Καλοκαιρινή Νοσταλ-Αγία Μαρίνα / Σα να μη πέρασε μια μέρα – ΦΩΤΟ

Αρχές του Σεπτέμβρη, με το καλοκαίρι να αρνείται να παραδώσει τη σειρά του στο φθινόπωρο και τον ήλιο να συνεχίζει πεισματικά σχεδόν να φλερτάρει με τις υψηλές θερμοκρασίες…

-Advertisement-

Το τρένο σταματάει και κοντοστέκεται στον γραφικό σταθμό της Αγίας Μαρίνας για να κατεβάσει τους λιγοστούς επιβάτες του. Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι. Με τα ψάθινα και τα χρωματιστά καπέλα τους, περνούν ανάμεσα από τα πεύκα που μοσχοβολούν και τραβούν προς την παραλία.

Ο αγαπημένος τόπος των καλοκαιριών σχεδόν κάθε Λαμιώτη. Τα παιδικά μπάνια, οι πρώτες βουτιές, οι βόλτες στη γέφυρα. Οι θύμησες του παιχνιδιού και της ανεμελιάς, εκείνα τα ατέλειωτα μακρινά, γεμάτα ευτυχία και αθωότητα καλοκαίρια μας…

Ο τόπος που μοσχομυρίζει αναμνήσεις σαν παλιές φωτογραφίες που ξαφνικά ζωντανεύουν μπροστά μας κοιτάζοντας το απέραντο γαλάζιο του ορίζοντα…

Οι ηλικιωμένοι λουόμενοι έχουν ήδη φτάσει στην παραλία. Δειλά δειλά αφού ετοιμαστούν προχωρούν προς την αγκαλιά της θάλασσας. Τους υποδέχεται στα ήρεμα νερά της για να γαληνέψει τους πόνους που κρύβονται στις αρθρώσεις και στις σκέψεις τους.

Κάποιοι γνωρίζονται, κάνουν μαζί το δρομολόγιο καθημερινά. Τα λένε και γελούν…

Άλλοι πιο μοναχικοί, απολαμβάνουν την ησυχία τους και το καλοκαιρινά αεράκι, συλλέγοντας αθόρυβα στιγμές και εικόνες που θα ζεστάνουν τους κρύους χειμώνες τους…

Μια κυρία «χτενίζει» τα πετραδάκια της ακτής ψάχνοντας μικρά κοχύλια και μια άλλη μέσα στο νερό ακόμη, δέχεται τις περιποιήσεις του συζύγου που σπεύδει να την ξεμπερδέψει από τα φύκια…

Στιγμές μικρές, συνηθισμένες,οικείες, με φόντο τη γέφυρα, που όμως ξυπνούν τη νοσταλγία εκείνων των καλοκαιριών που ζήσαμε στα παιδικά μας χρόνια.

Τότε που το ίδιο δρομολόγιο του τρένου αποβίβαζε στον καταπράσινο σταθμό της Αγίας Μαρίνας ένα πολύβουο μελίσσι, από μαμάδες, μπαμπάδες και παιδιά που συναγωνίζονταν σε  φασαρία και βουτιές…

Τι και αν πέρασαν τα χρόνια; Η μαγεία των καλοκαιριών στην Αγιά Μαρίνα είναι πάντα ζωντανή. Κρυμμένη κάπου μέσα στις φλέβες μας. Στριμωγμένη με το χρωματιστό καπέλο της, κάθε πρωί, στο ίδιο βαγόνι…