Πώς γίνονταν οι χειρουργικές επεμβάσεις το 1840. Συγκλονιστικές εικόνες από χειρουργεία χωρίς αναισθητικό.
Φανταστείτε να κάνετε μια εγχείρηση χωρίς καθόλου αναισθησία. Πριν το 1846 οπότε και έγινε η πρώτη δημόσια επίδειξη της γενικής αναισθησίας από έναν οδοντίατρο της Βοστώνης με το όνομα William T.G. Morton, στο γενικό νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, οι ασθενείς έπρεπε να το υποστούν.
Ωστόσο από το 1842 υπάρχει η πρώτη καταγεγραμμένη γενική αναισθησία που πραγματοποιήθηκε από τον Crawford Long, αλλά ο ίδιος δεν δημοσίευσε τις επιτυχίες του με τη χρήση αιθέρα για γενική αναισθησία μέχρι το 1849.
Από ανοιχτές επεμβάσεις σε όλο το σώμα, μέχρι αντιμετώπιση σπασμένων οστών, ο πόνος από τον ασθενή ήταν δεδομένος και αναγκαστικά αποδεκτός. Η βρετανική Daily Mail παρουσίασε ένα βιβλίο με συγκλονιστικές -και σε πολλές περιπτώσεις σκληρές- εικόνες με χειρουργικές επεμβάσεις από τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα.
Οι ανατριχιαστικές εικόνες δείχνουν επεμβάσεις στα μάτια, στον εγκέφαλο και τα πόδια, κι όλα αυτά χωρίς αναισθητικό!
Το βιβλίο, που ονομάζεται «Crucial Interventions» συντάχθηκε από τη βιβλιοθήκη του Wellcome Collection με τη συμβολή του ιστορικού ιατρικών γεγονότων, Richard Barnett.
Τον 19ο αιώνα, σύμφωνα με το δημοσίευμα, υπήρξε μεγάλη πρόοδος στην πρακτική της χειρουργικής, με νέες τεχνικές που απεικονίζονται στις σελίδες του βιβλίου για πρώτη φορά.
Πριν από την εποχή εκείνη, ο χειρουργός John Hunter είχε περιγράψει τη χειρουργική επέμβαση ως «ταπεινωτικό θέαμα της ματαιότητας της επιστήμης».
Πολλοί ασθενείς πέθαναν από μετεγχειρητικό σοκ, μόλυνση, ή απώλεια αίματος, με το ποσοστό θανάτου μετά τις επεμβάσεις να είναι πάρα πολύ υψηλό, ακόμη και 80% σε ορισμένα νοσοκομεία του Λονδίνου!
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται μπορεί να σοκάρουν, όσους μάλιστα δεν είναι εξοικειωμένοι με τέτοιες εικόνες, αλλά δίνουν μια συναρπαστική εικόνα του… μακάβριου κόσμου της αρχαϊκής ιατρικής. Μια από τις πιο επώδυνες καταστάσεις είναι η καισαρική τομή του 1840 κατά την οποία δεν χρησιμοποιούνταν αναισθητικά, πράγμα που σήμερα είναι επέμβαση ρουτίνας.
Ουσιαστικά οι ασθενείς έμπαιναν στο χειρουργείο, όχι απλώς αγχωμένοι όπως είναι σήμερα, αλλά κυριολεκτικά τρομοκρατημένοι με τους γιατρούς να πρέπει μέσα σε όλα να χειρουργήσουν υπό τις κραυγές των ασθενών που υπέφεραν.
Από τότε και έχοντας περάσει αρκετές δεκαετίες, οι ασθενείς μπορούν αν μη τι άλλο να υποβληθούν σε σοβαρές και επώδυνες εγχειρήσεις χωρίς να νιώσουν τον παραμικρό πόνο.
Δείτε τις φωτογραφίες που δημοσιεύονται στο βιβλίο…
