Μέσα σε κλίμα συγκίνησης και κατάνυξης Κλήρος και Λαός στην Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος προσέτρεξε στους Ιερούς Ναούς και στις Ιερές Μονές για την Αναστάσιμη αγρυπνία της Αποδόσεως της εορτής του Πάσχα. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών ιερούργησε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας με τη συμμετοχή του επιτρεπομένου εκ των ισχυόντων μέτρων αριθμού πιστών.
Στην Αναστάσιμη αγρυπνία, η οποία μετεδόθη τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά σε όλη την Στερεά Ελλάδα, αναγνώσθηκε και η πασχάλιος Εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου, καθώς κατά την παρελθούσα Κυριακή του Πάσχα ο κ. Συμεών είχε απευθύνει προς τους πιστούς μονάχα ένα ιδιόγραφο μήνυμα στήριξης, υπομονής και αγάπης, δεσμευόμενος ότι την εορταστική του Εγκύκλιο θα την αποστείλει κατά την Απόδοση της Εορτής, όπου θα ήταν δυνατή και η φυσική παρουσία των πιστών στους ιερούς Ναούς.
Στην Εγκύκλιο του ο Σεβασμιώτατος αναφέρει τα εξής:
«Αγαπητοί μου Aδελφοί εν Χριστώ, Χριστός Ανέστη!
Η πιο όμορφη και ουσιαστική αγάπη στον κόσμο είναι η αγάπη για την ζωή. Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι η δημιουργία όλου του ορατού και αοράτου κόσμου και πρωτίστως η ανθρώπινη ζωή είναι το μεγαλύτερο δώρο που μας έχει προσφέρει η άπειρη και απέραντη αγάπη του Θεού.
Η δημιουργία του ανθρώπου, και δη της πρώτης πλάσεως, των Πρωτοπλάστων προγόνων μας, αποτέλεσε το πρώτο μεγάλο δώρο Αυτού που μας αγάπησε πριν καν μας δημιουργήσει.
Κι όμως ο Θεός της Αγάπης δεν περιορίστηκε σε αυτήν την πρώτη ευεργεσία.
Ούτε η κακή και αυτοκαταστροφική χρήση του αυτεξουσίου και της ελευθερίας από τους Πρωτοπλάστους γονείς μας, μπόρεσε να μεταβάλλει την «προαιώνιον βουλήν» της αμεταμέλητης αγάπης του Θεού για μας.
Ούτε και οι επιλογές και η στάση ζωής της μεταπτωτικής ανθρωπότητας επηρέασαν την αμετάκλητη απόφαση του Θεού να μας αγαπά απεριόριστα και απροϋπόθετα.
Ούτε καν οι αποτυχίες μας και οι αναρίθμητες αμαρτίες μας, του χθες, του σήμερα, του τώρα, αυτής της στιγμής, του αύριο, του μέλλοντος μπορούν να σταθούν εμπόδιο στον Θεό μας να μας αγαπά χωρίς τέλος.
Πολλά λοιπόν τα δώρα Του στην πορεία του σχεδίου της αγάπης Του για μας, στην πορεία δηλαδή της Θείας Οικονομίας. Κορύφωση αυτής της Θείας Αγάπης η Ανάσταση!!
Η ανάπλαση μας δηλαδή, που είναι πολύ ανώτερη από την πρώτη μας πλάση μέσα στον Παράδεισο:
«Η ανάστασις ανάπλασίς εστι της φύσεως, πλεονεκτούσα την της φύσεως εν τω παραδείσω διάπλασιν» αποφαίνεται πολύ περιεκτικά ο Όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής.
Και φυσικά το δώρο αυτό της Αναστάσεως, όπως και όλα τα δώρα του Θεού για μας, προσφέρεται σε όλη την ανθρώπινη φύση, προσφέρεται σε όλους μας ανεξαιρέτως.
Ανάσταση των πάντων. Ανάσταση όλων.
Όλοι θα αναστηθούμε, αδελφοί. Πτωχοί και πλούσιοι. Δίκαιοι και αμαρτωλοί. Ένθεοι και άθεοι. Οι πάντες!! Και αυτοί ακόμη που υβρίζουν ή λοιδορούν τον Θεό της αγάπης και της συγχώρεσης, και αυτοί θα αναστηθούν.
Ανάσταση κοινή για όλους!!
Μας το βεβαιώνει αυτό η αποκεκαλυμμένη εμπειρία της Εκκλησίας:
«Πάντες αναστησόμεθα άφθαρτοι, αλλ᾽ ου πάντες εις δόξαν» μας διδάσκει ο Ιερός Χρυσόστομος. Όλοι λοιπόν θα αναστηθούμε, όχι όμως όλοι με τιμή και δόξα.
Ποιοί θα αναστηθούν «μετά δόξης»;
Περιεκτική απάντηση μας δίδει και πάλι ο Ιερός Χρυσόστομος:
«Η μεν ανάστασις κοινή πάντων έσται, η δε μετά δόξης ανάστασις των ορθώς βεβιωκότων»
Αυτή είναι η πρόκληση και πρόσκληση της Αναστάσεως, αδελφοί!
Το Χριστός Ανέστη μας προσκαλεί να απαντήσουμε Αληθώς Ανέστη.
Μας προσκαλεί όμως αυτήν την απάντηση να την δώσουμε όχι σε θεωρητικό επίπεδο ούτε σε ένα πεδίο λογικών και δήθεν αντικειμενικών αποδείξεων ή μιάς ιδεολογικής αντιπαράθεσης.
Η Ανάσταση είναι ζωή! Δεν είναι ιδεολόγημα!
Καλούμεθα λοιπόν με την ζωή μας, με τον ορθό, τον ορθόδοξο τρόπο της ζωής μας, να προσεγγίζουμε την Ανάσταση, να την γευόμαστε, να την χαιρόμαστε, να την αποδεικνύουμε, να την φανερώνουμε ακόμη και στους πιο δύσπιστους, να την διδάσκουμε ακόμη και στους πιο αδόκιμους, να την μοιραζόμαστε ακόμη και με τους πιο απρόθυμους, και να γινόμαστε φωτεινές της λαμπάδες, για να φωτίζονται τα σκοτάδια της ταλαιπωρίας του κόσμου.
Ο Αναστημένος Χριστός μας καλεί να επιλέξουμε ελεύθερα τον αναστάσιμο τρόπο ζωής.
Στην νέα κανονικότητα, που ξημερώνει στον μετακορωναϊκό κόσμο, τα παιδιά της Αναστάσεως καλούμεθα με την ζωή μας να αποδιώξουμε από τις καρδιές των ανθρώπων και από τις καρδιές των κάθε είδους συστημάτων αυτού του κόσμου τον φόβο του θανάτου και να τις γεμίσουμε με Ανάσταση.
Η Ανάσταση είναι η δική μας πρόταση. Η Ανάσταση είναι ο δικός μας δρόμος.
Ευλογημένα μου παιδιά, Χριστός Ανέστη!».
Κατά την Ακολουθία της Αναστάσεως και λίγο πριν να ψαλλεί το Χριστός Ανέστη, ο Σεβασμιώτατος με έκδηλη την συγκίνηση πατρικά απευθύνθηκε στους παρευρισκομένους πιστούς και στους παρακολουθούντες από τηλεοράσεως και ραδιοφώνου και χαρακτηριστικά σημείωσε:
«Το Πάσχα αδελφοί μου, ψάλαμε το Χριστός Ανέστη μετά δακρύων, μέσα σε κλειστές Εκκλησιές, αλλά σε ανοιχτές καρδιές, μέσα στα σπίτια μας και στα μπαλκόνια μας, αλλά πάνω απ’ όλα μέσα βαθιά στην καρδιά μας.
Σήμερα που τελειώνει η Εορτή με την Απόδοση θα το ψάλλουμε και πάλι, αλλά έξω από τα σπίτια μας, μέσα στις Εκκλησιές μας, αλλά και πάλι μέσα από την καρδιά μας».
Στο τέλος της Ιεράς Αγρυπνίας ο κ. Συμεών ευλογώντας Κλήρο και Λαό της Μητροπόλεως Φθιώτιδος ανέφερε:
«Αγαπητοί μου και εκλεκτοί μου Άρχοντες, κ. Αντιπεριφερειάρχα, κ. Δήμαρχε, αγαπητοί μου Πατέρες και αγαπητοί μου αδελφοί.
Μας αξίωσε η αγάπη του Θεού, μέσα από μία περίοδο δοκιμασίας, μέσα από μία περίοδο αγωνίας, μέσα από μία περίοδο αβεβαιότητας και πολλών ενδεχομένως ερωτηματικών, να βρεθούμε σήμερα στο Ναό του Θεού, να καταφέρουμε να προλάβουμε μαζί να ψάλλουμε το Χριστός Ανέστη, το τελευταίο Χριστός Ανέστη, την τελευταία Παρχάλια Θεία Λειτουργία απόψε, να ευχηθούμε ο ένας στον άλλον και έτσι να πορευθούμε σε μία νέα περίοδο και σε μία νέα φάση της ζωής μας.
Να δοξάσουμε τον Άγιο Θεό πού βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο σήμερα και μάλιστα, την περιοχή μας, την όμορφη και ευλογημένη από τον Θεό Φθιώτιδα, χωρίς να έχουμε αποχαιρετήσει από αυτό τον κόσμο κανέναν άνθρωπο, ένεκα της πανδημίας και ένεκα της ασθένειας. Αυτό και μόνο αποτελεί ένα λόγο για να ευχαριστήσουμε το Θεό, όχι γιατί εμείς είμαστε οι εκλεκτοί του Θεού και οι άλλοι άνθρωποι είναι σε δεύτερη μοίρα ή σε μειονεκτική θέση, όπου εθρήνησαν και έχασαν ανθρώπους τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, αλλά γιατί έδειξε το έλεος Του και ίσως και για έναν παραπάνω λόγο: Διότι πολλές φορές η δική μας περιοχή δοκιμάζεται από το θάνατο κάθε μέρα, με τροχαία ατυχήματα, με άλλες δυσκολίες και ίσως ο Θεός μας λυπήθηκε και γι’ αυτό και μας προφύλαξε από αυτήν την περιπέτεια και από αυτή τη δοκιμασία.
Έχει μεγάλη σημασία , αδελφοί μου, όχι το να σκαλίζουμε το παρελθόν και να γίνεται το παρελθόν αφορμή διαιρέσεων ή διχογνωμιών ή γκρίνιας. Πολλά πράγματα μπορεί να πει κανείς για κάθε πράγμα στη ζωή και το πιο εύκολο που μπορεί να κάνει είναι να ασκεί κριτική, για το κάθε τι. Η κριτική και δη η κατάκριση είναι το πιο εύκολο πράγμα. Αυτό όμως, που καλούνται να κάνουν οι άνθρωποι που έχουν ευθύνη, που αισθάνονται ότι δεν είναι στον κόσμο τυχαία όντα που βρέθηκαν, αλλά άνθρωποι με προορισμό, με στόχο, με οράματα και με ευθύνη μέσα στην κοινωνία, είναι να κοιτάμε μπροστά και όχι να ψάχνουμε παντού να βρίσκουμε σκιές.
Για φανταστείτε πόσο τραγικό θα είναι, εμείς στη Φθιώτιδα ή στην Ελλάδα γενικότερα, που σε αυτή την πανδημία, είναι κοινή ομολογία ότι τα πήγαμε καλά, να αρχίσουμε να γκρινιάζουμε και να αρχίσουμε πάλι να τρωγόμαστε και να αρχίσουμε να λέμε, ότι φταίει το ένα ή ότι φταίει το άλλο, τι έπρεπε να γίνει, έπρεπε να γίνει αλλιώς.
Θα προτιμούσαμε να έχει επιτρέψει ο Θεός να έχουμε χιλιάδες νεκρούς; Να κάνουμε κάθε μέρα κηδείες; Αυτό θα θέλαμε;
Να δοξάζουμε λοιπόν τον Θεό, να ευχαριστούμε το Θεό, διότι σε Αυτόν οφειλεται κάθε ευεργεσία, έστω και αν δυσκολευτήκαμε και πονέσαμε. Εμείς είμαστε μια κατηγορία ανθρώπων που πόνεσε πάρα πολύ. Οι άνθρωποι της Εκκλησίας και άνθρωποι της Εκκλησίας δεν είναι μόνο οι ιερωμένοι, είμαστε όλοι ανεξαιρέτως, όλοι οι άνθρωποι, οι οποίοι αγαπούν τον Χριστό, αγαπούν τη λειτουργική ζωή, αγαπούν τη λατρευτική ζωή πονέσαμε σε απίστευτο βαθμό. Και φυσικά ευχόμεθα αυτό που ζήσαμε φέτος, το φετινό Πάσχα, να μην το ξαναζήσουμε ποτέ στη ζωή μας και είμαι σίγουρος, ότι αν κλάψουμε για αυτό, αν προσευχηθούμε στο Θεό, αν παρακαλέσουμε τον Θεό με όλη μας την δύναμη, πράγματι δεν θα ξαναζήσουμε τέτοια εμπειρία. Την ζήσαμε όμως και εφόσον την ζήσαμε, από μας εξαρτάται να την φιλοσοφήσουμε και να την αξιοποιήσουμε μέσα μας, επαναλαμβάνω, όχι για μεμψιμοιρία και για γκρίνια, αλλά για να λάβουμε ορθά μηνύματα και ορθά διδάγματα, για το πώς θα προχωρήσουμε μπροστά στη ζωή μας, πώς θα προχωρήσουμε στην καθημερινότητά μας και κυρίως να εκτιμήσουμε ο,τι στερηθήκαμε και ότι χάσαμε, να εκτιμήσουμε την αξία που έχει το να βρισκόμαστε επί το αυτό, την αξία που έχει να βρισκόμαστε στην Εκκλησία, την αξία που έχει να μπορούμε να επικοινωνούμε, να χαιρόμαστε ο ένας την παρουσία του άλλου, να βρισκόμαστε σε συνάξεις, σε πανηγύρι, σε χαρές, όλοι μαζί. Να σκεφτούμε όλα όσα στερηθήκαμε και να επανεκτιμήσουμε τη ζωή, μας όπως πραγματικά αξίζει.
Στην αποψινή μας Αγρυπνία, που έχουμε μαζί μας και τους εκπροσώπους της τοπικής Αυτοδιοικήσεως, θα ήθελα στα πρόσωπά σας, να μεταφέρετε την ευχαριστία μου και την ευγνωμοσύνη μου σε όλους τους λειτουργούς της Δημόσιας Διοίκησης εν γένει, σε όποια κατηγορία και σε όποια διακονία και αν βρέθηκε ή βρίσκεται ο καθένας, γιατί δεν υπάρχει κανένας πρώτης ή δεύτερης κατηγορίας, όλοι είμαστε εξίσου πολύτιμοι, όπου κι αν βρισκόμαστε, και σε αυτή τη συλλογική προσπάθεια, όλοι έδειξαν τον καλύτερό τους εαυτό και για αυτό τους ευλογούμε και ευχόμεθα ο Θεός να δίνει δύναμη και κουράγιο και πάντοτε έτσι να ασκούμε τα καθήκοντά μας όλοι όσοι έχουμε θέσεις διακονίας και ευθύνης και υπηρετούμε το κοινό καλό.
Και εύχομαι ολόψυχα και ολοκάρδια αδερφοί μου, όπως προσευχήθηκατε τις δύσκολες ημέρες στο προσκυνητάρι του σπιτιού σας, στο εικονοστάσι του σπιτιού σας, στις εικόνες του δωματίου σας, που κλάψατε, που γονατίσατε και θα έλεγα, που κλάψατε μαζί μου, που κλάψαμε μαζί, που γονατίσαμε μαζί, που πιάσατε και εσείς τον Επιτάφιο μαζί με μένα και μαζί με τους Πατέρες που τον λιτανέψαμε μέσα εδώ στο Ναό, μην εγκαταλείψετε αυτό το εικονοστάσι του σπιτιού, μην εγκαταλείψετε αυτό το προσκυνητάρι και μην παύετε να ξεκινάτε την προσευχή σας από το σπίτι και να την τελειώνετε στο σπίτι. Να ξεκινάει η μέρα σας με την προσευχή και να τελειώνει με την προσευχή. Όσο κουρασμένοι και να γυρίζετε το βράδυ, όσα προβλήματα κι αν έχετε, μην κλείσετε ποτέ τα μάτια σας χωρίς να κάνετε τουλάχιστον το σταυρό σας και χωρίς να πείτε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Θεό της Αγάπης, που μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε ένα στρώμα και ένα κρεβάτι για να απλώσουμε το σώμα μας να ξεκουραστεί και όταν το πρωί ανοίγουμε τα μάτια μας και πάλι, πριν από ο,τιδήποτε άλλο δοξολογείστε τον Θεό, ευχαριστείστε τον Θεό που μας έχει στη ζωή, που μας ανοίγει τα μάτια, που μας δίνει την όρεξη, τη δύναμη να ξεκινήσουμε μία νέα ημέρα για το δύσκολο αγώνα της ζωής.
Με αυτές τις ευχές και με πολλή πολλή αγάπη πραγματικά μέσα από την καρδιά μου εύχομαι σε όλους σας ανεξαιρέτως, η ζωή μας να είναι πατημένη και εναρμονισμένη στα χνάρια του Αναστημένου Ιησού. Η ζωή μας να είναι οδός Αναστάσεως, πορεία Αναστάσεως, πορεία Αναστάσιμη.
Από μας εξαρτάται αδερφοί μου, αν ο κόσμος θα μπορέσει να πει καρδιακά μέσα στην ψυχή του το Αληθώς Ανέστη. Από τη δική μας μαρτυρία, από το αν εμείς μαρτυρούμε και αποκαλύπτουμε και φανερώνουμε την Ανάσταση του Χριστού μέσα στον κόσμο.
Και πώς θα τη φανερώσουμε; Θα τη φανερώσουμε με αισιοδοξία. Πώς θα την φανερώσουμε; Θα τη φανερώσουμε με δουλειά. Πώς θα τη φανερώσουμε; Θα την φανερώσουμε με αγάπη. Πώς θα την φανερώσουμε; Θα την φανερώσουμε με συγχωρητικότητα. Πώς θα τη φανερώσουμε; Θα την φανερώσουμε με αλληλεγγύη, με ενδιαφέρον για τον άλλον, με νοιάξιμο για τον άλλον, όχι με κλείσιμο στον εαυτό μας.
Πώς θα πούμε το Χριστός Ανέστη και θα το λέμε κάθε μέρα της ζωής μας; Μονάχα με την συγχώρηση, μονάχα με την κατανόηση, μονάχα με την επιείκεια, μονάχα με τον καλό τον λογισμό και με την καλή τη σκέψη, μονάχα με την καλοσύνη, μονάχα με τη μαλακή καρδιά, μονάχα με την καλή και αγαθή προαίρεση. Αυτό είναι η Ανάσταση, τόσο απλή είναι η Ανάσταση αλλά και τόσο σπουδαία.
Η Ανάσταση είναι το πεπρωμένο μας, η Ανάσταση είναι το μέλλον μας, η Ανάσταση είναι η Πατρίδα μας, η Ανάσταση είναι το χωριό μας, η Ανάσταση είναι το σπιτικό μας, η Ανάσταση είναι η επιλογή της ζωής μας.
Ζήστε την Ανάσταση αδερφοί μου. Ζήστε κάθε μέρα την Ανάσταση, χαρείτε την Ανάσταση, γεμίστε Ανάσταση, φάτε Ανάσταση, πιείτε Ανάσταση, κολυμπήστε στην Ανάσταση. Κάνετε τα πάντα στη ζωή σας ,στην καρδιά σας, στο μυαλό σας, στην ψυχή σας, στα όνειρά σας, κάνετε τα πάντα Ανάσταση.
Χρόνια πολλά και ευλογημένα! Χριστός Ανέστη!».
Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου
Video: Star Κεντρικής Ελλάδος
