωνή του και να γίνει ένα σύνθημα της σύγχρονης εποχής για όσους δεν θέλουμε να μαζευόμαστε σε γωνίες και να κλαίμε για την αναπηρία μας. Και για όσους δεν ζητιανεύουμε αλλά απαιτούμε με αξιοπρέπεια, πάνω από όλα από την πολιτεία να μας θεωρεί και να μας αντιμετωπίζει ως ισότιμους.
Παρ’όλα όσα έγιναν, ελπίζω σ’ αυτή τη χώρα να σκεφτούμε ότι και πάλι θα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν θα μπορούν να βγουν από το σπίτι και να πάνε τόσο εύκολα όπως άλλοι οπουδήποτε. Δεν θα μπορούν να πάνε –ας πούμε- σε ένα θέατρο ή σε μια τράπεζα που έχει σκαλιά στην είσοδο. Να σκεφτούμε ότι υπάρχει κόσμος που όταν τελειώσουν τα μέτρα πάλι δεν θα μπορεί να πάει έστω για ένα καφέ.
Γιατί απλά ο δρόμος θα έχει πολλά εμπόδια, το πεζοδρόμιο θα είναι γεμάτο τρύπες, θα βρίσκει συνεχώς μπροστά του σκαλιά και ο άνθρωπος θα είναι σε αναπηρικό αμαξίδιο. Υπάρχουν παιδιά με αναπηρία σήμερα που δεν πάνε σχολείο γιατί έχουν εμπόδια μεταφοράς, έχουν θέματα έλλειψης ειδικού προσωπικού για την εκπαίδευσή τους, χρειάζεται πολύ ακριβός εξοπλισμός και ούτε το σχολείο τον έχει ούτε η οικογένεια του παιδιού με αναπηρία μπορεί να τον πληρώσει για να τον αποκτήσει.
Υπάρχουν ακόμη πολλά να γίνουν, για να μη νιώθουμε οι ανάπηροι πολίτες β’ κατηγορίας. Συμπολίτες μου, όταν τελειώσει όλο αυτό να μη μας ξεχάσετε. Να μην ξεχάσετε ότι υπάρχουν τουλάχιστον ένα εκατομμύριο συνάνθρωποί σας με αναπηρία σε αυτή τη χώρα. Πλέον υπάρχει τρόπος πιο αποτελεσματικής κοινωνικής ένταξης.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αγωνίστηκαν και «πέρασαν» σε χρόνο μηδέν όλα τα αναγκαία μέτρα, όλοι οι πολιτικοί, οι τεχνοκράτες, οι επιστήμονες, οι γιατροί που αντιμετωπίζουν με ταχύτητα και αποφασιστικότητα την απειλή του covid 19 που ερήμωσε ολόκληρες χώρες πολύ πιο «προηγμένες» από εμάς και όλη αυτή η ευγένεια και η γλυκύτητα που «βγήκε» προς τα έξω από προσωπικότητες όπως ο κ. Τσιόδρας, μπορούν να το κάνουν.
Και τώρα είναι η ευκαιρία όπως έχουμε καθολική αποδοχή στον καθηγητή Τσιόδρα και τους συνεργάτες του, να γίνει μία διακομματική επιτροπή, με επιστημονικό κύρος, πανελλαδικής αποδοχής και με διάρκεια που να μη συνδέεται με εκλογές και θητείες δημάρχων και υπουργών και να ασχοληθεί αποτελεσματικά και με κατανόηση με την διαφορετικότητα. Να καταρτίσει ένα εθνικό σχέδιο δράσης για την ένταξη της αναπηρίας σε κάθε κομμάτι της κοινωνίας μας.
Είναι πάρα πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν. Αλλά τώρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία. Ο κ. Τσιόδρας είναι λοιμωξιολόγος. Και δεν είναι κομμάτι της «Εξουσίας». Αλλά κάπου υπάρχει ίσως κάποιος άλλος Τσιόδρας που θα ασχοληθεί με την ίδια αγάπη και κατανόηση και θα πείσει και εμάς και την Πολιτεία για τα αυτονόητα.
ethnos
